Πανηγυρικά ξεκινάμε την αντίστροφη μέτρηση για τον ερχομό του νέου έτους και της νέας δεκαετίας με το βλέμμα μας σε κάτι που παραπέμπει στο χτες! Ναι λοιπόν, τα κασετόφωνα και τα walkman είναι εδώ και σε περίπτωση που οι παλιές σας/μας κασέτες δεν παίζουν λόγω της ταλαιπωρίας που επιφέρει η αχρηστία, είμαστε εδώ για να προτείνουμε κάτι το αξιόλογο που βγήκε στη συγκεκριμένη μορφή φέτος.

We celebrate the final countdown for the New Year and the new decade by looking at something from yesterdays. Indeed, cassette players and walkmans are back! If your old cassettes are not playing due to disutility we are here to suggest some notable cassette releases of this year.

Fat White Family – Serfs Up! (domino)

Ναι, είναι από τα σημαντικότερα συγκροτήματα εκεί έξω αυτή τη στιγμή κι εκεί που φαίνεται να πέφτουν κι αυτοί στη λούπα να κάνουν πιο εμπορικό τον ήχο τους για να κερδίσουν την πολυπόθητη αναγνώριση, ουσιαστικά είναι αυτή που παρωδούν! Στο φετινό τους άλμπουμ, εκεί που νομίζεις ότι δεν γίνονται πιο εμπορικοί, προσθέτουν κάτι θορυβώδη φινάλε, οι στίχοι τους είναι μέσα στην ειρωνεία και τελικά δεν λείπουν οι καλές στιγμές για να τις παίξετε στην παρέα σας και να σας ρωτήσουν τι είναι αυτό που παίζει. Όσο για την ευρεία κυκλοφορία σε κασετική μορφή, επιβεβαιώνεται ότι κάποια κασετόφωνα δεν έχουν παλιώσει ακόμη!

Yes, they are one of the important bands out there and though right now they seem to fall into the trap of making their sound more pop in order to win a longed for recognition, in fact this recognition is something they spoof! On this year’s album, when you thought they couldn’t get more pop than that, they add these loud finales, their lyrics have such irony and good moments are not missing. So you can play this album to friends and they will definitely want to know “who’s playing”. As far as the wide range cassette release all we have to say is “some cassette players are still playning”!

Ekoplekz – Kirlian Visionz (seagrave)

Ο Ekoplekz έβγαλε φέτος τρεις κατά σειρά κασέτες χωρίς να ξεφεύγει σε καμία από το γνωστό ψυχώ ηλεκτρονικό ύφος του. Απλώς, όταν υπάρχει το στοιχείο της υπερπροσφοράς νέων άλμπουμ από ένα όνομα, συνήθως δεν βγαίνει κάτι που θα κάνει μπαμ. Κάποια μικρά μπαμ συναντάμε βέβαια εδώ, αλλά σε ελεγχόμενη έκταση, καθώς έχουν ανασυρθεί κιόλας από δουλειές που είχε αφήσει στο συρτάρι του τα τελευταία χρόνια.

This year Ekoplekz released three cassettes in a row and all of them have his familiar psycho electronic style. Usually when one artist has so many new albums at once they tend to be mediocre. Some exciting moments can be found on each album, since he has dug up some of his works that were left unreleased.

Fennesz – Live At The Jazz Cafe (touch)

Κι εκεί που το φετινό του πόνημα κάπου χώλαινε, ως προς το να διαφοροποιηθεί από τις προηγούμενες δουλειές του, ήρθε το καλοκαίρι μια ηχογράφηση της επίσημης παρουσίασής του στο λονδρέζικο Jazz Cafe για να αναθεωρήσουμε πάνω στο αρχικό μούδιασμα στην ακρόαση του Agora. Αναθεωρώ, όμως, δεν σημαίνει ξαναδημιουργώ, οπότε αυτό το εξαιρετικό φινάλε του ωριαίου ατμοσφαιρικού ορυμαγδού μπορεί να μην αλλάζει και εντελώς την ιστορία του τι μας άφησε ο Fennesz φέτος!

His latest work had its flaws concerning the lack of differentiation from his revious ones, but in the summer a release of recording at the London Jazz Café made us revise the original numbness created by listening to Agora. Revising though doesn’t mean re-creation. So this remarkable finale of an hourly ambient din may not change after all the story if what Fennesz has left us this year!     

Jung An Tagen – Proxy Sates (editions mego)

Για τέλος έχουμε ένα άλμπουμ που απευθύνεται στα ρομπότ του αύριο, όταν θα ξεκινήσουν κι αυτά να νιώθουν και να χορεύουν. Ίσως η κορυφαία κυκλοφορία για φέτος σε θέμα ήχου και παραγωγής, αλλά με αρκετά εμπόδια στην κατανόηση του υλικού. Ένας οξύς θόρυβος αναμειγνύεται με τέκνο παλινδρομήσεις κι εκεί που χάνεσαι, ξαναβρίσκεσαι μέσα στο χάος και στη συνέχεια πάλι όλα θολώνουν. Για τολμηρά αυτιά που δεν φοβούνται τίποτα λοιπόν!

In the end we have an album addressed to future robots, when they start felling and then dancing. Maybe this is the best release of this year concerning music sound and music production, but there are many obstacles understanding this material. A sharp noise is mixed with techno refluxes making you let yourself go only be found in chaos; and again all is a blur. Only for daring listeners who are not afraid of anything!

Μπάμπης Κολτράνης/Bob Coltrane