Κάπου στα μέσα 2000’s είχε βγει μια φήμη πως ο τραγουδιστής των Deftones, Chino Moreno, δούλευε μυστικά για την κυκλοφορία ενός δίσκου με μέλη των Mogwai. Φαινομενικά αυτή η συνεργασία θα φάνηκε τότε παράταιρη, αν και υπάρχουν κοινά στοιχεία στο ενδότερο μουσικό σύμπαν των δύο αυτών σχημάτων που μια προσεκτική ματιά μπορεί να ανακαλύψει. Κάθε φήμη βέβαια περιέχει πάντα και ένα, έστω μικρό, βαθμό αλήθειας. Ο συγκεκριμένος αοιδός όντως συνευρέθηκε με φίλους μουσικούς του (κάτι το οποίο θα επαναλάμβανε στην συνέχεια και με άλλα σχήματα), ορισμένοι εκ των οποίων κατά έναν σατανικό τρόπο έμοιαζαν στο παρουσιαστικό με μέλη των Mogwai, με αποτέλεσμα ένα σχήμα αυτόφωτο-side project να βγάλει ένα κάρο υπνωτικά, ημι-ορχηστρικά και σχεδόν post κομμάτια. Αρκετά από αυτά κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο και κάποια συγκρότησαν το επίσημο δισκογραφικό ντεμπούτο τους. Αυτό, αν και περιείχε κάποιες όμορφες στιγμές, χαρακτηριζόταν από την ανάδειξη μιας χαλαρής δημιουργικής διάθεσης και όχι μιας στέρεης συνθετικής βάσης.

Δέκα χρόνια μετά, ερχόμαστε στο τώρα με έναν ιδιαίτερης υφής δίσκο τους. Ακόμη δεν ήρθε η ώρα να ακούσουμε τα νέα τους κομμάτια που μας υποσχέθηκαν πρόσφατα, αλλά απλώς να δούμε πως τα καταφέρνει η μπάντα στο στούντιο με φίλ@ς και γνωστ@ς της να στέκονται απέναντι της.

Εύστοχη επιλογή να μας προσφέρουν μια νέα διάσταση στο ήδη κατατεθειμένο τους υλικό (με μόλις δύο νέα κομμάτια να βρίσκονται εδώ), καθώς κινούνται στον φυσικό τους χώρο, εκεί που ζουν και να αναπνέουν ως σχήμα, με την σημείωση πως έχουν δώσει ολιγάριθμες συναυλίες τόσα χρόνια. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει, καθώς τα κομμάτια στις απλές στιγμές τους ακούγονται φρέσκα και στις απογειωτικές ακούγονται σαν να βρίσκεσαι φάτσα κάρτα μπροστά τους. Με εξαίρεση το φινάλε του “Ever” και το κάπως φωτεινό εδώ “Death By Plane”, η νέα εκδοχή των συνθέσεων τους είναι άκρως πετυχημένη, με την σκοτεινή και ερωτική αίσθηση του υλικού τους να δίνει κι εδώ τον τόνο. Αποκορύφωμα όλων αποτελεί το αρτιότατο a la Deftones “Blvd. Nights”.

Πραγματικά, ακόμη και ο Chino Moreno ο οποίος δεν το έχει αρκετές φορές με τις ζωντανές ηχογραφήσεις, έχει τον χώρο εδώ να κινηθεί ελεύθερα και να προσθέσει εκείνη της μαγική νότα με την γλυκιά χροιά του, για να ανεβάσει το επίπεδο κάθε σύνθεσης. Τι άλλο να προσθέσουμε λοιπόν; Το Woodstock Sessions είναι από τους δίσκους που προκαλούν σε κάθε ακροατή διαφορετικά συναισθήματα. Πάντοτε όμως ο κοινός παρανομαστής της αφοπλιστικής έντασης είναι παρών.

Μπάμπης Κολτράνης