Oneohtrix Point Never – Black Snow

Πόσος καιρός άραγε έχει περάσει για να βρούμε επιτέλους ένα τραγούδι-δήλωση, όχι μόνο προς το τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό και την ψυχή ενός δημιουργού, αλλά και στο τι συμβαίνει εκεί έξω. Ο OPN συνεχίζει να αναρωτιέται για το νόημα της σύγχρονης δημιουργίας (εξού και η σχετική έκθεσή του στη Νέα Υόρκη, καθώς και το θέμα του νέου δίσκου του) και γενικότερα του νοήματος του να ζει κανείς στην εποχή του παντοδύναμου διαδικτύου. Το βίντεο του νέου του κομματιού είναι ένα βήμα παραπέρα ως προς τη δική του αναζήτηση και θα ήταν ανούσιο να πιάσουμε ένα ένα τα σημεία που καυτηριάζει και παρωδεί, σημεία που αφορούν τον ίδιο και τον χώρο που κινείται. Μήπως ζούμε στο τέλος μιας τοξικής εποχής και το μόνο που μας μένει είναι να καλυφτούμε με ένα επιτελικό μαύρο χιόνι; (view)

 

Mogwai – Donuts

Δεν έχουν αλλάξει και πολλά στους Mogwai τα τελευταία πολλά χρόνια πέρα από μια μικρή αλλαγή στη σύνθεσή τους, καθώς ακολουθείται πιστά η σειρά άνισοι δίσκοι-ενδιαφέροντα σάουντρακ-περιοδείες-συνεχής αναγνώριση στην αξία τους. Αυτή η σταθερότητα έχει ως αποτέλεσμα οι νέες τους συνθέσεις να ακούγονται λες και γράφτηκαν πριν από δέκα χρόνια περίπου και μερικές φορές είναι δύσκολο να διακρίνεις αν αυτό είναι καλό ή κακό. Το πρώτο δείγμα της δουλειάς τους για το φιλμ Kin είναι εύκολο να το καταχωρίσεις στην πρώτη πλευρά, μιας και μιλάμε για το πιο μεστό κομμάτι που έγραψαν εδώ και χρόνια!

 

 

 

Talons – The Drowning

Η μουσική δημιουργία χωρίς στίχους δεν σημαίνει ότι ο καλλιτέχνης δεν έχει τι να πει. Αντίθετα, τα μηνύματα είναι πολλά. Κάποια σου ζητούν να τα αποκωδικοποιήσεις. Άλλα, πάλι, θέλουν να τα πλαισιώσεις με τις δικές σου σκέψεις. Οι Talons επιμένουν στο instrumental, και στο τρίτο τους άλμπουμ. Στο “The Drowning” παρουσιάζουν μια δυνατή και καλά δομημένη σύνθεση, ως πρόγευση για την επερχόμενη καλοκαιρινή τους κυκλοφορία. Η ορχηστρική σύνθεση είναι περιγραφική, διαθέτει εναλλαγές, παύσεις και εντάσεις, σε αφήνει να καθρεφτίσεις τα δικά σου συναισθήματα στη δική τους μουσική ιστορία. (listen)

 

Soft Kill – Missing

Ενώ ατάλαντες μπάντες κερδίζουν μια αναπάντεχη επιτυχία στον χώρο του darkwave-post punk, υπάρχουν μπάντες όπως οι Soft Kill που κινούνται στο περιθώριο και με κάθε τους δουλειά παίρνουν κεφάλια. Η μπάντα του πρώην Blessure Grave βασίζει τον νέο δίσκο σε μια πολύ σκληρή προσωπική εμπειρία και πιθανόν το υλικό του να μην αντέχει το βάρος. Εντούτοις ας προετοιμαστούμε για νέες βολές τους στο εσώτερο ψαχνό!

 

 

Touche Amore – Green

Η αρχή των πάντων χάνεται, το τέλος κρύβεται, κι εσύ κρατάς μια γραμμή που ποτέ δεν είναι ευθεία. Υπάρχει νόημα πίσω από αυτές τις γραμμές; Πίσω από οργισμένα φωνητικά, δυνατά μοτίβα, αδύνατα συναισθήματα; Νέο τραγούδι από τους TA, έτσι στο ξεκούδουνο. Ξανά όλα μπαίνουν σε μια σειρά, στίχοι, σκέψεις, ερωτήματα, απαντήσεις, ξανά ερωτήματα. Ακόμη κι αν η υπαρξιακή έκλαμψη διαρκεί τρία μόνο λεπτά, αξίζει!

