Sundrugs – Low (cosmic leaf records)

Συνεχίζεται το ταξίδι στην άκρη της νύχτας στην Βαρσοβία για τον Sundrugs. Το στοίχημα της μη επανάληψης ενός πανομοιότυπου album με το προ δεκαοχτώ μηνών ντεμπούτο του έχει κερδηθεί από την πλευρά του. Ήδη στα πρώτα τέσσερα κομμάτια του δίσκου παρατηρούμε σημαντικές ταλαντώσεις στην ένταση των χρωματισμών πάνω στην αόρατη ambient χωροταξία. Με ευστοχία ψηλαφίζει το σκοτάδι (βλ. “Cheating The Bats”, “Escape N/A”) , ενώ αλλού εκπέμπει μια αισιόδοξη μελωδικότητα (“Billion Of Light Years”). Μόνο στο τέλος διασπάται η συνοχή του δίσκου με το 22λεπτο “2082” το οποίο θα μπορούσε να σταθεί μόνο του ως ένα αυτόνομο soundtrack μιας ξεχασμένης ταινίας επιστημονικής φαντασίας, με νεκρούς όλους τους γήινους πρωταγωνιστές. Επίσης θα μπορούσαν μερικά σημεία του album να είναι πιο περιπετειώδη και ανήσυχα, κάνοντας το όλο άκουσμα πιο ενδιαφέρον από ότι ήδη είναι, έχοντας βέβαια στον νου μας τις καταραμένες λεπτομέρειες που κάνουν εν τέλει την διαφορά. Πάντως η αναβάθμιση των ικανοτήτων του Sundrugs είναι δεδομένη, όπως και η παγίωση της μουσικής του ως μια ευχάριστη παρέα σε μοναχικά ή μη βράδια.

Wolf Maps – Endless (name your price)

Νέα μουσική περικυκλώνει το δωμάτιο. Ο Wolf Maps έχει ένα ταλέντο να σε κάνει να συγκεντρώνεσαι στις συνθέσεις του, αν και αυτές δεν διαθέτουν κάτι το φανταχτερό. Απ(α)λά αρπίσματα κιθάρας γεννούν ένα έντονο ηχητικό νεφέλωμα που αγκιστρώνει τις αισθήσεις και επιβάλλει μια αργή κίνηση σωμάτων και σκέψεων. Χωρίς περιττά μέρη, χωρίς εμφανείς εξάρσεις, η μουσική μετάφραση μοναχικών ξημερωμάτων συνεχίζεται και στο νέο του δημιούργημα. Εδώ μάλιστα υπάρχει μια πιο διακριτική ανάπτυξη των αφαιρετικών ατμοσφαιρών απ’ότι στο παρελθόν, δίνοντας κιόλας ένα νέο βάθος και ένα βάρος στις συνθέσεις που κλείνουν το ep. Ο τίτλος πάντως είναι αντιπροσωπευτικός του περιεχομένου που συνοδεύει, καθώς αυτή η μουσική θα μπορούσε να παίζει χωρίς τέλος, με άλλη σειρά στα κομμάτια, αλλά με την ίδια πάντα μεταδιδόμενη θέρμη.

Marsen Jules – At GRM (oktaf)

Tο συγκεκριμένο είδος έχει ορθώς χαρακτηριστεί ως η ίδια η αποδόμηση της μουσικής, όπως αυτή είναι ευρέως γνωστή. Οι ήχοι των οργάνων, φυσικών ή μη, συμπτύσσονται σε αργούς και ομιχλώδεις ήχους, οι ρυθμοί και οι φωνές απουσιάζουν και οι διάρκειες των κομματιών τραβιούνται μέχρι εκεί που φτάνει το δεν ξέρουμε ακριβώς τι. Ο Marsen Jules στις δύο μακροσκελείς συνθέσεις του που δημιούργησε στα studio/εργαστήρια της GRM, καταθέτει μια σπουδή στο αστρικό, σχεδόν minimal ambient. Η όλη μουσική θυμίζει ντοκιμαντέρ που δείχνει εικόνες της κινούμενης γης που έχουν τραβηχτεί από μακρινούς δορυφόρους. Δέσμες φωτός διαπερνάν συμπαγείς καπνούς άγνωστης προέλευσης και αυτό που ακούγεται ρέει σαν να μην σκοπεύει να σταματήσει ποτέ. Άνετα θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε την συγκεκριμένη δουλειά ως ένα δείγμα γλυκιάς ambient meditation. Χίλιες φορές να προσφεύγουμε σε τέτοιου είδους μουσικά δείγματα για θεραπεία, παρά να τρέχουμε στους γιατρούς λοιπόν.

Μπάμπης Κολτράνης