Κατ’ αναλογία με τον – λιγότερο ή περισσότερο – γνωστό αφορισμό που δηλώνει ότι «ο χάρτης δεν είναι η επικράτεια», έτσι και η έννοια της τοπολογίας δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην περιγραφική αποτύπωση και διερεύνηση ενός τόπου με την γεωγραφική του έννοια ∙ όχι ότι τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά ενός τόπου, σε μικροεπίπεδο ή μακροεπίπεδο, παύουν να αποτελούν την βάση της μελέτης. Η τοπολογία, πέραν αυτού, μελετάει επίσης την συνέχεια που παρατηρείται στις ιδιότητες των γεωμετρικών τόπων έπειτα από μεταβολές, όπως επίσης μελετάει και τον τρόπο και την μορφή που οι τόποι συνδέονται μεταξύ τους – κάθε πεδίο των επιστημών και των ιδεών που εξετάζουν τον χώρο έχει και την δική του εφαρμογή της τοπολογίας.

Ο τόπος, σαν λέξη, μας προτρέπει, έστω και άθελα μας, να σκεφτούμε έναν χώρο με συγκεκριμένα, τυποποιημένα γεωμετρικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά. Έτσι, διαβάζοντας τον τίτλο Topology of Figments που έχει το συνεργατικό μουσικό πόνημα των Siavash Amini και Zenjungle, εύκολα παρασύρεται κανείς και εστιάζει μόνο στο πρώτο συστατικό, αυτό της τοπολογίας, και φαντάζεται τους γεωγραφικούς χώρους της Ελλάδας και του Ιράν να ενώνονται με έναν κοινό άξονα, παραβλέποντας το δεύτερο ουσιαστικό του τίτλου, το figments, δηλαδή τις ιδέες, τα νοητικά κατασκευάσματα ∙ εμμένοντας στην τοπολογία, η συνεργασία των δύο σπουδαίων εκπροσώπων του drone/ ambient ιδιώματος υποβαθμίζεται στο επίπεδο των τυπικών pop καλλιτεχνικών συνεργασιών – στην απλή «συνάντηση» δύο διαφορετικών μορφών «πολιτισμού» και «κουλτούρας».

Το συστατικό του figments, όμως, είναι το κλειδί για να εκτιμήσουμε το πραγματικό νόημα της μουσικής που περιλαμβάνεται στο Topology of Figments ∙ κι αυτό διότι οι ιδέες, τα νοητικά κατασκευάσματα – τα αποκυήματα, σύμφωνα με έγκυρα και έγκριτα λεξικά – δεν διαθέτουν εγγενείς γεωγραφικές και γεωμετρικές ιδιότητες, παρά μόνο εάν εμείς τις προσδώσουμε σε αυτά – όσο μπορεί κανείς να προσδώσει, έστω και θεωρητικά, υλικές ιδιότητες σε άυλα πράγματα. Οι τέσσερις μουσικές συνθέσεις που συγκροτούν το Topology of Figments δεν ενώνουν την Αθήνα με την Τεχεράνη, ή αντίστροφα ∙ η τοπολογία εδώ αφορά αχανείς μουσικούς υπερτόπους που δεν μπορούν να αποτυπωθούν ούτε σε γεωγραφικό χάρτη, ούτε σε γεωμετρικό κάναβο – ενώ οι συνδέσεις μεταξύ των υπερτόπων αυτών δεν αφορούν παρά μοναχά τις ιδέες και αντιλήψεις των δημιουργών τους. Η τοπολογία εδώ αφορά την συγκρότηση ενός κοινού drone/ ambient τόπου μεταξύ των δύο μουσικών, και αυτή είναι και η μεγάλη επιτυχία της δουλειάς: είναι δύσκολο, ακόμα και για τους πιο «μυημένους», να διακρίνουμε τις ιδέες του κάθε μεμονωμένου συντελεστή ∙ όλα ενώνονται σ’ ένα αδιαίρετο σύνολο που υπερβαίνει τόσο τον Zenjungle, όσο και τον Siavash Amini.

Εξετάζοντας τις αμιγώς μουσικές του αρετές, το Topology of Figments είναι μια άκρως ατμοσφαιρική και αρκούντως βαριά και σκοτεινή δουλειά, με πολύ έξυπνο χειρισμό των drone μοτίβων, εξαιρετική παραγωγή και απαράμιλλη μουσικότητα ∙ η πιο τυπική προτροπή της μουσικοκριτικής προς το κοινό, όσον αφορά τις δουλειές του συγκεκριμένου μουσικό ιδιώματος, είναι ότι θα πρέπει να μην απορρίψουν την δουλειά, αλλά να αφιερώσουν μερικά ακούσματα προκειμένου αυτή να αναδείξει τις αρετές της. Τέτοια προτροπή δεν χρειάζεται εδώ: όλα είναι φτιαγμένα και εκτελεσμένα με τέτοια μαεστρία, έτσι που οι επαναληπτικές ακροάσεις να μην στοχεύουν στην κατανόηση, αλλά στην απόλαυση της ακρόασης. Το Topology of Figments είναι ένα απ’ τα αριστουργήματα του 2016, και σίγουρα ένα άκουσμα που υπερβαίνει το 2016 – ακόμη κι από τοπολογική άποψη.

ΑΤΜ