Aidan Baker – Dualism (midira)

 “Αν το χάσεις, χάθηκε για πάντα”! O Aidan Baker προφανώς δεν συμφωνεί με το προαναφερθέν γνωμικό, καθώς στην εξαφάνιση του δίσκου, τον οποίο είχε ηχογραφήσει για χάρη της Midira, επέλεξε τη δύσκολη οδό της επανηχογράφησης του συγκεκριμένου υλικού! Μόνο που δεν υπολόγισε το παιχνίδι της μοίρας και τη στιγμή που είχε ολοκληρωθεί η εκ νέου αποστολή του δίσκου εμφανίστηκαν από το πουθενά οι παλιές ηχογραφήσεις του. Οπότε, από κοινού με το label αποφάσισε να το εκδώσει ως διπλό δίσκο με τον χαρακτηριστικό τίτλο… Dualism!

Ακούγοντάς το γίνεται ξεκάθαρο πως υπάρχουν διαφορές στις δύο εκδόσεις του ίδιου ακριβώς υλικού. Αρχικά οι χρονικές διάρκειες των συνθέσεων είναι ελαφρώς διαφορετικές, δείγμα πως ο δημιουργός δεν κινείται πάνω σε προκαθορισμένες γραμμές, αλλά αφήνεται στο πώς θα τον πάει η κάθε ιδέα κάθε φορά. Επίσης υπάρχει μια άνοδος της έντασης στη δεύτερη έκδοση η οποία ίσως να οφείλεται στην πίεση του να αποτυπώσει ξανά την ατμόσφαιρα και τις δυναμικές που είχε βγάλει την πρώτη και ως τότε μοναδική φορά. Προσωπικά πάντως θα δυσκολευόμουν να διαλέξω ποια έκδοση είναι προτιμότερη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην περίπτωση του Dualism  πρόκειται για μια δουλειά, η οποία τίθεται σαφώς υπέρ των πλεονεκτημάτων του δυισμού ως έννοια!

Gamardah Fungus – Herbs And Portions (flaming pines)

Η διαφορά του φαρμάκου από το δηλητήριο είναι στη δοσολογία. Αυτό ισχυρίζονται οι Ουκρανοί Gamandah Fungus με το νέο τους άλμπουμ το οποίο ηχογραφήθηκε σε δάσος της δυτικής επικράτειας .

Πιο συγκεκριμένα έχουμε πέντε αυτόνομες συνθέσεις, οι οποίες φέρουν την ονομασία πέντε αντίστοιχων βοτάνων, τα οποία ανάλογα με τη δοσολογία μπορούν είτε να θεραπεύσουν, είτε να προξενήσουν ζημιά στο δοκιμαστή. “Προσοχή στο Μανδραγόρα κρύβει μυστικά και δώρα”, όπως έλεγε και ο Νίκος Παπάζογλου σε ένα παρεμφερές -ως προς τη θεματολογία- άσμα του.

Η φιλοσοφία της ακρίβειας στην τοποθέτηση των ήχων και στη φυσικότητα τους κυριαρχεί. Ισορροπώντας ανάμεσα στη μελαγχολία και τη νοσταλγία, στα κιθαριστικά αρπίσματα και τις ηλεκτρονικές παρεμβάσεις, στο σκοτάδι και το φως, οι συνθέσεις φέρουν τη μυρωδιά όχι μόνο του υγρού εδάφους ενός πρόσφορου δάσους, αλλά και της πηγαίας έμπνευσης, η οποία συνοδεύει πάντα τη θέαση ενός φυσικού τοπίου από τα μέσα. Αυτή η μουσική σαφώς εκρέει από τους δημιουργούς της, ώστε στη συνέχεια να βυθίζεται τόσο αβίαστα εντός μας.

The Cray Twins – The Pier ( Fang Bomb)

Ορχηστρική, drone ambient μουσική με αρτιστίκ εξώφυλλο υπαρξιακών αναζητήσεων ενός μοναχικού τύπου στον κόσμο του. Το όλο σκηνικό δεν είναι ακριβώς πρωτότυπο, αλλά μαγνητίζει το ενδιαφέρον. Οι συνθέσεις έχουν κάτι το έρπον και ενώ νομίζεις πως απεικονίζουν κάτι το ακίνητο, αυτές συνεχώς ελίσσονται σαν θολά νέφη που κινούνται πάνω από ρημαγμένες -όμως ακόμη εν ζωή- πόλεις.

Σε αντίθεση με άλλους δίσκους του είδους εδώ οι συνθέσεις είναι διακριτές (βλ. “Duao 1,2,3”) και δεν απλώνονται πολύ χρονικά,  ώστε να κουράζουν στην ακρόαση. Το The Pier επιφυλάσσει ορισμένες εκπλήξεις με την προσθήκη φωνητικών ή ήχων εκεί που δεν το περιμένεις και όσο το ακούς τόσο σε τραβάει στον κόσμο του απομονώνοντας σε από οτιδήποτε ξένο προς αυτό. Τότε είναι που το δικό του ξένο σώμα, αυτό στο εξώφυλλο, γίνεται καθολικά οικείο.

Μπάμπης Κολτράνης