Το ότι οι νέες μπάντες δύσκολα προξενούν έναν πάταγο συγκινήσεων και ενθουσιαστικών σχολίων το έχουμε καταλάβει. Η εμμονή στην αναβίωση παλαιών και διαφόρων τάσεων μόδας (άραγε έχει μείνει καμία ακόμη αναξιοποίητη, κουφάλα καπιταλισμέ;) και οι καταραμένες νοσταλγίες σε συνάρτηση με την συμπίεση του χρόνου μεταβάλλει τη σχετική όρεξη για ψάξιμο νέων ακουσμάτων σε μια εξωτική πολυτέλεια. Μιλάμε όμως για μια αδικία έναντι των νέων ονομάτων που ορισμένα εξ αυτών αξίζουν την προσοχή και τη στήριξη μας, μιας και χωρίς αυτές δεν θα έχουν τα φόντα να συνεχίσουν.

Οι Second Still κέρδισαν το στοίχημα της πρώτης γνωριμίας με το περσινό ντεμπούτο τους και με το νέο τους EP όχι απλώς φαίνεται να αντέχουν, αλλά πάνε και για το ένα βήμα παραπάνω. Τι μπορεί αυτό να σημαίνει; Αρχικά, τα πέντε συν ένα μπόνους κομμάτια αποπνέουν μια μουσική αυτοπεποίθηση. Η μπάντα γνωρίζει ότι έχει πάρει τον σωστό δρόμο με βάση αυτό που έχει να εκφράσει. Οι ρυθμοί είναι πιο Drab Majesty και λιγότερο post punk τυποποιημένοι, οι μελωδίες αναπτύσσονται με έναν ευάερο τρόπο και υπάρχουν σαφή δείγματα απαγκίστρωσης από ξεκάθαρες επιρροές του παρελθόντος, αν και το ντεμπούτο των Chameleons κάπου χαμογελά στο βάθος! Απόδειξη της καλής δουλειάς τους είναι ότι το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι, το εξάλεπτο “Ashes”, αποτελεί και την κορυφαία και πιο αφοπλιστική στιγμή του δίσκου (ή της κασέτας αν προτιμάτε, μιας και διατίθεται και σε αυτή τη μορφή).

Συνολικά μιλάμε για συνθέσεις που κάθε μια έχει τη δική της ταυτότητα χτίζοντας μια κυκλοφορία που άνετα χαρακτηρίζεται ως ένα ολοκληρωμένο δισκογραφικό βήμα, ένεκα και της σχεδόν 30λεπτης διάρκειας της. Το που θα οδηγήσει στο μέλλον αυτό είναι άγνωστο, αλλά αξίζει να πορευθούμε μαζί. Η μοναξιά σε τέτοιες περιπτώσεις σκοτώνει (τις μπάντες)!

ΥΓ: Οι Second Still θα εμφανιστούν στις 2 Ιούνη στην Αθήνα!

Μπάμπης Κολτράνης