Offthesky – Silent Went The Sea (eilean)

Από την Eilean Rec. κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ του Offthesky με τίτλο Silent Went the Sea. Σε αυτά τα οκτώ προσεκτικά κατασκευασμένα ηχοτόπια ενσωματώνονται βιολιά από την Αnna Hess και Julie Slater, βιολοντσέλα από Maggie Thompson, Danny Norbury και Jiah Shin, φωνητικά του Shilpi Gupta, κρουστά του Brian Archinal (water Instrument, vibes, bowed crotales), τα οποία όλα χρησιμεύουν για να ενισχύσουν την εξαιρετικά πλούσια και οργανική αίσθηση της εγγραφής, ώστε να δημιουργηθεί κάτι εντελώς καθηλωτικό και ταξιδιάρικο.

Ομορφιά, δέος, αίσθηση μυστηρίου, προαίσθημα μελαγχολίας της αδιαφάνειας και σεβασμός για την τεράστια δύναμη ενός απέραντου ωκεανού που κρύβει αόρατους κινητήρες και σκιερά μεγαθήρια στο σκοτεινό και απύθμενο βάθος του. Μια θάλασσα που μόνο στην φαντασία μας είναι ήρεμη. Μια μουσική απόσταξη από μια έντονη εμπειρία, στέκεται στιγμιαία ήσυχη πριν από μια δυνατή φυγή. Η θάλασσα είναι σιωπηλή για άλλη μια φορά…

Kat

Mika Vainio – Mannerlaatta (iDEAL)

Κοιτάζοντας την ιστορία γύρω από την ταινία του Mika Taanila της οποίας το soundtrack είναι αυτός εδώ ο δίσκος, καταλαβαίνουμε ότι δεν πρόκειται για ένα συμβατικό έργο τέχνης. Ουσιαστικά το Mannerlaata (στα αγγλικά Tectonic Plate) είναι μια ταινία που γυρίστηκε χωρίς φιλμ(!), βασισμένη σε πειραματισμούς με τη χρήση σκιών, φωτοτυπιών κ.α.. Το σενάριο είναι σαφές, αλλά οι αναγνώσεις του πολλαπλές. Υπάρχει μια ροή στίχων του Harry Salmenniemi χωρίς να συνοδεύονται από κάτι άλλο και εικόνες ακολουθούν ένα δικό τους ρυθμό που περιγράφουν τη σκοτεινή πλευρά των αεροπορικών ταξιδιών, της σωματικής εξάντλησης, των αυστηρών εντολών και της χαοτικότητας των αισθήσεων την ώρα της πτήσης.

Φανταστείτε τώρα όλα αυτά, τα οποία βασίζονται πάνω στο κίνημα του Λεττρισμού που γέννησε το καταστασιακό ρεύμα, αποτυπωμένα σε μουσική και με αυτόν τον τόπο θα προσεγγίσετε ευκολότερα το συγκεκριμένο υλικό του Mika Vainio. Υπάρχει ολούθε η λογική της cut-up τεχνικής σε βαθμό να έχουμε ουσιαστικά μη-συνθέσεις, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει μια τέτοια συνοχή που κάθε παύση την ώρα της ακρόασης προκαλεί ρήξη στο όλο μουσικό κλίμα της αφαιρετικής αποσύνθεσης. Δυστυχώς δεν έχουμε στη διάθεση μας την ταινία ώστε να απολαύσουμε πλήρως την εμπειρία του Maanerlaataa, οπότε μας μένουν οι δικές μας εικόνες και εμπειρίες από ταξίδια με αεροπλάνο, οι οποίες σίγουρα δεν είναι και λίγες.

Lawrence English – Approaching Nothing (baskaru)

Δεν είναι απλώς όλα μουσική, αλλά επίσης και το τίποτα που μας περιβάλλει. Ένα τίποτα σχεδόν απλανές, γεμάτο όμως άνισους ήχους τους οποίους συνήθως αφήνουμε να πέσουν από τα σκαλιά που οδηγούν στην πύλη της μνήμης. Υπάρχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στη μουσική που αφορά αποκλειστικά την ηχογράφηση εξωτερικών ήχων και εδώ έχουμε ένα ολοκαίνουργιο δείγμα του. Ο Lawrence English βασισμένος στις ηχογραφήσεις του Luc Ferrari το καλοκαίρι του 1967 από το μέρος Vela Luka της Κροατίας όπου έκανε διακοπές, μετέβη εκεί το φθινόπωρο του 2013 για να ξαναπιάσει το νήμα της ροής της καθημερινότητας. Για την ακρίβεια, χωρίς περαιτέρω επεξεργασία ακούμε οτιδήποτε περιβάλλει μια ημέρα σε ένα μακρινό μέρος, με μια ξένη γλώσσα να διαπερνά ένα πλήθος ανερμάτιστων, αλλά και τόσο γλυκών ήχων. Όλα αυτά παραπέμπουν και σε δικές μας αναμνήσεις από ξεχασμένα, ίσως, μέρη και αυτό είναι που κάνει το έργο αυτό επιτυχημένο. Δεν μιλάμε για ένα έργο που σπάει μουσικά στεγανά κάποιας παράδοσης, μιας και εδώ απλά δεν υπάρχουν καν στεγανά και απλά επιστρέφουμε ουσιαστικά στο σημείο που άρχισαν όλα. Εκεί που η ίδια η σιωπή αφουγκράζεται το οτιδήποτε γύρω της.

Μπάμπης Κολτράνης