The Host (Heaven’s Door OST 2008)

Εξαρχής ήξερα ότι το εγχείρημα θα ήταν δύσκολο, καθώς δεν υπάρχει ξεκάθαρα αγαπημένο με τέτοια δισκογραφία. Το συγκεκριμένο κομμάτι ξεκινάει με ένα αιθέριο ambience κι έπειτα εισέρχεται το επίμονο και επαναλαμβανόμενο drumset μαζί με την μπασογραμμή, καθώς ακολουθεί μια συνεχόμενη αποδόμηση και επαναδόμηση ψηλά, ενώ τα θεμέλια παραμένουν ακλόνητα. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ότι το φαντάζομαι σε πολλές καταστάσεις με ποικίλα συναισθήματα. Σίγουρα εικονοπλαστικό, σίγουρα εκστατικό, σίγουρα Plaid!

Initially I knew that this was going to be a hard task, since there is not a distinctively favorite PLAID song to choose from such a discography. This song begins with an ethereal ambience and then a persistent, recurrent drum set enters along with the baseline; a consecutive deconstruction- reconstruction follows as the track foundation remain undeviating. What I like most about this song is that I can imagine it in various situations with different feelings. It’s certainly creating images; a definitely ecstatic song; surely PLAID!

Pollux Rose

Super Positions (Greedy Baby 2006)

Είναι σχεδόν αδύνατο να διαλέξω ένα και μόνο track ως το αγαπημένο μου από τους Plaid, αλλά στο “Super Positions” θα ακούω πάντα το κενό συναίσθημα και την τότε ηλεκτρονική απόγνωση. Η άρτια τοποθέτηση μοτίβων-patches σε περιβάλλον πολυμορφικό, και κάπως τρισδιάστατο, έδειχνε πως ήταν προπομπός εξελίξεων για το είδος, το οποίο έμοιαζε τότε να ξεφτίζει. “Top gear”, που λέει και ένας φίλος Ιρλανδός..

It is almost impossible to choose as my favorite just one PLAID track, but with “Super Positions” I will always listen to an empty feeling and an electronic despair. The apt use of music patches in a multiform and somewhat three – dimensional environment established this song as a precursor of evolution for the genre that back then seemed like it was fading. “ Top gear”, as an Irish friend says..

Πέρα στα Όρη

Assassouts (TekkonKinkreet OST 2006)

Κάπου στο μακρινό μουσικά 2011, όταν στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή κυριαρχούσαν τα βαριά μπάσα, τα “ανοιχτά” snares και τα μακρόσυρτα breaks (δηλαδή το dubstep και όλες οι εκφάνσεις του), έπεσε στα χέρια μου ένα cd των Vex’d, το “Cloud Seed”. Σκοτεινοί μάστορες του είδους οι ίδιοι είχαν συγκεντρώσει στο εν λόγω album και κάποια από τα remix που είχαν κάνει. Μέσα στα υπόλοιπα “διαμαντάκια” ξεχώρισα το κομμάτι “Bar Kimura”, στο οποίο είχαν ρεμιξάρει τους Plaid, όνομα άγνωστο για μένα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ψάχνοντας το original βρήκα πως το συγκεκριμένο κομμάτι υπήρχε σε δίσκο με remix από το soundtrack του anime TekkonKinkreet , που είχαν συνθέσει οι Plaid, οπότε είπα να ψάξω ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί οι περιβόητοι Plaid… Και τότε έρχομαι αντιμέτωπος με έναν μουσικό ωκεανό! Με έκπληξη διαπιστώνω πως δισκογραφούν περίπου από το 1991 και μάλιστα στην Warp Records. Ανακαλύπτοντας εκνευριστικά καθυστερημένα κάποιους από τους παλαιότερους και ίσως σημαντικότερους εκπροσώπους της ηλεκτρονικής μουσικής άρχισα να ακούω σωρηδόν κυκλοφορίες τους.

