Celer – Jima (I, Absentee)

Πίσω από το όνομα Celer κρύβεται μια τραγική ιστορία. Στην αρχή το σχήμα αποτελούνταν από το ζεύγος Will Long και Dani Baquet. Το 2009 η τελευταία έχασε την ζωή της στην ηλικία των 26 από καρδιακή προσβολή αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στον σύντροφο-συνεργάτη της. Υπό αυτό το πρίσμα οι μουσικές που έχει γράψει ο ίδιος μετέπειτα ως Celer περιέχουν σε ένα βαθμό το στοιχείο της κάθαρσης, αλλά και της μνήμης ως μια βαριά άγκυρα στο λιμάνι του χρόνου.

Υπάρχει μια ομοιότητα στις κυκλοφορίες του Celer ως προς την απαλή υφή των ήχων. Προσέχοντας πάντως τις λεπτομέρειες παρατηρούμε πως για παράδειγμα εδώ τα δύο εικοσάλεπτα κομμάτια του δίσκου διαφέρουν αρκετά ως προς την σκοτεινότητα τους. Το “Distant Misgivings” είναι γαλήνιο και σχεδόν ακίνητο, ενώ το “The Potential Of The Unnecessary” ακούγεται σαν ένας αργός εφιάλτης που ξυπνώντας δεν θυμόμαστε ακριβώς τι περιείχε. Κοινός παρανομαστής είναι βεβαίως οι ατμόσφαιρες που θυμίζουν σύννεφα που διασχίζουν τον υπερβολικά μεγάλο ουρανό. Κάπως σαν την εικόνα του εξώφυλλου, κάπως σαν τις σκέψεις που οι μουσικές σαν κι αυτές εδώ βοηθάνε να πάνε ένα βήμα παραπέρα.

 

Μπάμπης Κολτράνης

 

Arash Akbari -Vanishing Point (flaming pines)

Η μουσική του Ιρανού Arash Akbari είναι μυστηριώδης, σκοτεινή και διαφέρει σίγουρα από την ambient που ξέρουμε. Με τεράστια γκάμα ασυνήθιστων θορύβων, κροταλισμάτων και ήχους, πάνω σε βαριά επένδυση μεταφυσικής ατμόσφαιρας που ρέει αργά στο χρόνο, άλλοτε του διαστήματος, άλλοτε των υγρασιασμένων θαλάμων ενός αρχαίου περσικού ιερού, το Vanishing Point είναι σίγουρα εικονοκλαστικό. Τα τρία συνεχόμενα κομμάτια υπό τον τίτλο “Constant Blackness” σε έχουν κοκαλώσει σε ένα παγερό, νεκρικό κενό στο οποίο βρίσκεσαι αντιμέτωπ@ με το Πραγματικό χωρίς λέξεις για να το επενδύσεις. Στο δε ”Rays from a dead star” , τα τεχνάσματα της ακουστικής, με τα μονοφωνικά περάσματα από τη μία πλευρά στην άλλη διαπερνούν το σώμα, κυριολεκτικά.

 

 

cari

 

Zenjungle – All Of Our Yesterdays (future sequence)

Αν υπάρχει μια γραμμή που συνδέει όλες τις χτεσινές μέρες, σίγουρα αυτή είναι ακαθόριστη. Ο Zenjungle προσπαθεί εδώ να την αποτυπώσει ηχητικά με το 22λεπτο του νέο κομμάτι που αποτελεί ένα επεισόδιο της σειράς digital μίνι κυκλοφοριών της Future Sequence. Αν και βαδίζει αργά, εντούτοις η συγκεκριμένη σύνθεση βγάζει μια νευρώδη ένταση. Μιλάμε για μια μουσική όχι απλά ατμοσφαιρική, αλλά συνυφασμένη με ένα πέπλο σκούρων ήχων που καλύπτει στοργικά τα αυλάκια του εγκεφάλου. Σαν τις πίσω μας σελίδες που βρίσκονται εκεί, αόρατες μα πάντα παρούσες.

Ένα θρόισμα μικρών θορύβων φέρνει στο νου τύψεις για τα περασμένα και η ροή τους οδηγεί σε μια καθολική κορύφωση, η οποία αργεί κάπως να έρθει, που μοιάζει με την αέναη λύτρωση που μας σπρώχνει να βαδίσουμε όρθι@ και την επόμενη μέρα. Το σήμερα όμως είναι το δύσκολο, τα άλλα υπήρξαν ή έπονται.

 

 

Μπάμπης Κολτράνης