Όλα ήταν στην θέση τους. Είχε προετοιμαστεί κατάλληλα, τόσο που φάνταζε σαν να μην χρειαζόταν να σκεφτεί πλέον τίποτα πέρα από την υπακοή στις αυτόματες εντολές. Κάθε υποψία ζάλης, λάθους ή μουδιάσματος είχε εξαφανιστεί υπό την απειλή μαθηματικών διανυσμάτων και φυσικών εξισώσεων. Ο ήχος που διαπέρασε ελαφρώς το κλειστό κύκλωμα ακρόασης αποτέλεσε το σήμα πως ξεκινούσε για άλλο ένα ταξίδι, αυτήν την φορά όμως με έναν γυρισμό που θα αργούσε περισσότερο από ποτέ.

 Το πρώτο λαμπάκι στο σύστημα πλοήγησης άναψε ως όφειλε, όμως κάτι τον έκανε να μην κουνηθεί καν. Δεν φαινόταν αυτή η κωλυσιεργία του να έχει κάποιο σοβαρό αντίκτυπο καθώς όλα κυλούσαν εντάξει. Απλά αυτός άρχιζε να ξεχνά όσα πριν είχε μάθει. Κάθε τι αυτοματοποιημένο τον κοίταζε βέβαιο για τον εαυτό του, αλλά αυτός αγνάντευε αντιθέτως τους αστερισμούς που προσπέρναγε με μια δύσκολα υπολογίσιμη ταχύτητα. Αυτοί του υποσχόντουσαν μια νέα πατρίδα. Αυτός υποσχέθηκε στον εαυτό του πως θα ξέχναγε την ίδια την έννοια της πατρίδας. Αυτός υποσυνείδητα ήταν ο σκοπός του.

Μπάμπης Κολτράνης