Ανέκαθεν είχα την εντύπωση ότι το post rock είναι ο κατεξοχήν μουσικός χώρος για τα socially awkward άτομα της γενιάς μας. Θέλετε η κυρίαρχη απουσία στίχων, οι παρατεταμένες ήπιες μελωδίες με τις στιγμιαίες εκρήξεις και οι υπαινικτικοί τίτλοι; Ή μήπως η εσωστρέφεια που εκδηλώνεται από τη στάση των μουσικών στις live εμφανίσεις των συγκροτημάτων του μουσικού αυτού είδους, οι οποίοι και στέρησαν από το shoegaze την ιδιαίτερη ονοματική του προέλευση με το να κοιτούν σχεδόν μονίμως τις σόλες των παπουτσιών τους και σχεδόν ποτέ τους εκστατικούς τύπους γύρω τους;

Ποιος ξέρει.

Λέγεται ότι αυτή την περίοδο το post rock έχει αρχίσει να ξεφτίζει. Ειδικά από όταν συνδέθηκε με τη συναισθηματική μιζέρια, ο κόσμος στράφηκε σε πιο χαρωπά μουσικά μονοπάτια. Και κάπου εδώ αξίζει να αναρωτηθεί κανείς γιατί μέσα σε μια τέτοια περιρρέουσα ατμόσφαιρα μερικά μέλη ή πρώην μέλη μπαντών όπως οι The Fuzzy Nerds, Quiet Pliz και Their Methlab  σχημάτισαν τους Blind Them With Science (κάθε επιρροή από Jakob είναι εύστοχη και επιθυμητή!)  και βρέθηκαν σε ένα στούντιο στο Κουτσελιό Ιωαννίνων για να μας προσφέρουν το This is not scientifically proven, Donald…

Αν είναι όντως τόσο ξεπερασμένο το post rock τι είναι αυτό που συγκινεί από την πρώτη νότα του “I’m under your bed…I can see u…” μέχρι την τελευταία του “Sulfuric acid blindness”; Ποια η ανάγκη του ακροατή να περιοριστεί στα λόγια ενός καλλιτέχνη για να συνδεθεί με ό,τι ακούει; Γιατί να στερηθούμε την ευκαιρία να ντύσουμε με το “Have you ever tasted oxygen? …it’s in the air” τις πιο ανείπωτα επίπονες στιγμές της ζωής μας και με το “Little lady Mary Jane in need” έναν ξέφρενο χορό στην κουζίνα μας αφότου μας πιτσίλησε μια γενναία δόση λαδιού ενόσω μουρμουρίζαμε αφηρημένοι έναν φανταστικό στίχο;

Γιατί να μη στηρίξουμε μια ακόμα εγχώρια προσπάθεια που μάλιστα είχε την ομορφιά να λάβει υπόσταση σε ένα από τα μελαγχολικότερα, ψυχρά και “διάφανα” μέρη αυτού του τόπου;