Μέσα στην ακινησία αποτυπώνεται η κίνηση του χρόνου. Απόδειξη τούτου δεν είναι μόνο η γοητεία των ακίνητων φυσικών τοπίων που μετρούν, με τον δικό τους τρόπο, το πέρασμα του χρόνου, αλλά και της μουσικής σε ορισμένες εκφράσεις της. Το ντεμπούτο της Τουρκάλας Huma Utku είναι μια απόδειξη του γεγονότος ότι μπορεί μουσικά μοτίβα να φαντάζουν στεκούμενα σε ένα μέρος ή περιστρεφόμενα γύρω από ένα στενό κύκλο, αλλά η ροή των συγκινήσεων κατά την ακρόαση τους να ρέει αέναα.

Ήδη, από το “Black Water Red” που διαδέχεται το αναγνωριστικό intro, δέχεσαι κάτι που σου τραβάει την προσοχή το οποίο διαθέτει ατμοσφαιρικά κύματα, παραμορφωμένες φωνές από παραδοσιακή ελληνική μουσική σε λούπα και κάτι το άγνωστο που τα συνέχει όλα αυτά, αριστουργηματικά. Επίσης, ακούγοντας και τις υπόλοιπες συνθέσεις διακρίνεις την άρνηση να καταχωρηθεί το άλμπουμ κάπου, ως ύφος. Αντ’ αυτού έχουμε την ανάδειξη ενός προσωπικού ήχου, ζεστού και μυστηριακού. Η απόρροιά του Gnosis, ανιχνεύοντας το, μπορεί να συνοψιστεί στη ρήση “… κι όμως κινείται”, θυμίζοντας το “E pur si muove” του Γαλιλαίου που εκφώνησε, όταν καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση για τις ιδέες του, θέτοντας όμως, τις δικές του βάσεις σε αυτό που αποκαλούμε Γνώση!

The movement of time is reflected within stillness. Proof of that is not only the charm of the natural landscapes that, in their own way, measures the passage of time but also the music in some of her expressions. The Turkish artist’s Huma Utku’s debut is proof of the fact that musical motifs may seem to be stagnant in one place or rotating around a narrow circle, but the flow of emotions during their listening is flowing infinitely.

Even from “Black Water Red” that comes after the unique intro, you receive something that draws your attention with atmospheric waves, loupe-distorted voices of traditional Greek music and something unknown that connects all, in an ideal way. Also, while listening to the rest of the compositions, you notice that you cannot register the album in any specific musical style. Instead, we have the appearance of a personal sound, warm and mysterious. The outcome of the Gnosis can be summed up in the phrase “… and yet it moves”, reminding of Galileo’s “E pur si muove”, when he was condemned by the Holy Inquisition for his ideas, setting his foundations in- what we call- Knowledge!

Μπάμπης Κολτράνης/Bob Coltrane