The Underground Youth – Fill The Void (Fuzz Club Records)

Μπορεί αυτή να είναι η δεύτερη φορά μέσα σε χρονικό διάστημα ενός μήνα που μιλάμε για κυκλοφορία της Fuzz Club Records, αλλά ο ενθουσιασμός που μας προκαλεί το αποτέλεσμα παραμένει αμείωτος.

Οι Underground Youth μετά την κυκλοφορία του όγδοου album τους What Kind Of Dystopian Hellhole Is This?  τον περασμένη Φλεβάρη και την ολοκλήρωση τεσσάρων περιοδειών στην Ευρώπη, ξέκλεψαν τον χρόνο για να ηχογραφήσουν ακόμα δύο διαμαντάκια της ψυχεδελικής post-punk ποιότητας στην οποία μας έχουν συνηθίσει, τα “Fill The Void” και “Take Me Awry”.

H συναισθηματική ένταση των στίχων, η απολύτως μεθυστική επήρεια των μελωδιών, αλλά και το παιχνίδισμα του διπλού νοήματος της φράσης “Fill The Void” προσφέρουν για ακόμη μια φορά επιχειρήματα στη φαρέτρα σας όταν κάποιος σας ρωτήσει “Μπορείς να μου προτείνεις μια μπάντα με στίχους που θα με στοιχειώσουν και μουσική που θα με κάνει να χορεύω μόνος μου στο σκοτάδι;”.

This may be the second time in a period of just one month that we engage ourselves with a Fuzz Club Records release, but the enthusiasm caused by the end result remains the same.

The Underground Youth, after releasing their eighth album What Kind Of Dystopian Hellhole Is This? last February and having completed four European tours, found the time to record another pair of psychedelic post-punk jewels, “Fill The Void” and “Take Me Awry”.

The emotional intensity of the lyrics, the absolutely intoxicating melodies, as well as the intriguing double meaning of the title “Fill The Void” offer yet another argument to your quiver should someone ask you “Can you recommend any band whose music may be haunting, but would make me go dancing all alone in the dark anyway?”.

 

 

HØRD – Parallels (AVANT! Records)

Το synthwave είναι αναντίρρητα ένα από τα πιο ανθεκτικά μουσικά είδη της τελευταίας δεκαετίας – γεγονός που ενδεχομένως να αποδίδεται και στην αρραγή σχέση του είδος με τον κινηματογράφο και τον χώρο των videogame. Ονόματα όπως ο Carpenter Brut, o Kavinsky και ο Perturbator είναι γνωστά πολύ έξω από τα όρια της γενέτειρας του είδους Γαλλίας, ενώ μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης παραγωγής εξακολουθεί να προέρχεται από τον κοινό αυτό πυρήνα.

Μέρος του κανόνα αυτού αποτελεί και η δεύτερη κυκλοφορία του HØRD, κατά κόσμον Sebastien Carl, Parallels. Οκτώ κομμάτια, που παρουσιάζουν τις αναμενόμενες εναλλαγές στο tempo και είναι άλλοτε ιδανικά για εκστατικό χορό άλλοτε ικανά να μουδιάζουν κάθε άκρο του σώματος, συνθέτουν ένα σύνολο που θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί ως μουσική επένδυση σε οποιαδήποτε μικρού μήκους ταινία, απηχώντας κατ’ αντιστοιχία –αισθητικά και φαντασιακά– το έργο των In The Nursery.

Synthwave is undoubtedly one of the most resistant music genres of the last decade – a fact that may be ascribed to this genre’s close relation to cinema and videogames. Artists like Carpenter Brut, Kavinsky and Perturbator are widely known nowadays, way beyond the borders of France – the motherland of the genre, while the majority of synthwave releases continues to have its routs there.

A part of this production is HØRD’s, aka Sebastien Carl, second release Parallels. Eight tracks with much to be expected tempo alternations (either ideal for a fit of ecstatic dance or capable of numbing every part of your body) combine a whole that could easily be used as a soundtrack to a short film, bringing to mind the way In The Nursery’s work operates.

 

 

PILES – Una Volta (Aagoo Records)

Παραμένουμε στη Γαλλία και περνάμε στο καλλιτεχνικό σμίξιμο τριών βετεράνων drummer, των Guigou Chevenier (Etron Fou Leloublan, Volapük), Anthony Laguerre (Filiamotsa, Club Cactus, Myotis) και Michel Deltruc (Isle-Adam 95, NAJA Nancy Jazz Action).

Μέσα στις συνθέσεις τους, που εκτείνονται από μόλις ενάμισι έως και εννέα λεπτά, μπορεί κανείς να βρει στοιχεία jazz, krautrock και, φυσικά, μπόλικο αυτοσχεδιασμό. Μεμονωμένα εκρηκτικές στιγμές, όπως το κομμάτι “Mort aux cons”, μπορεί να δημιουργήσουν μια κάποια σύγχυση στον ακροατή, που έως εκείνη τη στιγμή έχει την αίσθηση ότι κρυφακούει το “ζέσταμα” της μπάντας και ξαφνικά βρίσκεται εκτεθειμένος με τον χτύπο της καρδιάς του να ακολουθεί το τέμπο του πλέον μαγνητιστικoύ “Kraut and Piles”.

We’ll stay on the grounds of France to witness the artistic bonding of three veteran drummers, Guigou Chevenier (Etron Fou Leloublan, Volapük), Anthony Laguerre (Filiamotsa, Club Cactus, Myotis) and Michel Deltruc (Isle-Adam 95, NAJA Nancy Jazz Action), in the album Una Volta.

In their compositions – lasting from one and a half to nine minutes maximum – one can find elements of jazz, krautrock and, naturally, lots of improvisation. Rare explosive moments, such as the one presented on the track “Mort aux cons”, may cause the listener a slight confusion since up until that moment you feel like you’ve been eavesdropping the band’s warm-up session. Suddenly, though, you find yourself being exposed to the rhythm of your own heart beating to the sound of the absolutely magnetic melody of “Kraut and Piles”.

 

 

Victoria L./Βικτώρια Λαμπροπούλου