Πολλές φορές ότι γράφουμε είναι άχρηστο. Οι γραμμές φαντάζουν σαν ξεθωριασμένα βήματα αργών σκέψεων όμοιες με διαδρομές σαλιγκαριών. Ανάμεσα τους λέξεις που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον όρο του παράταιρου και να βοηθήσουν στην υποτυπώδη αποτύπωση δίσκων με περίεργα εξώφυλλα σε κείμενα περιγραφής τους.

Ο δεύτερος δίσκος των Legiac, της μπάντας που αποτελείται από τους Funckarma και τον Cor Bolten, αλλιώς Dif:use, βγάζει ένα τέτοιο χάσιμο που δύσκολα μπορεί να τον αποτυπώσεις γραπτώς. Όσ@ βέβαια νιώθουν οικεία με το πρότερο έργο των Funckarma σίγουρα θα ενθουσιαστούν με ετούτο το δίσκο, αν και ένα χάος θα το νιώσουν με το ανακάτεμα ambient με καθαρή IDM/electronica. Οι δοκιμαστ@ς τώρα για πρώτη φορά του συγκεκριμένου ήχου θα νιώσουν σίγουρα άβολα στην αρχή, καθώς ακόμη και στις πιο εύκολες στιγμές του ο δίσκος παραδίνεται στην δίνη μιας ηλεκτρονικής διαλυτικής κίνησης που δεν ωθεί ούτε στον χορό, ούτε φέρνει σε νανούρισμα. Σίγουρα είναι μάταιο να αναζητήσετε εδώ συνθέσεις που με μιας θα σας κερδίσουν.

Αυτό που κάνει πάντως το The Faex Has Decimated να ξεχωρίζει είναι η επιτυχής, θα λέγαμε, έκβαση όλων των ιδεών που δοκιμάζονται από τους δημιουργούς του. Ακόμη και αν απομονώσουμε τον ήχο, παρατηρούμε πως από το πρώτο δευτερόλεπτο απλώνεται μια πηγαία ατμόσφαιρα στον χώρο. Ταυτόχρονα υπάρχει μια γλυκιά αίσθηση στις συνθέσεις που σκορπά την δεδομένη ρομποτική τεχνοτροπία των ήχων, με αποτέλεσμα να γυρνάς ανά στιγμές το βλέμμα σου για να σημειώσεις τους ακατανόητους τίτλους διαφόρων κομματιών.

Για να επιτευχθούν βεβαίως όλα αυτά απαιτείται προσήλωση στην ακρόαση και ο απαραίτητος χρόνος για το χώνεμα των ήχων. Είναι αυτό εύκολο την σημερινή εποχή που όλα, με εμάς μαζί τους, κινούνται σε ένα ξέφρενο ρυθμό; Μάλλον όχι, αλλά στην περίπτωση αυτού του δαιδαλώδες δίσκου αξίζει η προσπάθεια.

Μπάμπης Κολτράνης