How To Disappear Completely – Lux Asunder (self-released)
Άλλο ένα γέννημα της νύχτας έφτασε στα αφτιά μας από τους HTDC. Το Πολωνικό σχήμα συνεχίζει να μας γοητεύει, κυκλοφορώντας το Lux Asunder. Βάζοντας το πρώτο κομμάτι να παίζει, αυτόματα δημιουργείται ένα ομιχλώδες κλίμα το οποίο περικυκλώνει το δωμάτιο. Κλείνεις τα μάτια και κάτι όμορφο κυλά εντός σου. Τα πάντα γύρω σου είναι ρευστά, μια δροσερή και απαλή υφή σε μεταφέρει σε ένα θολό ηχοτόπιο. Όσο περνούν τα κομμάτια η ονειροπόληση συνεχίζει. Κάθε κομμάτι που παίζει είναι σα να συμβολίζει κάποιο στάδιο στην πορεία της νύχτας. Σιγά σιγά το άγχος και η κούραση ξεκολλάει από πάνω σου, αφήνοντάς σου την πιο ήρεμη αίσθηση. Πλησιάζει το τελευταίο κομμάτι. Όσο παίζει νιώθεις ότι η νύχτα είναι μέσα σου κι εσύ μέσα σ’ αυτή. Ο δίσκος φτάνει στα τελειώματα του, σφίγγεις τα μάτια, προσγειώνεσαι απαλά στο στρώμα όπου και σκάει η πρώτη ηλιαχτίδα. Σηκώνεσαι, τρέχεις, κλείνεις την κουρτίνα, ξαπλώνεις, κλείνεις σφιχτά τα μάτια σου και στα αυτιά σου συνεχίζει να παίζει η ομιχλώδης ηρεμία…μέχρι το επόμενο όνειρο, μέχρι την επόμενη ηλιαχτίδα.
Kat
Wolf Maps – Purity (future sequence)
Αν και η μουσική του WM μπορεί να χαρακτηριστεί υπνωτική, χρειάζεται να παιχτεί σε δυνατή ένταση για να γίνουν αντιληπτές οι προθέσεις της. Θα μπορούσαν οι συνθέσεις του να παρομοιαστούν με κορυφογραμμές μιας οροσειράς κρυμμένης στην ομίχλη. Η νέα του κυκλοφορία δεν ξεφεύγει από τη βασική γραμμή του πλεύσης και παρόλο που όλα φαίνονται τόσο καλαίσθητα, με τη γλυκιά ατμόσφαιρα των ήχων και το όμορφο εξώφυλλο να δίνουν τον τόνο, δυστυχώς λείπει το στοιχείο της έκπληξης. Στο τέλος αρκεί η επιλογή δυο ή τριών συνθέσεων από όλο το δίσκο (για την ακρίβεια κασέτα!), για να αποσπάσουμε ότι έχει να μας δώσει το ευθυγραμμισμένο και χωρίς κορυφώσεις Purity.
Μπάμπης Κολτράνης
Tegh – Night Scenes/Rekonstrukt I (name your price/bitrot)
Χαζεύω από το παράθυρο την βροχή. Το δροσερό αεράκι, η μυρωδιά του φθινοπώρου, και αυτό που έχω βάλει να παίζει με τέρμα τα ηχεία, με περικυκλώνουν. Χάνω την ακριβή αίσθηση του χρόνου και η ομίχλη καταργεί τα όρια. Ίσως κάπου θέλει να μας ταξιδέψει ο Ιρανός με το άλμπουμ Night Scenes και οι συνοδοιπόροι του που εδώ επανασυνθέτουν το ντεμπούτο του με τολμηρό πνεύμα. Ίσως να θέλει να διαβούμε τα συγκεκριμένα ερημικά τοπία που τόσο πιστά αποτυπώνονται στο φωτογραφικό artwork της συγκεκριμένης κυκλοφορίας.
Οι σκιεροί ήχοι διατηρούν από την αρχή μέχρι το τέλος του άλμπουμ την μελαγχολική διάθεση. Τα κομμάτια κυλούν και δένουν μεταξύ τους τόσο ήρεμα όσο και οι στάλες στο τζάμι, σχηματίζουν μια απροσδιόριστη πορεία και στο τέλος χάνονται κάπου στο κενό. Κάπως έτσι χαμένο μένει και το μυαλό μου μέχρι το τέλος του δίσκου, ταξιδεύοντας κάπου μακριά.
Kat
Against the silence 