Ο νέος δίσκος των Tvivler αποτελεί μια εμπειρία που θυμίζει την ανάγνωση ενός αγαπημένου βιβλίου. Στην αρχή σε προκαταβάλλει θετικά, αλλά δεν σε αφήνει αμέσως να νιώσεις οικεία και να μπεις με φόρα στα ενδότερα του. Όσο περνάνε οι σελίδες επιταχύνεται η εμβάθυνση στα νοήματα και την γοητεία που κρύβει και μετά από ένα σημείο η όρεξη προσπερνά σε ταχύτητα και την ίδια την ανάγνωση!

Η δανέζικη αυτή μπάντα αποφάσισε όχι μόνο να βγάλει ένα διαφορετικό άλμπουμ από το προπέρσινο Ego το οποίο προσωπικά είχα αναδείξει ως δίσκο της χρονιάς, αλλά και να τον ξεπεράσει. Έδωσε όγκο στον ήχο που απαιτεί ένα δυνατό ηχοσύστημα για να γίνει αντιληπτός. Άνοιξε το συνθετικό εμβαδόν βάζοντας μέρη που ανοίγουν διάπλατα ώστε να εκβάλουν ρημάγματα-εκρήξεις αλλά και μελωδίες-θραύσματα. Ταυτόχρονα η σπάνια δυναμική τους ως μπάντα όχι μόνο έμεινε αναλλοίωτη αλλά και εμπλουτίστηκε με το αποτέλεσμα να μας κάνει να φανταζόμαστε οργιώδεις εκτελέσεις κατά την διάρκεια των τελικών ηχογραφήσεων. Στιχουργικά δε, ευτυχώς οι μεταφρασμένοι τους στίχοι μας βοηθούν να αντιληφθούμε την ασφυξία που νιώθουν στην δική τους καθημερινότητα, με το βλέμμα όμως στο κοινωνικό και όχι στο εγώ.

Έχω την αίσθηση ότι το χυμώδες Kilogram θα χρειαστεί την αργή ταχύτητα των βιβλίων που θέλουν τον χρόνο τους για να διαβαστούν και στη συνέχεια να αναγνωριστούν. Αξίζει όμως η αναμονή και η υπομονή!        

Μπάμπης Κολτράνης