Συνέχεια του αφιερώματος μας στις κυκλοφορίες του 2003 με τα υπόλοιπα πέντε άλμπουμ που ξεχωρίζουν ακόμη και σήμερα, συν ένα Excel αρχείο με πάνω από 150 άλμπουμ που βγήκαν την συγκεκριμένη χρονιά! Ευπρόσδεκτα τα σχόλια και οι προσθέσεις δίσκων, καθώς είναι βέβαιο ότι στη σχετική αλφαβητική λίστα υπάρχουν κενά. Για αυτό το λόγο αυτή θα ανανεώνεται ανά τακτά διαστήματα.

Mogwai – Happy Songs For Happy People (Rock Action)

Κοιτάζοντας το εξώφυλλο του τέταρτου βινυλίου των Mogwai αντιλαμβάνεσαι ότι καθρεφτίζεται ο εαυτός σου! Χαρούμενα τραγούδια ή χαρούμενοι άνθρωποι; Ο αρχικός παραπλανητικός τίτλος, βγάζοντας το F που μένει παράταιρο μπροστά, γίνεται ερώτημα χωρίς ερωτηματικό. Αν βυθιστείς, λοιπόν, στα αυλάκια του μελαγχολικού αυτού δίσκου δεν γίνεται να μην αναδυθεί μέσα σου μια αίσθηση ευτυχίας με το υλικό του να αγγίζει μια αναγεννησιακή τελειότητα. Καθόλου τυχαία, όποτε παίζουν κομμάτια του HSFHP σε συναυλία τους εδώ και δύο δεκαετίες, αυτά αναδεικνύονται ως τα κορυφαία της βραδιάς. Ωριμότητα; Τέλεια ισορροπία ήχων και εντάσεων; Ο Barry Burns ως νέο καταλυτικό μέλος που βρίσκει τα πατήματα του μετά την πρώτη του εμφάνιση στο προηγούμενο και άνισο Rock Action; Ναι σε όλα για τον πιο συνεκτικό και αψεγάδιαστο δίσκο της πλούσιας καριέρας τους.

Thursday – War All The Time (Victory)

Για τον κόσμο που το 2003 αγκάλιασε το τότε τρίτο άλμπουμ των Αμερικάνων Thursday, δεν υπάρχει περίπτωση να μην του έχει σημαδέψει εκείνη την εποχή. Αυτός ο καταιγισμός μελωδιών και ποίησης, η πολιτικότητα σε αυτά που εκφράζουν η οποία δεν απομονώνει το εγώ από το μαζί,, όλα εδώ μοιάζουν σαν το ξεπέρασμα της ίδιας της μπάντας. Προφανώς συμβαίνει κάτι το μαγικό όταν τόσο δυνατοί στίχοι απογειώνουν την ίδια τη μουσική ή όταν η μπάντα αποφασίζει να ακούσει τον εαυτό της και όχι την πολυεθνική ή τους οπαδούς της. War all the time, λοιπόν, με το άλμπουμ αυτό να παραμένει σύμμαχος και όπλο μαζί ενάντια στην όποια στασιμότητα.

Blut Aus Nord – The Work Which Transforms God (Appease me…)

Οι Γάλλοι BAN τόλμησαν με τον ρηξικέλευθο αυτό άλμπουμ να πειραματιστούν πάνω στην φόρμα του black metal η οποία έκτοτε δεν έχει μείνει σώα και αβλαβής. Πώς να χαρακτηριστεί άραγε ο ήχος αυτού του δημιουργήματος τους; Ας πάρουμε κατά γράμμα αυτό που λέει ο τίτλος. Ακούγοντας τον νιώθεις ότι σε κάποια δυσθεώρητα ύψη χτίζουν μια απόμακρη θειική φιγούρα. Το ψύχος την ζώνει κι αυτή κοιτά στο άπειρο ακίνητη πριν αρχίσει να κατεβαίνει προς ένα κόσμο ερημωμένο. Το τελευταίο a la Godflesh δεκάλεπτο κομμάτι απεικονίζει αυτό το βλέμμα του ψυχρού αυτού θεού πάνω σε μια ακόμη πιο ψυχρή γη!

Set Fire To Flames – Telegraphs In Negative/Mouths Trapped In Static (Alien8)

Αν το πρώτο βήμα έγινε από τους Godspeed You! Black Emperor για να ανακαλύψουμε και να πατήσουμε πάνω στον πλανήτη της σκηνής του Μόντρεαλ και της παγίωσης του λυρικού ορχηστρικού ήχου που έμελλε να ονομαστεί post-rock, με τους Set Fire To Flames είχαμε την εκσκαφή σε βάθος των πολύτιμων λίθων του. Μια ευρύτατη κολεκτίβα συντρόφων στο δικό της στούντιο και μια αναζήτηση των μακριών στιγμών των άυπνων νυχτών οδήγησε στο δεύτερο καταλυτικό άλμπουμ του βραχύβιου αυτού σχήματος. Τολμηρό, πρωτότυπο, αφαιρετικό αλλά και συγκροτημένο πάνω στην επιθυμία να γίνει ο ήχος βλέμμα στο άπειρο, το πόνημα αυτό παραμένει ότι πιο βαθύ μας προσέφερε η συγκεκριμένη σκηνή.

Colleen – Everyone Alive Wants Answers (The Leaf Label)

Από ποιο υλικό φτιάχνονται τα όνειρα και από ποιο το ντεμπούτο της Γαλλίδας Coleen; Η απάντηση μόνο αφαιρετική μπορεί να είναι και πιθανόν να είναι πανομοιότυπη κι για τα δύο αυτά ερωτήματα. Αυτά που συνθέτουν, λοιπόν, το συγκεκριμένο άλμπουμ θυμίζουν χτύπους καρδιάς από ξεχασμένα συναισθήματα-παρεννοημένες απωθήσεις και απεικονίζουν χρωματισμούς από το καθολικό λευκό μέχρι το οποιοδήποτε βαθύ σκούρο. Υπάρχει εδώ το γνωστό και το άγνωστο, το φυσικό σε ήχους και το μεταφυσικό της έμπνευσης, το φως του ξημερώματος και το θολό τοπίο στο βάθος μιας εικόνας που σου επανέρχεται συνεχώς σαν από ταινία που μένει άφθαρτη και νέα μετά από είκοσι χρόνια!

Μπάμπης Κολτράνης