Shield Patterns – Mirror Breathing (gizeh records/name your price)

Οι Shield Patterns από το Μάντσεστερ είναι ένα ντουέτο, αλλά ακούγοντας τη μουσική του θαρρείς ότι πρόκειται για μια μπάντα νεράιδων που κινούνται την αυγή με περίσσια χάρη. Η τελειοποίηση του ήχου τους ήταν ένα στοίχημα μετά το ενδιαφέρον ντεμπούτο τους και θεωρώ ότι αυτό κερδήθηκε με βάση την ποιότητα του νέου τους υλικού. Υπάρχει, λοιπόν, μια κατάδυση σε κάτι σκοτεινό, ρυθμικό, αργοκίνητο και συνάμα ευχάριστο στο αυτί με την έννοια ότι κάθε σύνθεση υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υποψήφιο σουξέ σε ετούτο εδώ τον μάταιο κόσμο. Ίσως και αυτό να είναι το μοναδικό μειονέκτημα του δίσκου, καθώς υπάρχει μια ομοιότητα μεταξύ των κομματιών, με την παραγωγή και τη συνθετική γραφή να μην χαρακτηρίζεται από εναλλαγές στο ύφος και την ένταση, αλλά να καθορίζεται από μια ευθεία γραμμή. Δεν παύει, όμως, αυτή η γραμμή να συνδέει με αρμονικό τρόπο το τέλος ενός ολόγιομου καλοκαιριού και την απαρχή ενός πολλά υποσχόμενου φθινοπώρου.

Claire M Singer – Solas (touch)

Άλλος ένας δίσκος πρωτοεμφανιζόμενου ονόματος, της Βρετανίδας Claire M Singer, στη σύγχρονη πειραματική-ορχηστρική μουσική σκηνή. Για άλλη μια φορά ο Jon Wozenkroft έχει αναλάβει το αισθητικό κομμάτι κυκλοφορίας της Touch και εκ πρώτης όψεως το περιεχόμενο της αναμένεται μια από τα ίδια. Πρώτο κομμάτι το “In A Different Place” και όλα κυλάνε ζεστά σαν δάκρυα. Ένα τσελιστικό μπουμπουνητό σφαλίζει τα μάτια για να εισέλθουμε σε έναν άγνωστο από τα πριν κόσμο. Στη συνέχεια κάθε νότα κυλλά όσο πρέπει αργά με τα βήματα να μην παρεκκλίνουν από την πορεία προς τον πυρήνα του δίσκου. Αυτός θυμίζει καρδιά ανοιγμένη σαν πολύχρωμο λουλούδι με το εκκλησιαστικό όργανο να δίνει μια παραδεισένια υφή και μια θεόσταλτη αύρα γύρω από κάθε σύνθεση. Ιδανικό φινάλε του πρώτου cd καθώς και η επιτομή όλων των παραπάνω αποτελεί το “Wrangham” το οποίο ηχεί σαν τίτλος τέλους σε μια περιπέτεια με ένδοξο τέλος. Το δεύτερο cd αποτελείται από μια μεγάλη σε διάρκεια σύνθεση η οποία δουλευόταν ένα χρόνο από την δημιουργό της. Το αποτέλεσμα έχει μια ιδιαίτερη και έντονη συναισθηματικά χροιά ως κλείσιμο ενός πανέμορφου δίσκου.

Orbital Planes & Passenger Trains Vol. I (serein)

Ο δρόμος του γυρισμού από ένα μέρος που σου έκλεψε κάτι από μέσα σου είναι πάντα μακρύς. Χρειάζεσαι κάτι να σε κρατήσει στέρεο στο έδαφος και μετέωρο ανάμεσα στο εκεί και στο εδώ. Η μουσική σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πάντα γενναιόδωρη. Χωρίς λόγια, με αιθεροβάμονες ήχους, σχεδόν χωρίς ρυθμό, μόνο ως αποτύπωση συναισθημάτων, μόνο αυτή.

Η νέα συλλογή της Serein όπου συμμετέχουν ονόματα τα οποία έχουν συνεργαστεί με το συγκεκριμένο ανεξάρτητο label, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Το θέμα της είναι το ταξίδι και όλες οι συνθέσεις άθελα τους το αποτυπώνουν ως μια εμπειρία αυτάρκης και εύηχη. Θα έλεγα ότι η συγκεκριμένη συλλογή ορχηστρικής μουσικής ακούγεται ως ένα μεστό άλμπουμ, γεγονός που τη χρήζει αν μη τι άλλο πετυχημένη.

Μπάμπης Κολτράνης