Εν είδει ανοιξιάτικης επανεκκίνησης οι σύντομες ματιές πάνω σε νέες κυκλοφορίες επιστρέφουν. Ματιές κοφτές, ενίοτε κοφτερές από τα κιτάπια του underground ασχέτως μουσικού είδους.

Xiu Xiu – OH NO (Polyvinyl Records)

Αν η άνοιξη στα μέρη μας είναι αυτό το σύντομο διάστημα που οι εποχές δεν ξέρουν ποιο δρόμο να πάρουν και βιάζονται να δουν την οποιαδήποτε αλλαγή, τότε οι Xiu Xiu γενικά και το νέο τους άλμπουμ ειδικά είναι το σωστό αντίδοτο της. Μετά από μια σειρά απανωτών κυκλοφοριών και προσωπικών προβλημάτων η μπάντα επιστρέφει με μια ωρολογιακή βόμβα που αντί για περόνη έχει μια φλέβα που πάλλεται. Όχι έντασης, αλλά λυρισμού, με τις συνεργάτριες να προσκολλούνται αρτιότατα στην εικόνα των δυνατών συνθέσεων που είχε από την αρχή στο μυαλό του ο Mark Stewart. Τι άλλο να σχολιάσουμε; Την διασκευή σε παλιούς Cure με την Chelsea Wolfe; Το ανατριχιαστικό “It Bothers Me All The Time”; Και πόσες άλλες στιγμές…

Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra – Promises (Luaka Bop)

Οι προσδοκίες που γεννά το άκουσμα των δύο αυτών ονομάτων, του γερόλυκου της τζαζ Pharoah Sanders και του νεανία με το ήδη πλούσιο βιογραφικό Floating Points, είναι ομολογουμένως μεγάλες. Ακούγοντας το άλμπουμ της συνεργασίας τους δεν είναι εύκολο να καταλήξεις προς ένα τελικό συμπέρασμα καθώς μιλάμε για μια 46λεπτη σύνθεση που βασίζεται πάνω στην επανάληψη ενός ονειρικού θέματος από την πλευρά του Floating Points. Η προσθήκη του σαξοφώνου του Pharoah σε ορισμένα σημεία είναι απολαυστική, τα έγχορδα της συμφωνικής ορχήστρας του Λονδίνου δίνουν τις απαραίτητες δυναμικές εναλλαγές στη ροή του δίσκου, αλλά στο τέλος κάτι σαν να λείπει για να δοθεί ο χαρακτήρας του ολοκληρωμένου έργου.

Elephant9 – Arrival Of The New Elders (Rune Grammophon)

Ακολουθεί μια τετράδα σκανδιναβικών κυκλοφοριών. Βέβαια, αν από την μια η τεχνικότητα των Νορβηγών Elephant9 παραπέμπει στα χαρακτηριστικά της τοπικής τους σκηνής, η διάθεση να κοιτάξουν την παράδοση των fusion jazz δημιουργιών περασμένων δεκαετιών τους κάνει πιο κοσμοπολίτες. Το νέο τους άλμπουμ είναι πιο ήπιο από τα προηγούμενα τους και για κάποιους πιο υποτονικό, αλλά σίγουρα μιλάμε για ένα καλοπαιγμένο και πρόσχαρο άκουσμα.

Fire! – Defeat (Rune Grammophon)

Ίσως είναι η ταχύτητα των πάντων που κάνει τα μουσικά ονόματα να παρουσιάζουν μια αστάθεια ως προς την ποιότητα των δουλειών τους. Οι Fire! του Mats Gustafsson εκεί που πριν δύο περίπου χρόνια είχαν βγάλει έναν από τους δίσκους της χρονιάς, τώρα στο νέο τους πόνημα φαντάζουν ελαφρώς καταπονημένοι. Οι συνθέσεις είναι σαν να βγήκαν αυθόρμητα, αλλά και χωρίς να θέλουν να καταλήξουν κάπου ακριβώς. Αυτό που μένει είναι σίγουρα η άπταιστη αντίληψη ως προς τον ήχο τους και τα παιξίματα τους. Αρκούν όμως αυτά;

Dag Rosenqvist – Vråen Centrum

Υπάρχει μια λεπτή διαφορά μεταξύ του να ξέρεις τι να περιμένεις από μια νέα κυκλοφορία ενός συγκεκριμένου καλλιτέχνη και του να ξέρεις ότι αυτή θα είναι ενός συγκεκριμένου υψηλού επιπέδου. Ο Σουηδός δημιουργός καταδύεται για άλλη μια φορά σε μια ambient νοσταλγία γεμάτη μελωδικά περάσματα και το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον και θα λέγαμε ευχάριστο!

Anthony Linnel – Winter Ashes (Northern Electronics)

Λάθος εποχή για μας στα νότια διάλεξε ετούτο εδώ το άλμπουμ να μας επισκεφθεί. Ο δημιουργός του σε συνεργασία με τον visual καλλιτέχνη Ali M. Demirel ψηλαφεί τα τοπία και την μυθολογία της Ισλανδίας με το αποτέλεσμα να είναι άκρως ψυχεδελικό και με την καλή έννοια παγωμένο. Σε αρκετές στιγμές θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιβλητικό, σε άλλες τουλάχιστον ενδιαφέρον και σίγουρα καταλήγει να είναι έξυπνο με την αντί-αλκυονίδα αντίληψη που κουβαλά εντός του.