 

 

Hopesfall – H.A. Wallace Space Academy

“Αυτό που θεωρείς ως ελευθερία στην πραγματικότητα δεν είναι”, μας δηλώνεται ευθύς εξαρχής στο H.A. Wallace Space Academy. Ο φόβος για ό,τι χάθηκε ως τώρα και για ό,τι θα χαθεί στην πορεία γίνεται η αλυσίδα με την οποία οι κατέχοντες την εξουσία δένουν τη ζωή σου, για να σου πάρουν ό,τι σου ανήκει, ό,τι σε κάνει να νιώθεις άνθρωπος κι όχι εκτελεστική μηχανή στους σκοπούς τους. Όταν διαλύσεις την αιθαλομίχλη μέσα στην οποία ζεις θεωρώντας ότι έχεις την ελευθερία της επιλογής, θα πέσεις απότομα στην πραγματικότητα και η πτώση θα είναι δυνατή. Αλλά, όπως μας προτρέπουν οι Hopesfall, αξίζει τον κόπο να ανακαλύψεις την αλήθεια σου και τη ζωή που εσύ θες να ζεις. (view)

 

Firewalker – Role Model

Το punk/hardcore χωρίς να το ξέρει ήταν για αρκετές περιόδους πρωτοποριακό, δείχνοντας το μέλλον σε θέματα απόψεων, τάσεων και νέων αισθητικών προτάσεων. Το ότι πλέον είναι αδύνατο να μην ασχοληθείς με μπάντες που τα μέλη τους είναι κατά κύριο λόγο γυναίκες και όχι άντρες (αν και τα ημεδαπά μουσικά μέσα τα καταφέρνουν ακόμη περίφημα), οφείλεται και στη δουλειά που έχει γίνει στο underground και στον χώρο του συγκεκριμένου είδους. Οι Βοστωνέζες Firewalker (με το όνομα να προέρχεται από κομμάτι των Slasphot από την ίδια πόλη) αποτελούν νέο μέλος της νέας σκηνής-σοδειάς γυναικοκρατούμενων σχημάτων και η νέα εμφατική συλλογή που συμμετέχουν της νεοσύστατης Teen Tiny Records αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

 

 

Slapshot – Remedy

Για να κρατάς μόνο με την αγριοφωνάρα σου μια μπάντα για παραπάνω από τρεις δεκαετίες, πέρα από ικανότητα, χρειάζεται να ’σαι και λίγο βλαμμένος! Αυτού του είδους που σε κάνει να βαράς το κεφάλι σου επί σκηνής μέχρι να βγει αίμα, να προκαλείς το πιο βίαιο pit που προσωπικά έχω βιώσει ποτέ και να μεταδίδεις, τραγουδώντας τους στίχους σου, την ίδια πάντα φρενίτιδα στις ίδιες σου τις φλέβες! Νέος δίσκος για τον Choke και την παρέα του, με τίτλο ειρωνικό απέναντι στο κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του Trump, θυμίζοντας σε ενάμισι λεπτό όχι μόνο κάτι από τα παλιά, αλλά και τους λόγους που αυτή η hc μπάντα έχει αγαπηθεί και μισηθεί τόσο πολύ μέσα στα χρόνια.

 

 

WIEGEDOOD – Parool

Ως μια black metal μπάντα που σέβεται τον εαυτό της, οι Wiegedood δημιουργούν μια κλειστοφοβική, αγωνιώδη και σκληρή μουσική ατμόσφαιρα που απογειώνεται με τους βρυχηθμούς του Levy Seynaeve. Χωρίς ιδιαίτερες καινοτομίες, αλλά συνεπείς στις αρχές της μουσικής που πρεσβεύουν. Το τραγούδι “Parool” στο De Doden Hebben Het Goed III –Οι νεκροί περνούν καλά(!)– είναι ο ξέφρενος και τραχύς επίλογος της βέλγικης μπάντας, που ολοκληρώνει με αυτό το άλμπουμ την τριλογία της, συνοδευόμενο από ένα ζοφερό, “γροθιά στο στομάχι” βίντεο. (view)

 

Dark Buddha Rising – Mahathgata I 

Τα βασικά έχουν ήδη ειπωθεί για τους DBR, οπότε, όπως πράττει και το νέο τους άσμα που κοσμεί την πρώτη πλευρά του φρέσκου EP τους, εισχωρούμε αμέσως στον δικό τους μουσικό στροβιλισμό. Άρρωστο, θεόβαρο, ψυχεδελικό με τον δικό του σκανδιναβικό τρόπο, διαγράφει κύκλους από σκόνη και κάνει πάταγο!

 

 

Μπάμπης Κολτράνης & Sylvia Ioannou

 

ΥΓ. Ευχαριστούμε την Δάφνη Τσουμάνη για την φωτογραφία