I Can’t Give You The Life You Want (blackest ever black)

I Can't Give You The Life That You Want .againstthesilence.com

 

Ακόμη και οι πιο δύσπιστ@ με την ηλεκτρονική μουσική έχουν πάρει χαμπάρι πως τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, αυτή είναι η μόνη που συνεχίζει να βγάζει δίσκους οι οποίοι περιέχουν το στοιχείο της έκπληξης, ακόμη και της πρωτοπορίας. Όσο θολοί και αν φαντάζουν οι όροι ή τα είδη, η κιθαριστική εν γένει μουσική σαφώς και έχει απολέσει σε τεράστιο βαθμό τα παραπάνω στοιχεία από την φαρέτρα της.

Οι λόγοι που συνέβαλλαν στο παραπάνω γεγονός είναι κυρίως τρεις. Αρχικά έχουμε μια αέναη εξέλιξη των τεχνολογικών μέσων που βοηθάν στην παραγωγή ηλεκτρονικών γενικότερα ακουσμάτων, η οποία όσο να ‘ναι δίνει μια φρεσκάδα σε κάθε νέο ήχο. Επίσης το ανοικτό μυαλό των παραγωγών του συγκεκριμένου είδους κατάφερε να αφήσει να εισχωρήσουν στοιχεία και από άλλες μουσικές παραδόσεις, οι οποίες εμπλουτίζουν συνεχώς τα πεδία ενασχόλησης τους. Το βασικότερο όμως όλων παραμένει η, σε ορισμένες περιπτώσεις, ανάδειξη του ανθρώπινου στοιχείου, γνωστού και ως έμπνευση, στις δουλειές του συγκεκριμένου ύφους.

Αν υπάρχει σήμερα μια σκηνή που τα περικλείει όλα αυτά σε χορταστικό βαθμό είναι η, ας την πούμε, σύγχρονη πειραματική σκοτεινήPost-everything σκηνή. Σημαντικός πυλώνας της είναι το label Blackest Ever Black το οποίο ως τώρα τηρεί μια low profile στάση και δεν σταματά να βγάζει νέα ονόματα εδώ και πέντε χρόνια. Άρα αυτή η εορταστική συλλογή με ακυκλοφόρητα κομμάτια ονομάτων του label, έρχεται ίσως την κατάλληλη στιγμή για να αποδείξει όλα αυτά που ειπώθηκαν στον μακρύ πρόλογο. Ευτυχώς η ποιότητα των κομματιών δεν δείχνει πως απλά ξέμειναν από κάπου, αλλά επιφέρει στα μισά τουλάχιστον το στοιχείο της ανατριχίλας.

Αν και ο τίτλος του label προκαταβάλει για κάτι σκοτεινό και συμπαγές, εδώ κυριαρχεί μια αίσθηση της γαλήνης πριν ή μετά (όπως λέει και το σαγηνευτικό τραγούδι των Tropic Of Cancer) την καταιγίδα. Ουσιαστικά τίποτα δεν θυμίζει κάτι άλλο εδώ μέσα και συναντάμε μια περιπετειώδης μη-γραμμική πορεία στην όλη ακρόαση. Αν και σε συλλογές συνηθίζεται η αποκοπή συγκεκριμένων συνθέσεων που ξεχωρίζουν κάπως, εδώ έχουμε μια από τις εξαιρέσεις του κανόνα όπου από την αρχή μέχρι το τέλος ξετυλίγεται ένα μυστήριο και εθιστικό μουσικό ταξίδι. Πέρα λοιπόν από μια ευκαιρία γνωριμίας με σύγχρονα μουσικά σχήματα, έχουμε και ένα άλμπουμ το οποίο αποδεικνύει πως αυτή η μουσική έχει να δώσει ακόμη πολλά στο κοντινό μέλλον.

 

 

Μπάμπης Κολτράνης

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.