Σε παλιότερη κριτική (για άλλο συγκρότημα) είχα προσπαθήσει να αναπτύξω μερικές σκέψεις για την έννοια της υπόστασης ενός συγκροτήματος, δηλαδή τι είναι αυτό που καθιστά μια μπάντα κανονικό συγκρότημα, κι όχι συνεύρεση μουσικών. Είχα υποστηρίξει ότι αυτό που εν τέλει διαχωρίζει οντολογικά το πρώτο από το δεύτερο είναι η ενεργή παρουσία, κατά κύριο λόγο μέσω των κυκλοφοριών ∙ εξάλλου, υπάρχουν πολλά συγκροτήματα – και μπάντες – που έχουν πλούσια συναυλιακή, αλλά φειδωλή στουντιακή και δισκογραφική δραστηριότητα.

 Βάσει των παραπάνω προδιαγραφών, οι 1000mods είναι μια περίπτωση συγκροτήματος, με την πλήρη έννοια του όρου. Τόσο η συναυλιακή, όσο και η στουντιακή τους δραστηριότητα είναι και πλούσια, και διαρκής καθ’ όλη την τελευταία δεκαετία – πράγμα που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό, αν αναλογιστούμε ότι δεν πρόκειται για μπάντα που δημιουργήθηκε σε κάποιο από τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (σύμφωνοι, η Κόρινθος δεν είναι σε τόσο μακρινή απόσταση, αλλά και πάλι…). Οι 1000mods είναι απ’ τις περιπτώσεις που είτε σου αρέσει, είτε όχι η μουσική τους, οφείλεις να παραδεχτείς ότι για να συνεχίζουν ακόμα να υφίστανται, άρα και να έχουν την απήχηση που έχουν, κάτι πρέπει να αξίζουν, ασχέτως του εάν εσύ μπορείς να το διακρίνεις ή όχι, κι ασχέτως του εάν ανταποκρίνεται σε προσωπικά, υποκειμενικά αισθητικά κριτήρια.

 Κι είναι αλήθεια ότι με το Repeated exposure to… δείχνουν να έχουν εξελιχθεί από τον καιρό και τις συνθέσεις του Blank Reality – ίσως ότι τόσο πολύ όσον αφορά το καθαρά μουσικό σκέλος, μιας και το ύφος και η πρόοδος των μουσικών ιδεών ανιχνεύονται από την μία κυκλοφορία στην άλλη. Ο ήχος, όμως, είναι αισθητά διαφορετικός, πιο διεθνοποιημένος ∙ και οι συνθέσεις του Repeated exposure to… είναι περισσότερο τραγούδια, παρά κομμάτια, πολύ περισσότερο απ’ ότι στις παλιότερες κυκλοφορίες τους. Παρά την πιο hard rock’n’roll εξέλιξη τους, οι επιρροές, ίσως το πιο σταθερό και ευρύτερο σημείο αναφοράς, παραμένουν εξίσου ανιχνεύσιμες – βλέπε Kyuss, Monster Magnet, το grunge των Alice in Chains και των Soundgarden – χωρίς να αφαιρούν κάτι από το προσωπικό στίγμα των 1000mods ∙ γιατί έχουν προσωπικό στίγμα σε αυτό που κάνουν, και δεν παραλείπουν να το αναδεικνύουν.

 Το Repeated exposure to… είναι γραμμένο και στημένο για συναυλίες σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους, και για χώρους αντιστοίχων εντάσεων (κατ’ αυτή την άποψη, είναι ίσως απορίας άξιον τι δουλειά έχει σε χώρο μουσικού προβληματισμού όπως το Against The Silence) ∙ αν δεν υπήρχε το ζήτημα της χώρας προέλευσης, οι 1000mods να θεωρούνταν ένα από τα μεγάλα ονόματα του χώρου στον οποίο κινούνται. Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, πάντως, θα τους λατρέψουν – ίσως επειδή δεν ακούγονται καθόλου ντόπιοι, ούτε χρησιμοποιούν τα τυπικά παραδοσιακότροπα μουσικά τρικ για να ακουστούν ντόπιοι – και σ’ ότι μ’ αφορά, αυτό τους αναδεικνύει ακόμα περισσότερο. Πάνω απ’ όλα, το Repeated exposure to… είναι μια δουλειά που θα την απολαύσουν, ασχέτως ραδιοφώνου, όσ@ προτιμούν το desert / stoner / heavy rock με σωστή, δυνατή κι επαγγελματική παραγωγή και εκτέλεση ∙ καθώς κι όσ@ προτιμούν, στην τελική, τα συγκροτήματα περισσότερο απ’ ότι τις μπάντες.

ΑΤΜ