Συναυλιακοί αυτοσχεδιασμοί σε έναν διευρυμένο χρονικά και ποιοτικά συνθετικό καταιγισμό. Οι εναλλαγές έντασης και ηρεμίας σε μια εκστατική ατμόσφαιρα. Δεν μπορείς παρά να κλείσεις τα μάτια και να αφήσεις τη μουσική να σε παρασύρει… Τα τραγούδια ηχούν σαν να οδεύει μια μπάντα στα βάθη της ερήμου με τον ήλιο μπροστά και μια υπόσχεση για το μέλλον στα χαμένα… Θα κάναμε λάθος αν θεωρούσαμε όμως, τους Γάλλους OT κάτι σαν μουσικούς «πολίτες του κόσμου», καθώς διεκδικούν κάτι πολύ περισσότερο από αυτό: την πολιτεία του απόκοσμου μέσα στον κόσμο. 

Μπάμπης Κολτράνης