Για να είμαι ειλικρινής, δύσκολα μπορώ να ξεχωρίσω ένα κομμάτι των Plaid, καθώς τους “γνώρισα” αρκετά αργά και άκουσα συγκεντρωμένες τις περισσότερες κυκλοφορίες τους. Μου φαίνεται σαν όλη η δισκογραφία τους να είναι μια ενότητα, καθώς έχουν ένα χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο ηχόχρωμα σε ό,τι κάνουν. Ίσως μια μικρή εξαίρεση σε αυτό να είναι το προαναφερθέν soundtrack, στο οποίο έχουν εντάξει στη μουσική τους και πιο cinematic στοιχεία, είναι λιγότερο “τεχνικοί” (κάτι που χαρακτηρίζει πολλούς παραγωγούς που ξεκίνησαν εκείνη την εποχή) και γίνονται περισσότερο συναισθηματικοί και αφηγηματικοί. Προσθέτοντας στην παραγωγή τους τις “συνταγές” ενός soundtrack δημιουργούν ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα, που καμιά φορά ξεφεύγει και από τον καθιερωμένο ήχο τους, όπως για παράδειγμα το καταιγιστικό “Brothers Chase”. Το κομμάτι, όμως, που ξεχωρίζει είναι το “Assassouts”. Μπαίνοντας ατμοσφαιρικά, σιγά σιγά ακολουθούν αγχωτικά ψήγματα idm στο beat, που είναι έτοιμα να εκραγούν. Το ρυθμό συνοδεύουν ήχοι-εικόνες που περνάνε βιαστικά, σαν να κοιτάς έξω από παράθυρο αυτοκινήτου. Αφήνεσαι και σε πάνε, σαν σε κατηφόρα. Ένα ηχητικό μοτίβο που σε ταξιδεύει, αλλά ταυτόχρονα σε σφυροκοπάει ρυθμικά.

Back to the musicwise distant 2011 when heavy baselines, open snares and long breaks were dominating the electronic music scene (namely the dubstep genre and all its aspects) I found by chance a cd by Vex’ d called “Cloud Seed”. These dark maestros have included in this album some of their remixes. Among other great songs the track “Bar Kimura” stood out. It was a remix on PLAID, a band unknown to me until that moment. Looking for the original song I discovered that it was on an album with OST remixes from the anime film TekkonKinkreet. The music was comsposed by PLAID, so I thought I should look them up. I was suprised to find out that they were releasing records since 1991 with Warp. Since I learned annoyingly late about a band that is one of the oldest representatives of electronic music and may also be one of the most important as well, I started listening to their releases in heaps.

To be honest it is hard for me to distinguish just one PLAID song as I became familiar with their music relatively recently and I listened to their albums all by once. To me their discography seems like a unity because of their characteristic, identifiable sound. Perhaps the aforementioned OST is an exclusion due to the intergration of cinematic elements, the fact that the band is less techical (as all producers who started back then were) while being more emotional and narrative. By adding to their music production an OST they are creating something special that differentiates from their established sound, like for example the excruciating track “Brothers Chase”. The song that definitely stands out is Assassouts”. An ambient start is slowly followed by anxious scintilla of idm ready to be exploded on the beat. The rythm is accompanied by music sounds passing through so quickly as if looking out the car window. You are letting go and the music moves you, on a downhill. A travelling sound theme that batters you in rythm.

Cryintro

Drowned Sea (Polymer 2019)

Στο 5ο κομμάτι του τελευταίου άλμπουμ των PLAID ξεδιπλώθηκε ξανά αυτό το αρχετυπικό πάντρεμα ηλεκτρονικών ήχων που απελευθερώθηκαν από τον “αρχιερέα” Aphex Twin και τους «προγονικούς» Orbital. Θυμηθήκαμε για λίγο τα ρυθμικά κοψίματα του Amon Tobin μαζί με τα ατμοσφαιρικά περάσματα/χρώματα των Boards Οf Canada. Ακούσαμε ένα πεντάλεπτο ambient σχόλιο, όπου μπόρεσαν να περιγράψουν κάποιοι τον πνιγμό μας στη θάλασσα από τα πολυμερή κατάλοιπα του κυρίαρχου υλικού πολιτισμού. Ήταν μια υποσημείωση για τη βαθιά μαζική κουλτούρα, η οποία καταβροχθίζει την τελειότητα της ρηχής αυτό/υπερκατανάλωσης μας καταστρέφοντας το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Tέλος,είναι άλλη μια μικρή, ηχητική αποτίμηση για τα οφέλη του συνθετικού πλαστικού που υποκαθιστά τις ίδιες τις σχέσεις μας και τον κυρίαρχο λόγο και επικοινωνία. Όλο, όμως, αυτό το krautrock/Kosmische ηχητικό παρελθόν/συνεχές της ηλεκτρονικής μουσικής παράδοσης, που αναδύθηκε κάποτε με ονόματα τύπου Tangerine Dream, Klaus Schulze, κ.λ.π. (εκτός φυσικά από τους Neu και τους Kraftwerk), θα είναι αρκετά συνεπές ως παράδειγμα με την αντάξια -τουλάχιστον- τροπή που πήραν τα μουσικά πράγματα με τους Plaid…