Driftmachine – Spume & Recollection (Umor Rex)

Για το συγκεκριμένο γερμανικό ντουέτο το πέρασμα του χρόνου δεν επηρεάζει καθόλου το ιδιαίτερο μουσικό τους στίγμα. Ουσιαστικά ισχύουν ακριβώς αυτά που είχαμε γράψει για αυτούς προ πενταετίας, αν και υπάρχει μια διάθεση να γίνει ελαφρώς πιο εγκεφαλικός ο ήχος τους. Χωρίς να έχουμε κάτι το συνταρακτικό εδώ σίγουρα θα βρούμε ενδιαφέρουσες στιγμές σε αυτό το έκτο τους άλμπουμ.

Innode – Syn (Editions Mego)

Ρυθμοί και θόρυβοι παράγουν μικρές εκπλήξεις! Αυτό θα μπορούσε να είναι το συνοπτικό συμπέρασμα μετά την ακρόαση του δεύτερου άλμπουμ των Innode, αυτού του ιδιαίτερου τρίο που αποτελείται από μέλη των Radian και των Pan American μεταξύ άλλων. Το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ αυτού και του ντεμπούτου τους που βγήκε πριν 8 χρόνια και αυτές βασίζονται σε μια νέα διάθεση εκκωφαντικότητας στον ήχο τους. Σίγουρα όχι το πιο εύκολο άκουσμα του μήνα, ειδικά τώρα που αφήνουμε πίσω τον χειμώνα, αλλά υπάρχουν στιγμές που ακούγοντας το θα γυρίσετε την πλάτη σε όλα τα υπόλοιπα για να προσέξετε τι ακριβώς εκφράζει.

Phyxix – 002 (self-released)

Κι εκεί που έχει πέσει μαύρη νύχτα στην techno λόγω της στειρότητας της έμπνευσης των νέων τάσεων, έρχεται από το πουθενά μια συνεργασία που δίνει μια νέα πνοή. Ούτε προμοτάρισμα, ούτε συλλεκτικές εκδόσεις, οι Βρετανοί Phase και Matrixxman μετά από μια γόνιμη σχέση τα τελευταία χρόνια αποφάσισαν να δοκιμάσουν χωρίς άγχος τις δυνάμεις τους εν την ενώσει. Αν το περσινό EP ήταν μια συμπαθητική αρχή, αυτό εδώ το ολοκληρωμένο άλμπουμ είναι η απόδειξη ότι στα υπόγεια είναι η θέα και πως εκεί που δεν το περιμένεις βρίσκεις αυτό που ίσως αναζητάς, στην περίπτωση μας ένα στιβαρό και εκρηκτικό χορευτικό άλμπουμ.

Gut Reaction – Self-titled EP (self-released)

Αν δυσκολεύεστε να σκεφτείτε ορισμένα καλά που έχουν προσφέρει οι απανωτές καραντίνες πέρα από την μείωση της κίνησης στους δρόμους και την παύση των σχολικών παρελάσεων μπορείτε να αναλογιστείτε πόσες νέες μουσικές προσπάθειες βγήκαν σε όλο αυτό το διάστημα. Μια από δαύτες είναι το νέο αθηναϊκό σχήμα Gut Reaction που αποτελείται και από μέλη των Since (Time), Hekate και The Cyclothymics. Πέντε, λοιπόν, κομμάτια που έχουν μια γκαράζ δυναμική και μια γκρίζα μουσική αντίληψη με βάση και τους στίχους που εμπεριέχουν. Με δεδομένο ότι θα πέσει κι άλλη δουλειά στη συνέχεια από την μπάντα όσον αφορά το δέσιμο και όχι μόνο, το αποτέλεσμα κρίνεται άκρως θελκτικό!

Slant – 1집 (Iron Lung Records)

Το ζήτημα με το punk/hc δεν είναι ότι ακόμη και τώρα υπάρχουν άπειρες άγνωστες μπάντες ανά την υφήλιο, αλλά το γεγονός ότι ορισμένες από αυτές τις μπάντες είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτες! Οι Slant μας έρχονται από την Νότια Κορέα και με το ντεμπούτο τους αναδεικνύονται σε έναν θεριστικό ανεμοστρόβιλο. Με πρωταγωνίστρια την Yeji στα φωνητικά και τα υπόλοιπα μέλη να διαθέτουν αρτιότατα παιξίματα έχουμε ένα μπετοναρισμένο σύνολο συνθέσεων που αφοπλίζει κάθε διάθεση μας να παραμείνουμε αδιάφοροι απέναντι του.

Nervous SS/Rat Cage – Skopje VS Sheffiled Split (LA VIDA ES UN MUS DISCOS)

Κάποια στιγμή θα πρέπει να γραφτεί ένα κεφάλαιο στην ιστορία του punk/hc που να αφορά αποκλειστικά τις split κυκλοφορίες. Τηρώντας λοιπόν τις παραδόσεις έχουμε ένα τέρας στο δωμάτιο που από το ένα μάγουλο γράφει την Βορειομακεδονική μπάντα Nervous SS και από το άλλο μάγουλο του Βρετανούς Rat Cage, αλλά τα σκαμπίλια μουσικά μιλώντας τα τρώμε εμείς οι ακροατές! Δεν χρειάζεται να περιγραφεί η ταχύτητα που και οι δύο μπάντες πιάνουν. Επίσης θα έλεγα ότι μουσικά δεν διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους, καθώς διακατέχονται από την διαδεδομένη τα τελευταία χρόνια τάση να πιάνουν τον κλασσικό ήχο του είδους και να τον κάνουν απλώς πιο βρώμικο και πιο σπιντάτο. Πλησιάστε με προσοχή λοιπόν!

Μπάμπης Κολτράνης