Αν ψάχνετε μουσική για να περνά η ώρα ευχάριστα και στο τέλος να μη μένει τίποτα, παρακαλώ ακολουθήστε τα βήματα προς την έξοδο ακίνδυνου. Αν όχι, έχειν καλώς. Από επιλογές άλλο τίποτα. Μόνο που λίγες περιπτώσεις ονομάτων είναι αυτές στις οποίες υπάρχει μια σιγουριά ότι αυτό που θα ακούσεις θα σου διαλύσει με διάφορους τρόπους το μέσα σου. Μια από αυτές είναι ο Rafael Anton, ο οποίος, αν και παίζει κατά μόνας αυτό το drone/ambient είδος, το οποίο είχα ορκιστεί να μην ξανακούσω μέσα στο καλοκαίρι, σε πιάνει ειδικά στο νέο του άλμπουμ από τα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα..

 Καμιά πρωτοπορία, κανένας νεωτερισμός, μόνο συναίσθημα. Ως εκ τούτου η ερμηνεία που μπορεί να αποδοθεί στο The Shameless Years επαφίεται σε καθαρά υποκειμενικά και όχι αυστηρά κριτήριά. Ευτυχώς, γιατί κάπου έχει κουράσει όλη αυτή η περιγραφή των μουντών κοινωνικών συνθηκών που ζούμε με τη βοήθεια εξίσου μουντών μουσικών. Οπότε, αν και ο τίτλος του άλμπουμ μπορεί να υποδηλώνει μια σαφή δήλωση περισσότερο εξωστρεφή, η επίδρασή του είναι εκ βαθέων εσωτερική. Τουτέστιν, ακούγοντάς τον, μια χυμώδης σκοτεινιά μετατρέπεται σε νοσταλγία και μετά σε φως αναμνήσεων, θαμπό αλλά κατακλυσμιαίο.

 Η συνεισφορά του Siavash Amini στη β’ πλευρά είναι καταλυτική ως προς την αποψίλωση όσων θέριεψαν μέσα σε ένα δάσος επικίνδυνων μονοπατιών πριν. Οι ταχύτητες πέφτουν και εκρέει η ενέργεια σε ένα αχαρτογράφητο νεκρό τοπίο. Καθόλου τυχαία δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτή η συνεργασία, καθώς οι δύο αυτοί δημιουργοί είχαν βγάλει πρόπερσι δίσκους οι οποίοι έμοιαζαν αρκετά μεταξύ τους. Το “Karma Krama” μπορεί να ακούγεται ως τυπικό κομμάτι του Siavash, αλλά το επικό “The Faithless” το οποίο κλείνει το δίσκο αποτελεί την απόλυτη επιτομή των δύο συμβαλλόμενων μουσικών χαρακτήρων.

 Βεβαίως θα μπορούσαν όλα αυτά να εγκλωβίζονται σε φορμαλιστικά μοτίβα του στιλ “σκοτεινή μελωδία->ζόφος καθημερινότητας”, “συνεργασία με Ιρανό μουσικό->κίνηση ενάντια στην ισλαμοφοβία”, αλλά η ίδια η μουσική τα καταφέρνει να ξεπεράσει τους σκόπελους θα λέγαμε όλης της σύγχρονης τέχνης, στο πλαίσιο της οποίας το συγκεκριμένο θαυμάσιο άλμπουμ κινείται.

Μπάμπης Κολτράνης