Julia Holter – Sea Calls Me Home

Ψίθυροι οι οποίοι όσο πιο χαμηλόφωνα σου φτάνουν στο αυτί, τόσο πιο βαθιά εντυπώνονται μέσα σου. Η θέα στη θάλασσα ακινητοποιείται, αλλά η ανάμνηση της πάντα κρατά λιγότερο από όσο θα ήθελες να κλειδώσεις μέσα σου. Της μοιάζεις, κάτι στο απέραντο της σε θυμίζει, για αυτό μένεις να χαμογελάς σχεδόν παράλογα. Εδώ αργεί να βρέξει ακόμη. (view)

Death & Vanilla – Follow The Light

Τα λόγια χάνουν τον ήχο τους κάτω από έναν εκκωφαντικό ήλιο. Το σώμα δεν αναγνωρίζει καμία φυσική κίνηση, παρά μόνο την αγκαλιά του ζεστού κλίματος. Ότι ακούγεται είναι σαν να το έχεις ξαναζήσει κάποτε κι όμως θες να το ακούσεις να ηχεί στα αυτιά σου ξανά και ξανά. (view)

Pinkshinyultrablast – Kiddy Pool Dreams

“Μια δοκιμή θα σας πείσει”, λέει ο πωλητής. Μόνο που ποτέ μια φορά δεν αρκεί για να νιώσεις κάτι. Για να καταναλώσεις ίσως, αλλά για να δεχτείς κάτι να εισβάλλει μέσα σου ποτέ. Όσο πιο πολύ αφήνεσαι σε αυτό, τόσο βαθύτερα θα μπορεί να σε παρασύρει στη δίνη του. (view)

Loma Prieta – Love

Άλλο αφή, άλλο μπήξιμο νυχιών. Τα σημάδια τους όμως μερικές φορές μοιάζουν μεταξύ τους. Αφήνουν μια αίσθηση κολλώδης, ατονούν στο φως της ημέρας και λαμπυρίζουν στην καρδιά της νύχτας. Μερικές φορές ο τίτλος ενός τραγουδιού αρκεί για να τα συνδέσει όλα. (view)

King Midas Sound/Fennesz – Lighthouse Version

Εστιάζοντας σε ένα σημείο μέχρι να χαθεί το σχήμα του ανάμεσα σε αυτά που το περιτριγυρίζουν. Περπατώντας σαν σκιά σε μια πόλη η οποία δεν χορταίνει να αλλάζει μορφή. Αναζητώντας το καινούργιο που κρύβεται μέσα της. Πάντα… (view)

Max Rchter – Dream 13

Πίσω στα παιδικά τα χρόνια. Τρυφερές μελωδίες ανακατεμένες με αναμνήσεις που φθίνουν. Κανένα όνειρο ζωντανό από τότε. Η ταχύτητα των πραγμάτων σε προσπέρασε. Οι θύμησες υπνοβάτησαν και χάθηκαν σε μια υγρή αυγή. Παραμένουν όμως ως φαντάσματα, δίνοντας έναν καλοκαιρινό τόνο σε κάθε βουλιμικό χειμώνα. (view)

Christina Vantzou – The Future

Ένας χορός σε αργή ταχύτητα. Μια μουσική η οποία θυμίζει ανθρώπινες λειτουργίες σε υπόκωφη ένταση. Είναι σκοτάδι και τα μάτια αργούν να συνηθίσουν την παραίτηση των χρωμάτων. Κλείνουν και ξαφνικά βλέπουν καλύτερα, πιο βαθιά στην ουσία των σκέψεων κάθε χαμένης ημέρας. (view)

Steve Hauschildt – Anesthesia

Και το αύριο σαν εικόνα ρετρό θα μοιάζει. Με κάτι το υπόγειο να παρασέρνει τον ρυθμό των εποχών και τους μήνες να δειλιάζουν να βαδίσουν όπως έχουν μάθει από μικροί. Κάθε μελωδία περιμένει το δικό της γεωμετρικό σχήμα ιδεών για να πραγματοποιηθεί. (view)

Carter Tutti Void – F+(2.6.2) (edit)

Ίσιοι ρυθμοί παλεύουν με μια στιγματισμένη κιθάρα και μέσα στο ημίφως, ως συνήθως, ακούγεται μια θεόμουρλη φωνή. Όλα πειραγμένα, αλλά με σώας τα φρένα, χωρίς φρένο το οποίο να προϊδεάζει για την οποιαδήποτε αναγκαστική προσγείωση. (view)

Oscar Mulero – Pain

Κι αν όλα ακολουθούν έναν αδιόρατο ρυθμό; Κάθε συνάντηση στο δρόμο υπόκειται σε λογικούς κανόνες, θυμίζοντας ματιές απέναντι σε ένα είδωλο το οποίο αναζητεί διέξοδο από τον καθρέφτη που το περιχαρακώνει. Σε τι άραγε βοηθά το  χρώμα σε αυτές τις περιπτώσεις; (view)