Αναμοχλεύοντας το σωρόν με τους νέους δίσκους των τελευταίων ημερών, είναι να απορείς πώς θα ξεχωρίσεις τελικά κάτι το εντελώς ενδιαφέρον. Μια λάμψη φτάνει από τα βάθη της γαλλικής σκηνής του σκληρού ήχου, με περίεργες αποχρώσεις και ακόμη πιο περίεργη σύνθεση μπάντας. Οι Bagarre Générale έχοντας στη σύνθεσή τους τρομπόνια και τα κλασικά όργανα μιας σύγχρονης μπάντας του πρωτοποριακού μέταλ σήμερα, μας συστήθηκαν κατά έναν τρόπο με το καταπληκτικό σπλιτ που έβγαλαν με τους Year Of No Light. Λόγω αυτού, ευτυχώς το νέο τους άλμπουμ εντοπίστηκε από το σχετικό ραντάρ και ακούγοντάς το ορθώνεται στεντόρεια η λέξη “Δικαίωση”!

 Σίγουρα θα υπάρχει κι άλλη μπάντα που να αναμειγνύει το μέταλ με τη συμφωνική μουσική και τον εξπρεσιονισμό, αλλά οι BG το κάνουν με τέτοιο τρόπο που πείθουν για την πρωτοτυπία τους. Εκεί που σε σημεία θαρρείς ότι ακούς το σάουντρακ του Star Wars, αμέσως η μπάντα το γυρνά στο Εργαστήρι του δρος Καλιγκάρι, αποδεικνύοντας ότι έχει προοδεύσει σε όλα τα επίπεδα που αφορούν την έμπνευση, τη σύνθεση και την εκτέλεση των ιδεών της. Ψαρωτικές εισαγωγές δίνουν το πάτημα σε ανελέητα μέταλ μοτίβα, τα οποία συνεχώς αλλάζουν στην πορεία, με το αποτέλεσμα να ισορροπεί μαγικά πριν γίνει κουραστικό ή υπερβολικά βιρτουόζικο. Την αύρα του δίσκου θα τη χαρακτήριζα άρρωστη με έναν γλυκό τρόπο, σαν ευχή και κατάρα μαζί.

 Υπάρχουν σαφώς ομοιότητες με το τελευταίο άλμπουμ των YONL, αλλά εδώ η μπάντα εστιάζει στην ανάδειξη της βαρύτητας ως αίσθησης που σε βουλιάζει στον πυθμένα της μουσικής της και όχι μια ανύψωση απόκοσμων και συνάμα γλυκών ατμοσφαιρών. Και οι τρεις ορχηστρικές συνθέσεις συνηγορούν στο ότι έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά από εκείνες που ξεπερνούν τα όρια του εκάστοτε χώρου ή είδους που εκπροσωπούν. Δύσκολα ο ανοιχτόμυαλος κόσμος που αναζητά κάτι το πρωτοποριακό και ταυτόχρονα μουσικά απτό δεν θα εντυπωσιαστεί ακούγοντας το Tohu-Bohu.

Μπάμπης Κολτράνης