Τhe fifth track of PLAID’s last album unfolded again the archetype mixing of electronic sounds that was released by archbishor” Aphex Twin and “ancestral” Orbital. We were slightly reminded of Amon Tobin’s rythmic breaks along with Boards of Canada evocative transitions /colors. This song also serves as a five minute ambient statement about us drowning in a sea of polymer remnants of the dominant material civilization. It is a note on a deep mass culture that devours our shallow self/over consumption through the destruction of nature and social environment. Finally it is another sound review on the benefits of synthetic plastic which substitutes for our personal relationships, preponderant speech and communication. All of the krautrock/Kosmische past/present of electronic music tradition that surfaced once with bands like Tangerine Dream, Klaus Schulze etc. (Neu and Kraftwerk set aside) will always be a consistent example of the worthy turn things took with PLAID…

NIKOPOL

Marry (Spokes 2003)

Ο τίτλος τα λέει όλα. Αρχή αβέβαιη, σαν κάποιος κάτι να περιμένει, μέχρι που μια ηλιαχτίδα ελπίδας σκάει στο προσκήνιο. Ξάφνου όλα μπαίνουν σε ρυθμό, διάλογοι φωνών, μελωδικός συγχρονισμός, χαρά! Ώσπου σκιές των γύρω, που τελικά ήρθαν από τα μέσα, εισβάλλουν στο χώρο και ανακινούν τα πάντα. Καθετί χάνεται στο τέλος και μένει μια μίξη συναισθημάτων, όπου όσα πέρασαν οι δύο πλευρές ξεχωριστά γίνονται ένα. Από την απλότητα στην πολυπλοκότητα της ζωής και πάλι πίσω στην απλότητα. Οι Plaid τα λένε όλα!

The title says it all. Hesitant start, as if someone awaits for something, till a sunbeam of hope enters the forefront. Suddenly all come in rythm, vocal dialogues, melody synchronization, joy! Untill surrounding shadows that ultimately came from the inside invade the space and shake everything. Finally all is lost, only mixed feelings stay; whatever each side alone has gone through has become one. From simlicity to complexity of life and back to simplicity again. PLAID just say it all!

Μπάμπης Κολτράνης/Bob Coltrane

Και το remix..

Όταν στις 25 Οκτωβρίου με ρώτησε ο Μπάμπης (Κολτράνης) αν μου αρέσουν οι PLAID, παρεξηγηθήκαμε. Εκείνη την μέρα έπαιζε η αγαπημένη μου ομάδα μπάσκετ με την Μπασκόνια, το ματς δεν πήγαινε καλά, οπότε στo πλαίσιο αυτής της παρεξήγησης, σε συνδυασμό με το χάλια πρώτο ημίχρονο, ξεκίνησα να δουλεύω το “κομμάτι” επιτόπου. Άφησα το ματς, ήταν η μέρα ήδη μεγάλη για να σπάσουν κι άλλο τα νεύρα μου, διάλεξα “κομμάτι” και ξεκίνησα. Η παρεξήγηση δεν ήταν μεταξύ μας, όμως, στο ότι ο Μπάμπης είναι Αρειανός. Όχι! Ήταν στο ότι εγώ κατάλαβα μουσικό “κομμάτι”, ενώ εκείνος στο μυαλό του είχε άλλο “κομμάτι”. Όταν του έστειλα ένα προσχέδιο τρακ, κατάλαβα το δικό μου τρίποντο (άστοχο). Επειδή δεν είμαι καλός στο να περιγράφω τι μου αρέσει στη μουσική που ακούω, και επειδή ο Μπάμπης μου τη χάρισε τελικά, του έδωσα το ρεμίξ μου στους Plaid. Γενικά τους Plaid πάντα τους λάτρευα για το πόσο ιδιαίτεροι ακούγονται στα δικά μου αυτιά και για τις καταπληκτικές μελωδίες τους. Κάπου εδώ σας αφήνω, γιατί σε λίγο θα παίξουμε με την Bayern και μάλλον θα χάσουμε, οπότε μπορεί να κάνω κάνα remix ακόμα. Τα λέμε στο live τους.

On October 25th when Bob Coltrane asked if I liked PLAID a misunderstanding took place. That day my favorite basketball team was plaing against Baskonia and things were not going well. Due to this misunderstanding combined with the awful first half of the match I started working on a song immidiately. I stopped watcing the game, as the day was still young to have a nervous breakdown, chose a piece and began working on it. The misunderstanding was not about Bob being a fan of ARIS F.C. No! It was that I undestood creating a track when he meant writing about one. It was not before I send to him my draft track that iI realised my- failed three-pointer like- mistake. Because I am not good at describing what is it that I like in music I listen to and because Bob spared me the task, I gave him my Plaid remix. In general I always loved PLAID for sounding so individual to my ears and for their amazing melodies. I must end this text because we are playing against Bayern in a bit and since we will probably lose again I might make one more remix. See ya at their live show.

Vs Srg

PS. Plaid Live A/V 2 Δεκεμβρίου 2019. Temple Athens