Έχουν μεγαλώσει οι μέρες, αλλά σας φαίνονται ακόμη πιο μεγάλες οι νύχτες; Την λύση θα τη δώσει η χορευτική μουσική και δη η techno η οποία αποτελεί την πιο καθαρή μορφή της. Το φάρμακο απέναντι στην αϋπνία και στην οκνηρία δύναται να ‘ναι τα 4/4 τα οποία δεν ωθούν σε κίνηση μόνο τα τέσσερα άκρα , αλλά και τον ένα εγκέφαλο. Ας δούμε λοιπόν τρεις νέες δωδεκάιντσες κυκλοφορίες, κάπως διαφορετικές στο στυλ μεταξύ τους.

John Tejada – Lakewood Drive (kompakt)

Αρχή με κάτι βατό. Η Kompakt έχει ξεχαστεί εδώ και χρόνια να βγάζει σωρηδόν δίσκους ηλεκτρονικής μουσικής κι εδώ ο έμπειρος Tejada ελαφρώς ξεγλιστρά από το house ύφος που χαρακτηρίζει το ανεξάρτητο αυτό label. Αν και μόλις τρία κομμάτια απαρτίζουν αυτήν την κυκλοφορία, εντούτοις ακούγοντάς τα είναι σαν να έχουμε μπροστά μας ένα συμπαγές άλμπουμ. Απλή στη σύλληψη της techno με φρέσκο ήχο, αλλά και ρετρό πινελιές, χωρίς μελωδικές φιοριτούρες, σίγουρα θα μας ωθήσει να τη χορέψουμε ή τουλάχιστον να λικνιστούμε ελαφρώς σε στυλ “έι πίστα, ερχόμαστε σε λιγάκι”!

Silent Servant – Hypnosis In The Modern Age Vol. II (L.I.E.S.)

Εξωφυλλάρα; Κλικ! Αναθυμιάσεις από το χειμωνιάτικο του live στην Αθήνα; Κλικ! Άμεση εγκεφαλική σύνδεση με το τελευταίο του αριστουργηματικό άλμπουμ; Κλικ! Πραγματικά δεν λείπει τίποτα από τη νέα κυκλοφορία του μαέστρου που έδεσε αισθητικά και μουσικά τόσο αρμονικά τη σύγχρονη techno με τα σκοτεινά eighties. Τρία κομμάτια με το πρώτο να μπαίνει κατευθείαν στο νόημα, το δεύτερο να ανεβαίνει επίπεδο και το τρίτο να ξεφεύγει σε ένα electro σκοτεινό λαβύρινθο, αποτελούν σε συσκευασία τσέπης την πεμπτουσία της μουσικής του Silent Servant. Αυτής της μουσικής που σε κάνει να χάνεις την έξοδο του εκάστοτε φανταστικού ή μη club μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα.

Aiken – Boundary (timeline)

Για κλείσιμο μεταφερόμαστε στην Ισπανία, χώρα όπου είναι σε άνθιση το techno τα τελευταία χρόνια, και σε κάτι αντιπροσωπευτικό του είδους. Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη μουσική του Aiken έχει ανάγκη ένα δυνατό ηχοσύστημα για να γίνει αντιληπτή 100% ως προς τη φύση της. Υπάρχει ένας μεστός τοίχος ρυθμολογίας και επαναλαμβανόμενων θεμάτων ο οποίος υπηρετεί μια ηχητική γεωμετρία και προφανώς προορίζεται αποκλειστικά για μεταμεσονύχτια πάρτι. Ίσως για αυτό όσο κυλάνε τα κομμάτια τόσο ανεβαίνει το τέμπο και το ενδιαφέρον.

Μπάμπης Κολτράνης