Κάπου ανάμεσα στις προετοιμασίες με τα ανεξάρτητα σχήματά τους (Sarke,Isengard) , την περιπετειώδη ενασχόληση του Fenriz με την πολιτική και τη ραδιοφωνική του εκπομπή (για την οποία κάνουμε ένα καθόλα αχρείαστο προμο ), οι Darkthrone επέστρεψαν με νέο δίσκο, το Arctic Thunder.

 Ένας δίσκος μικρής διάρκειας (39:23 λεπτά), οχτώ κομματιών και των δύο άμεσων «hits», “Burial Bliss“ και “Boreal Fiends”. Ο τίτλος του δίσκου παραπέμπει στους συμπατριώτες τους, Νορβηγούς Arctic Thunder, οι οποίοι διαλύθηκαν την ίδια εποχή που οι Darkthrone έκαναν την εμφάνισή τους στον μέταλ χάρτη. Από τους τελευταίους ζητήθηκε η άδεια χρησιμοποίησης του τίτλου της trash metal μπάντας με τη μόλις μία κυκλοφορία (ένα demo του ’89) για να κοσμήσει το εξώφυλλο του 17ου άλμπουμ των Darkthrone και κάπως έτσι έχετε την ευκαιρία να πληροφορηθείτε για την ύπαρξή τους.

 Η επιλογή αυτή είναι αναμενόμενα εύστοχη· γεγονός που αποδεικνύεται τόσο από τα επιμέρους τίτλους των κομματιών του δίσκου όσο και από τις στιχουργικές αναφορές σε αφιλόξενα παγωμένα τοπία (Wombs outbled, frozen/All terrain and no direction) που ενισχύουν ένα γενικότερο αίσθημα εγκατάλειψης και απόγνωσης (Where to find their shelter/Where to find their sparks/Where to build and live). Ηχητικά και υφολογικά δε ξεχωρίζει ιδιαίτερα από ό,τι θα περίμενε κανείς να ακούσει. Το μελωδικό distortion στην έναρξη του “Boreal Fiends”, το old-school «γκρουβάρισμα» του “Arctic Thunder“ και το πλέον φιλικό για το αυτί riff του “Tundra Leech” κατορθώνουν να κρατήσουν την προσοχή, παρότι μεσολαβούν συνθέσεις λίγο πολύ μεταβατικές (βλ. “Inbred Vermin”).

 Μένει να φανεί αν με αλλεπάλληλες ακροάσεις θα κατορθώσει να παραμείνει στο θυμικό ως ένα τυπικός Darkthrone δίσκος ή αν θα ενισχύσει την επιθυμία για μια πιο «δεμένη» κυκλοφορία από τη μεριά των Nocturno Culto και Fenriz.

Βικτώρια Λαμπροπούλου