Loscil – Drained Lake

Χορός, ένας τρόπος να σπαστούν οι κανόνες που ορίζουν ένα σώμα. Να αρθούν οι απαγορεύσεις και οι εντολές μέσα από το ξεπέρασμα αυτού που δύναται να κάνει. Να βγει το σώμα από μέσα του βρίσκοντας ξανά μια παιδική ευλυγισία. Το μαύρο φόντο φέρνει στο νου τις απελευθερωτικές νύχτες, τα άστρα, τις χαμένες πυξίδες μας. (view)

Trent Reznor & Atticus Ross – A Minute To Breathe

Αποχαιρετισμός σε κάτι μεγαλύτερο από μας. Κάτι που θα μας πάρει μαζί του φεύγοντας. Ήδη κινούμαστε προς τα εκεί με βιαστικά βήματα νομίζοντας πως με αυτά απλώς διεκπεραιώνουμε τις καθημερινές μας ασχολίες, οι οποίες όλο και πληθαίνουν. Όλο και περνά πιο γρήγορα ο χρόνος, όλο και πλησιάζουμε στον τελικό αποχαιρετισμό. Σε όλα! (view)

Carla dal Forno – You Know What It’s Like

Ήχος από ξυπνητήρι. Έξω σιωπή. Πάντα νωρίς. Οι δείκτες του ρολογιού χαμογελάνε. Τα λουλούδια ζητιανεύουν νερό. Οι τοίχοι συγκρατούν με το ζόρι τα βραδινά όνειρα για να μην το σκάσουν. Ανοίγεις το παράθυρο, φυσάει ελαφρά και τα ξεχνάς όλα. (view)

Ruined Families – Image Of An Image

Εικόνες παντού σε οθόνες κάθε μεγέθους. Με μια κίνηση ενημερωνόμαστε, συγκινούμαστε, γελάμε, σκεφτόμαστε για δευτερόλεπτα και ξανά πάλι από την αρχή. Κύκλοι επί κύκλων με τις ανάσες να γίνονται όλο και πιο βιαστικές, όλο και πιο ασθμαίνουσες. Θα τα προλάβουμε όλα στο τέλος; Θα ξεχωρίσουμε ποτέ την αληθινή εικόνα πίσω από το είδωλό της; Τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας πάνω στο νεκρό γυαλί; (view)

White Lung – Sister

Χαμόγελα διαφημίσεων. Προς κατανάλωση οι ίδιες οι σχέσεις, αλλά όχι κατά ανάγκη εμπορική. Το ξόδεμα δεν προσμετριέται σε χρήμα, αλλά σε χαμένο χρόνο, σπαταλημένη ενέργεια, σπασμένα χαρακτηριστικά. Ναρκισσισμοί σε φόντο κόκκινο, ρόλοι από τα πριν νεκροί με το φινάλε πιο γνωστό και από την αρχή της κάθε ιστορίας. Πέφτουμε στο χαντάκι τους και μετράμε χειροκροτήματα. Ποτέ δεν φτάνουν, οπότε πέφτουμε ακόμη πιο βαθιά μέσα τους. Ποτέ! (view)

Bohren & Der Club Of Gore – Der Angler

Για κάθε χρήση λοιπόν. Με χρώμα, με άρωμα, ζωντανά, νεκρά. Αποκλειστικά όμως για τη νύχτα. Στα σκοτάδια δεν φαίνεται το αγκίστρι, παρά μόνο τα μάτια του δολώματος. Αυτά τα μάτια… (view)

Resina – Nightjar

Όλα συνέχουν ρυθμό, μελωδία και κίνηση. Τοπία σε διέγερση, φύση σε επιτάχυνση και εμείς σε σπασμένα κομμάτια με άγνωστα πρόσωπα μεταξύ τους. Σκιές χωρίς φως, παύσεις κενά σε αόρατες γραμμές, όλα σε κύκλους περιστρεφόμενα. Άραγε αν η γη κινούνταν πιο γρήγορα θα τα βλέπαμε όλα πιο καθαρά ή θα μέναμε όπως τώρα νωθροί; (view)

Syndrome – Forever And A Day

Η μπλε διάθεση της φωτογραφίας έρχεται και συμπληρώνει άψογα την μουσική επένδυση. Η απόχρωση πάει χέρι με χέρι με την μελαγχολία. Η έλλειψη κίνησης και η στατικότητα της εικόνας παραπέμπει σε βουβή φωνή. Ακροβατείς στο γκρεμό, χωρίς αντίβαρο, χωρίς έγνοιες. Η πτώση καμουφλάρεται σε απελευθέρωση. Η σύγκρουση θα δείξει τον αληθινό της εαυτό. (view)

Zenjungle – Yellow Mountain

Κανείς και καμιά δεν πέρασε ποτέ από κει. Μόνη της η φύση πλέκει ιστορίες δίχως τέλος. Νωχελικά χαϊδεύει τις όχθες του ποταμού, ενώ στο βυθό του όλα κινούνται αέναα. Σε κίνηση στο σκοτάδι χωρίς παύση. Νεκρό είναι μόνο ό,τι ξεβράζεται στο γαλήνιο, κατά τα άλλα, φως. (view)

Oneohtrix Point Never – Animals

Φώτα που αναβοσβήνουν οι σκέψεις. Πάντα προς τα πίσω και ακόμη πιο πίσω με την αρχή της κάθε ιστορίας να μην προμηνύει κανένα τέλος. Κόκκινα σχήματα οι σκέψεις που ποτέ δεν βγαίνουν από το μαύρο τους πλαίσιο. Γιατί κάθε νύχτα είναι διαφορετική; Καμία απάντηση, απλά καληνύχτα. (view)