Atticus Ross, Leopold Ross & Bobby Krlic – Almost Holy OST (sacred bones records)

 Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι κοινωνικοί και πολιτικοί θεσμοί της Ουκρανίας αντιμετωπίζουν τεράστιες αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης μιας όλο και πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης με όλο και πιο ανάπηρες υποδομές. Μεγάλος αριθμός νέων ανθρώπων είναι άστεγοι, αλκοολικοί και εξαρτημένοι από οτιδήποτε θανατηφόρο. Όλο αυτό το σκηνικό λοιπόν, μας παρουσιάζει ο Steve Hoover στο ντοκιμαντέρ του με τίτλο Almost Holy. Μια δουλειά που αφιερώνεται στην πραγματική ζωή και στην διάσωση εκείνων που προέρχονται από μια κοινωνία που πλανάται στα βάθη.

 Το σάουντρακ από μόνο του βοηθάει στην όποια εσωτερική ένταση και σίγουρα ηλεκτρίζει κάθε ατμόσφαιρα. Σε κάθε ανάσα η δυσφορία είναι και πιο έντονη. Μάλλον είναι η μόνη αίσθηση που θα μπορούσε να σου αφήσει κάθε κακοποίηση, παραμέληση, ψυχική και σωματική βια. Κάθε κομμάτι μας υπενθυμίζει τελικά ότι ποτέ δεν πρέπει να παίρνεις τον οποιοδήποτε τρόπο ζωής ως δεδομένο. Τελειώνοντας, το μόνο που μπορείς να νιώσεις είναι τρόμος. Τρόμος για το ότι υπάρχουν πράγματι μέρη στον κόσμο τα οποία είναι μακρυά από εμάς και από ότι έχουμε ζήσει. Μήπως όμως αυτό που σε τρομάζει δεν είναι τόσο μακρυά; Μήπως είναι δίπλα σου; Μήπως τα έχεις ζήσει ο ίδιος; Όχι, τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Kat

65 Days Of Static – No Man’s Sky (laced records)

 Η εποχή κατά την οποία αναφερόταν η λέξη “σάουντρακ” (αντί της φράσης “μουσική επένδυση” των σκληροπυρηνικών) και όλοι μας κάναμε νοητική προβολή σε κάποια αίθουσα κινηματογράφου ή τη βολική οθόνη του υπολογιστή μας, σιγά-σιγά βρίσκει τη θέση της στο βάθρο των παρωχημένων αντιστοιχιών.

 Από το Atomic των Mogwai μέχρι το No Man’s Sky : Music For An Infinite Universe μας χωρίζουν όχι μόνο τέσσερις μήνες, αλλά και ένα ολόκληρο επίπεδο καλλιτεχνικής έκφρασης – περνάμε από το ντοκιμαντέρ στον ψηφιακό κόσμο ενός sci-fi παιχνιδιού. Φυσικά η διάκριση αυτή δε γίνεται για να υπαινιχθούμε κάποια ιεραρχία μεταξύ των δύο αυτών περιβαλλόντων, αλλά για να τονίσουμε την αυτονομία καθενός από αυτά.

 Το No Man’s Sky , ένα sci-fi παιχνίδι με αντικείμενο την εξερεύνηση ενός αχανούς σύμπαντος, βρίσκει στην ορχηστρική ηλεκτρονική μουσική φόρμα των 65daysofstatic ένα ταιριαστό συνοδοιπόρο. Το Music For An Infinite Universe, αποτελούμενο από 10 κομμάτια και 6 soundscapes, ελάχιστα απέχει από τις έως τώρα συνθέσεις της μπάντας και φαίνεται να έχει επηρεαστεί από το έναυσμα της δημιουργίας του κυρίως ονοματοδοτικά με τίτλους όπως Asimov, Heliosphere και Supermoon.

 Παρότι κυκλοφορεί ως σάουντρακ, ακούγεται και αυτόνομα, αλλά δεν μπορεί κανείς να περιορίσει τη φαντασία του και να μην απορήσει – πώς θα είναι άραγε να βυθίζεσαι σε έναν ψηφιακό κόσμο υπό τον ήχο του “End of the World Sun”; Και πόσο πρόκειται να επηρεαστεί η εμπειρία της ακρόασης από το γεγονός ότι η μουσική επένδυση επηρεάζεται από το game play με αποτέλεσμα οι συνθέσεις να αποκόπτονται από το σύνολό τους όπως αυτό παρουσιάζεται στον δίσκο και να σχηματίζουν νέα σύνολα – σαν ένα μωσαϊκό με απειράριθμους δυνατούς συνδυασμούς; 

Βικτώρια Λάμδα