Γιορτή της Γυναίκας σήμερα. Κάθε γιορτή είναι ξεχωριστή καθώς απομονωμένη σε μια ημέρα, υποδηλώνει την διαφοροποίηση της από τις υπόλοιπες του χρόνου, αυτές στις οποίες η θέση των Γυναικών υπολείπεται ξεκάθαρα των προνομίων που απολαμβάνουν από τη γένεση τους οι Άντρες. Ο δρόμος που καλούνται να βαδίσουν είναι δύσβατος ανάμεσα στη σιωπή, τα πρότυπα και τους ρόλους που τις επιφυλάσσουν η πατριαρχία μέσω των θεσμών της (οικογένεια, σχολείο, στρατός, εργασία). Όταν ξεφεύγουν από όλα αυτά εμφανίζεται η δικιά τους δύναμη, αυτούσια και αυτόνομη. Μέσω της τέχνης και ειδικότερα της πιο εκφραστικής εξ αυτών, της μουσικής, αυτό έχει συμβεί πάμπολλες φορές, οπότε ερχόμαστε στο σήμερα για να δούμε το ξεχωριστό στίγμα που αφήνουν τρεις νέες γυναίκες δημιουργοί.

9T Antiope – Syzygys (Unperceived Records)

Η μουσική των 9TA, ενός Ιρανικού ντουέτου που αποτελείται από την Sara Bigdeli Shamloo στο μικρόφωνο και τον Nima Aghiani στη σύνθεση, παρέχει μια αίσθηση κατηφορικής πορείας με κατεύθυνση το εσώτερο άγαλμα. Το ντεμπούτο τους, αν και μίνι άλμπουμ, σε βάζει μεθοδικά σε ένα άμορφο χώρο όπου όλα παίρνουν χρώμα με αργές σεκάνς. Η φωνή της Sara ξεμυτίζει διακριτικά καθώς κυλάνε οι συνθέσεις και από μίνιμαλ η μουσική αποκτά μια νουάρ ολότητα η οποία ανά στιγμές σε αφήνει άφων@. Αποκορύφωμα το άσμα “Gloaming Meadow” όπου αγγίζεται η τελειότητα στη συνύπαρξη ανθρώπινου στοιχείου (βλ. φωνή) και ηλεκτρονικής μουσικής. Αδιαμφισβήτητα το Syzygys είναι μια από τις πιο γοητευτικές δουλειές που έχουν βγει τον τελευταίο καιρό στο χώρο της ριζοσπαστικής μουσικής σκηνής.

 

 

Nhung Nguyen – Hibernation I/II (Self-released)

Η συγκεκριμένη Βιετναμέζα δημιουργός μας έχει ήδη τέρψει με προηγούμενες κυκλοφορίες της. Αποδεικνύεται όμως πως όταν χρησιμοποιεί το ονοματεπώνυμο της αφήνοντας πίσω το καλλιτεχνικό της όνομα, αφήνεται και πειραματίζεται με φόρμες που δεν εμπίπτουν στα όρια της πρότερης ambient κατάθεσης της. Ως τώρα έχει βγάλει με αυτόν τον τρόπο ορισμένα άλμπουμ ιδιαιτέρως θορυβώδη και τώρα είναι η σειρά να βγάλει δυο στη σειρά άκρως μελωδικά, χωρίς να διστάσει να χρησιμοποιήσει το ρυθμικό στοιχείο. Πιο συγκεκριμένα στο πρώτο δουλεύει πάνω σε μικρές χρονικά συνθέσεις χρησιμοποιώντας εξωτερικούς ήχους, ενώ στο δεύτερο απλώνει τον ήχο που είναι απόλυτα ηλεκτρονικός θυμίζοντας πρώιμη Kraut. Σίγουρα η αίσθηση της απομόνωσης υπάρχει κι εδώ, αλλά το παράθυρο προς τα έξω δεν είναι πλέον θεόκλειστο και η θέα αναδεικνύεται ενίοτε γαλήνια. Ιδού λοιπόν πώς η ενασχόληση με τον ηλεκτρονικό/ηλεκτρακουστικό πειραματισμό δεν καταλήγει σε δυσπρόσιτα ακούσματα.

 

 

Sophia Loizou – Singulacra (kathexis)

Άλλη μια νέα δημιουργός ηλεκτρονικής/αφαιρετικής μουσικής η οποία αμέσως με την πρώτη της δουλειά αναγνωρίστηκε για την πηγαία εκφραστικότητα των συνθέσεων της. Η ίδια έχει δώσει αρκετό κόπο και χρόνο ώστε η δισκογραφική συνέχεια να είναι ανάλογη, με την ανερχόμενη Kathexis να αποτελεί αρωγό της νέας της ολοκληρωμένης δουλειάς. Γίνεται αμέσως αντιληπτό το άλμα που κάνει προς πιο εγκεφαλικά και ηπιότερα ακούσματα. Το νέο της υλικό θυμίζει χορευτική μπάντα σε αποσύνθεση με τις ατμόσφαιρες ως νεφελώματα να ρέουν πάνω από ξεκουρδισμένες μηχανές. Σε σημεία είναι τόσο διακριτικοί οι ήχοι που χάνονται στο background. Σίγουρα πρόκειται για μια δουλειά που χρειάζεται μελέτη και όχι ακρόαση εν ώρα μελέτης άσχετων θεμάτων, εξεταστικών κ.α..

 

 

Μπάμπης Κολτράνης