The Temple – Forevermourn (I Hate Records)

Μετά το υπεραναλυτικό κείμενο του ΑΤΜ πάνω στην πρώτη κυκλοφορία των The Temple, λίγα μένουν να ειπωθούν περαιτέρω εν είδει εισαγωγής. Αυτό δεν οφείλεται στην εκτεταμένη εντρύφηση του εν λόγω άρθρου στη μουσική τους πρόταση, αλλά επίσης γιατί λίγα φαίνεται να έχουν αλλάξει από τότε με βάση το υλικό των δυο αυτών κυκλοφοριών. Βεβαίως ο ήχος και η όλη παραγωγή έχουν ανέβει πολλά επίπεδα με αποτέλεσμα να έχουμε έναν ολοκληρωμένο και στιβαρό δίσκο για οποιαδήποτε metal standards. Επίσης η όλη πένθιμη αισθητική τους με την ορθόδοξη χριστιανική αποδομημένη υφή της συνεχίζει να δένει αρμονικά με τις βαρύτονες και ταυτόχρονα λυρικές συνθέσεις τους. Σίγουρα υπάρχουν ρετρό παραπομπές στον ήχο τους που μας πηγαίνουν δεκαετίες πίσω, αλλά το αποτέλεσμα ακούγεται φρέσκο και σχεδόν εκκωφαντικό.

 

 

Μπάμπης Κολτράνης

 

Sadhus/Agnes Vein – Split 7” (Vault Relics)

Δυο από τις αρκετά ενεργές εγχώριες μπάντες του “ακραίου” ήχου αποφασίζουν να κολυμπήσουν μαζί σε μουχλιασμένα νερά. Η Vault Relics μας παρουσιάζει αυτή τη συνεργασία με το νέο 7ιντσο που κυκλοφορεί. Στην πρώτη πλευρά ακούμε το “Abduction” των Sadhus. Αργόσυρτο και με ενδιαφέρουσες, άκρως παραμορφωμένες ιδέες, το κομμάτι ξεδιπλώνεται επιβλητικά, με την έκρηξη λίγο μετά τη μέση του να σε αποζημιώνει. Οι Agnes Vein με το “Voice To The Void” βάζουν μια πιο μαυρομεταλική πινελιά. Τα βαθιά και ατμοσφαιρικά φωνητικά δημιουργούν αρκετά απόκοσμες εικόνες. Δέκα λεπτά και κάτι η διάρκεια, αρκεί για να δώσει το στίγμα των δύο γκρουπ.

 

 

Kat

 

Nightstorm – The Haunted Forest (self-released)

Tο black metal έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο προβολής που ίσως κανένα άλλο underground metal κίνημα δεν έχει φτάσει ποτέ. Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι η πορεία του μέσα στα χρόνια και η αναζήτηση νέων οδών έκφρασης μέσω της τήρησης ή της κατάργησης δικών του μοτίβων εκ των έσω. Παραδόξως, σε αυτήν την ηλιόλουστη χώρα υπήρξαν αρκετές μπάντες που βοήθησαν στην ανάπτυξη αυτού του μουσικού είδους. Οι Αθηναίοι Nightstorm οι οποίοι ηχογράφησαν το 2001 αυτό το μίνι άλμπουμ και όντας ανενεργοί βγάζουν τώρα αυτό το συλλεκτικό δεκάιντσο, είναι ακριβώς απότοκα αυτής της ημεδαπής σκηνής που ακόμη στέκει έξω από τα φώτα της δημοσιότητας.

Η τήρηση των μουσικών γραμμών από πλευράς τους ορίζεται σε τέτοιο σημείο που δεν ξεφεύγουν από τα στερεότυπα του νορβηγικού ήχου, τον οποίο αναφέρουν και ως επιρροή. Τι γίνεται όμως όταν μπάντες όπως οι Satyricon ή οι Immortal (συγκεκριμένα ονόματα που είναι σημεία αναφοράς της συγκεκριμένης κυκλοφορίας) έχουν αφήσει εδώ και χρόνια αυτό το στυλ που πρέσβευαν στα πρώτα τους χρόνια; Κατά γενικά ομολογία αυτό το είδος διακατέχεται από μια ριζοσπαστική φύση, οπότε με το να υπάρχει αυτή η εμμονή με την αρχετυπική αισθητική (βλ. καρφιά, νύχτα, χειμώνας, σκοτάδι), περιορίζεται από όλες τις απόψεις το συνολικό αποτέλεσμα. Συνολικά υπάρχουν έντονα avant garde στοιχεία μέσα στο σκοταδιστικό ορυμαγδό που χαρακτηρίζει και τις τέσσερις συνθέσεις. Δεν μένει, λοιπόν, παρά να τεστάρει αυτήν τη κυκλοφορία ο κόσμος που ειδικεύεται σε αυτό το παρεξηγημένο μουσικό είδος.

 

 

Μπάμπης Κολτράνης