Lilly Joel – What Lies In The Sea (sub rosa)

Οι νύχτες στη μεγάλη πόλη. Με τις γραμμές ξεχασμένων φώτων να τις ορίζουν, σαν ευχές που έμειναν ξεκρέμαστες. Η απόλυτη ησυχία είναι ένα ανεκπλήρωτο όνειρο. Για την ακρίβεια κάθε απολυτότητα έρχεται να συντριβεί σε ένα κυκεώνα αλληλοσυγκρουόμενων επιθυμιών και αναπάντεχων συμπτώσεων. Κάθε παράθυρο στο οποίο αχνοφαίνεται ένα φως κρύβει μια ιστορία. Μια απόδειξη πως τίποτα δεν ορίστηκε για να βαδίζει με σταθερά βήματα σε ίσιες γραμμές. Στίχοι σχεδόν ποιημάτων από μια μακρινή χώρα συνοδεύονται από μεταμεσονύκτιους αυτοσχεδιασμούς. Μια θηλυκή φωνή δίνει πνοή στο χάος. Το απόλυτο στην τήρηση της ισορροπίας μεταξύ σιωπής, ήχων και έμπνευσης μπορεί να μην επιτυγχάνεται, αλλά η αίσθηση της τρυφερότητας που χαρακτηρίζει τις μικρές ώρες κάθε νύχτας αποτυπώνεται ιδανικά σε κάθε σύνθεση που τολμά να σαγηνευτεί από αυτήν. Όπως ακριβώς εδώ. Ίσως και παντού.

Μπάμπης Κολτράνης

Jonathan Kawchuck – North (eilean records)

Κυκλοφόρησε από την eilean records το νέο άλμπουμ του Jonathan Kawchuk με τίτλο North. Ο Καναδός αυτός πειραματιστής έχει συνεργαστεί με διάφορους όπως ο Ben Frost και ο Nico Muhly και αυτή είναι  πρώτη του προσωπική κατάθεση. Το αποτέλεσμα εμφανίζεται ως ένα παράξενο και αποξενωμένο ταξίδι που ξεκινά από το μυαλό του μουσικού. Τα κομμάτια ακούγονται σαν μια κλασική παλιά μουσική βγαλμένη από γδαρμένα ηχεία. Χρησιμοποιήθηκαν αρκετά μέσα για να παραχθούν αυτοί οι ύμνοι, αλλά το πιάνο σίγουρα δίνει ένα ξεχωριστό μελωδικό τόνο. Μπορεί να υπάρχει η καθαρή εικόνα του χειμώνα, η χαμηλή θερμοκρασία του περιβάλλοντος, τα γκρι τοπία, και ο ψυχρός αέρας, αλλά μέσα μας φωλιάζει μια φωτεινή ζεστασιά μετά από κάθε ακρόαση του North.

Kat

Jacob Kirkeggard – Arc (holotype editions)

Σαν τους πλανήτες που κινούνται αργά ανάμεσα σε χαμένα άστρα και όνειρα που τρέχουν με ταχύτητα φωτός, πλανιούνται ήχοι, πρόσωπα και συναισθήματα. Σχεδόν ποτέ δεν συναντιούνται με τις πορείες τους να φαντάζουν προκαθορισμένες. Όταν όμως συμβεί να ξεφύγει κάτι από τον αιώνιο ρυθμό που το διακατέχει, τα μάγια σπάνε και  σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Πώς αλλιώς θα ερχόταν η λύτρωση; Η πυρά υποδηλώνει το πέρασμα σε μια νέα αιωνιότητα, άγνωστη από τα πριν, σαν μια ιστορία που θα γίνει στο μέλλον μύθος. Καμιά καταστροφή δεν έρχεται με άδεια χέρια για το καταιγιστικό αύριο. Καμιά μουσική δεν μένει στάσιμη όσο τη ζεις μέσα σου. Όλα συνεχίζουν να ρέουν ακόμη και μετά το οποιοδήποτε τέλος.

Μπάμπης Κολτράνης