OISEAUX-TEMPÊTE – Weird Dancing In All​-​Night II

Ανατολίτικοι ρυθμοί και ένας σχεδόν, διονυσιακός μυστικισμός, σε μια ψυχική διάθεση απόσπασης από την καθημερινότητα και την πραγματικότητα. Η μουσική εκστατική, σε παρασύρει σε έναν εντατικό και ρυθμικό χορό. Μετά τα ταξιδιωτικά AL-‘AN και TARAB οι Oiseaux-Tempête επανέρχονται με νέα δισκογραφική δουλειά From Somewhere Invisible με πρώτο δείγμα αυτόν τον περίεργο ολονύχτιο χορό τους.

Ceremony – Turn Away The Bad Thing

Η μπάντα που αρνείται να τα παρατήσει γυρίζοντας στα παλιά, συνεχίζει να ψάχνει τον ήχο που, ναι μεν δεν είναι καινούργιος, αλλά είναι ο καινούργιος δικός της. Το πρώτο δείγμα της νέας τους δουλειάς ακούγεται αρκούντως χορταστικό με στίχους και μουσική να συγκρούονται φαινομενικά μεταξύ τους, ενώ τελικά, δένουν τέλεια. Το σπάσιμο, δε, στη γέφυρα του κομματιού δίνει μια ερωτική διάσταση στο άσμα!

A-Sun Amissa – Breath by Breath

Βαθιά ανάσα για μια 8λεπτη περιπλάνηση στα βάθη της αβύσσου, μια ταλάντευση ανάμεσα στην απελπισία και την ελπίδα που θες απεγνωσμένα να βγει στην επιφάνεια, εκφράζονται σε μια ορχηστρική ατμοσφαιρική δίνη από ambient, doom και post rock ήχους μαζί με τον πειραματικό θόρυβο και την ηχητική παραμόρφωση. Οι σκιές εδώ, γεννούν θαλπωρή.

Exoterm – First Light

Οι πρώτες νότες εμφανίζονται απαλά, σχεδόν δειλά, για να ακολουθήσει η μελωδία του σαξόφωνου που σε κυριεύει και συνυπάρχει σε πλήρη αρμονία με τον ηλεκτρονικό ήχο και το μπάσο. Το πρώτο φως μπορεί να συμβολίζει την απαρχή, την έναρξη των πάντων, σε ορισμένες περιπτώσεις ωστόσο, αποτελεί την κατάληξη ενός νυχτερινού συναισθηματικού καταιγισμού.

Bobby Krlic (The Haxan Cloak)- Fire Temple

Το ταξίδι μιας παρέας για την παρακολούθηση ενός φεστιβάλ τους οδηγεί σε περιπέτειες, ακροβατώντας μεταξύ δράματος και τρόμου. Η μουσική που πλαισιώνει την ταινία Midsommar του σκηνοθέτη Ari Aster διακρίνεται από αυτοτέλεια και μπορεί να σταθεί ως αυτόνομο έργο. Ακούγοντάς την, εναλλάσσονται οι στιγμές ηρεμίας, έντασης, αγωνίας, όπως ακριβώς, συμβαίνει, όταν παρακολουθείς το ίδιο το φιλμ. (listen)

Algebra Suicide – Horizon

Μπορεί μια μπάντα να έχει χαθεί, να μην ζουν καν όλα τα μέλη της, οι δεκαετίες να περνούν αλλά η μουσική τους να ζει ακόμη. Όχι ως στερεότυπη φράση που αγαπά τις νοσταλγίες αλλά ως διαπίστωση, ακούγοντας την φρεσκάδα της στο σήμερα. Δεύτερη εφ’ όλης της ύλης συλλογή από τους Αμερικάνους Algebra Suicide και ο τίτλος της Still Life. Ακίνητη ζωή ή ακόμη ζωή; Το “Horizon” δίνει την δική του απάντηση.

Daniel W Mackenzie & Richard A Ingram – Half Death

Πέρα η ποίηση που βαφτίζει τα προσχήματα σε στίχους. Πέρα οι μονές διαστάσεις που εγκλωβίζουν τη σκέψη. Πέρα αυτή η αποτύπωση του θεϊκού που καταπιέζει το θείο. Το πρώτο διαθέσιμο κομμάτι της συνεργασίας των δύο μελών από τους Plural και Oveansize αντίστοιχα, στέκεται μακριά από κάθε τι τετριμμένο χάρη στην ευαίσθητη κορύφωσή του, στη μέση ακριβώς, της θελκτικής ροής του.

We Lost The Sea – Towers

Σαν αφήγημα παιδικό και σκληρό, όπως είναι άλλωστε όλα τα παραμύθια, το “Towers” εξιστορεί, χωρίς λόγια, συγκρούσεις δυνάμεων και συναισθημάτων, ιστορίες ζωής και θανάτου. Ο πύργος είναι ο κεντρικός και –φαινομενικά- άψυχος πρωταγωνιστής, η κατάρρευση του οποίου σηματοδοτεί και το τέλος της ιστορίας, εκεί που η παιδική (και όχι μόνο) αθωότητα και η ανεμελιά συνθλίβονται…

Uzeda – Deep Blue Sea

13 χρόνια πήρε στους Ιταλούς Uzeda να μας παρουσιάσουν νέα δισκογραφική δουλειά. Το πρώτο δείγμα της, είναι μια μελωδική ένταση που εκφράζεται, κυρίως με τη φωνή της Giovanna Cacciola με την κιθάρα να κουμπώνει πάνω της και τα ντραμς με το μπάσο να θεμελιώνουν το μουσικό ρυθμό. Από τα βάθη της μπλε θάλασσας λοιπόν, αναμένουμε το άλμπουμ, μεσούντος του Ιουλίου.

Uniform & The Body – Penance

Ένας ρυθμός κι ένας θόρυβος πιάνονται στα χέρια και πέφτοντας στο έδαφος φτύνουν αίμα και ιδρώτα. Η μελαγχολία της βίας απεικονίζεται στο πρώτο άσμα της νέας συνεργασίας των Uniform με τους The Body. Μια μελαγχολία που καθρεφτίζεται και στον τίτλο του άλμπουμ… Everything That Dies Someday Comes Back.