Κάτι πρέπει να παίζει με το νερό στο Βέλγιο και πάντα στις μουσικές που βγάζουν υπάρχει ένα αλλόκοτο σκοτάδι. Συμβαίνει, επίσης, να συναντάται το στοιχείο της πρωτοτυπίας σε αρκετές δουλειές που προέρχονται από εκεί. Ένα παράδειγμα είναι το ντεμπούτο των Inwolves. Θα το χαρακτήριζα avant-garde ως άκουσμα, αν και ο στρωτός ρυθμός είναι συνεχώς παρών και ορισμένα γυρίσματα θα μπορούσαν να ανήκουν σε μια post-rock μπάντα.

 Συναντάμε μια ψυχρότητα σε αρκετές συνθέσεις, αν όχι σε όλες, και σε ορισμένα σημεία είναι σαν να λείπει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των μελών της μπάντας- αυτός που θα απογειώσει τις συνθετικές ιδέες τους. Υπάρχουν όμως και κομμάτια στα οποία όλα λειτουργούν στην εντέλεια και ευτυχώς η συνολική γεύση που αφήνει η δεύτερη επίσημη κυκλοφορία της μπάντας είναι θετικότατη, μιας και σε βάζει σε ένα δικό της ιδιαίτερο σύμπαν ήχων και συναισθημάτων.

 Ένα τρίο αποτελεί ίσως το ιδανικό άθροισμα μελών μιας μπάντας, ώστε να επιτευχθεί ένας γεμάτος ήχος και μια επικοινωνία των συμπαικτών με κλειστά μάτια. Αυτό είδαν οι Alan Licht και Tetuzi Akiyama στην πράξη καλώντας σε σύμπραξη για το νέο δίσκο τους τον Oren Ambarchi στην πρώτη πλευρά και τον Rob Mazurek των Chicago Underground Duo στη δεύτερη. Προφανώς μιλάμε για κλασσικό πειραματισμό πάνω στον ηλεκτρακουστικό ήχο, αλλά πραγματικά υπάρχει κάτι που κάνει το όλο αποτέλεσμα ιντριγκαδόρικο και χαλαρωτικό συνάμα. Ουσιαστικά είναι σαν ο καλεσμένος του ντουέτου να κατευθύνει εκεί που θέλει με το παίξιμο του πατώντας στη βάση κάθε σύνθεσης . Το Tomorrow Outside Tomorrow σίγουρα δεν είναι ένα εύκολο άκουσμα. Ειδικά με την πρώτη του πλευρά με το εικοσάλεπτο “Blues Deceiver” να υπολείπεται καθαρότητας από το ομότιτλο του δίσκου στη δεύτερη. Αλλά του αξίζει να αναγνωριστεί – στο χώρο που κινείται – ως μια ευτυχής συνύπαρξη σύγχρονων μουσικών με όλη τη σημασία του όρου αυτού.