Δύσκολο, αν ασχολείσαι έστω και επιδερμικά με την ηλεκτρονική μουσική, να μην έχεις σκοντάψει σε αυτό το ολλανδικό ντουέτο που αποτελείται από τα αδέρφια Funcken. Προσηλωμένοι από το 2000 σχεδόν σε κάθε πτυχή της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής, έχουν μια δισκογραφία πλούσια σε δίσκους, συνεργασίες, remixes, side projects και dj sets. Κρατώντας την ανάσα τους μέσα στα βαθιά νερά της idm (intelligent dance music), έβγαλαν ένα dubstep ήχο πολύ πριν γίνει η νέα μόδα και κράτησαν αυτήν τη βιομηχανική αίσθηση των ήχων σε οτιδήποτε και αν καταπιάστηκαν μέχρι σήμερα.

Ανάμεσα στις διάφορες κατευθύνσεις που ακολούθησαν μουσικά, μια είναι και η ambient. Όχι αυτή που μας βοηθά να ατενίζουμε μελαγχολικά ακίνητα τοπία, αλλά αυτή που αφειδώς ξεχειλίζει αιθεροβάμονες ήχους με έναν αόρατο ρυθμό να πλανιέται υπόγεια. Το 2008 κατέθεσαν έναν δίσκο ο οποίος ήταν ένα ακριβές δείγμα του πώς αντιλαμβάνονται αυτήν τη μουσική τάση. Το Psar Dymog περιλάμβανε ιδέες κομματιών της περιόδου 2000-2002, αφαιρώντας τα beats και λειαίνοντας τον ήχο, ώστε να απλώνεται στον χώρο ως μια συμπαγής μελωδική, στατική ατμόσφαιρα. Η μεγάλη του διάρκεια όμως δυσκόλευε τη συνεχή προσήλωση στο υλικό, με το αποτέλεσμα να καθίσταται πλαδαρό και τελικά να περνά στα αζήτητα η όλη προσπάθεια.

Το 2011 επανεκδόθηκε ο δίσκος με ακόμη περισσότερα κομμάτια στο ίδιο μήκος κύματος, φτάνοντας στο σήμερα με τη συνέχεια του εγχειρήματος. Ευτυχώς τα  κομμάτια που περιλαμβάνονται εδώ καταλαμβάνουν σαράντα περίπου λεπτά χρόνου, οπότε αποκτά άλλη διάσταση η άμεση προσέγγιση τους. Σίγουρα είναι πιο εύκολη η ανάδειξη του πυρήνα των συνθέσεων που ακούγονται. Αυτός δεν είναι άλλος από την εύρεση του λεπτού σημείου μεταξύ υποβλητικότητας και διακριτικότητας μιας μουσικής ατμόσφαιρας.

Από την μία υπάρχουν στοιχεία «ψυχρά» που τα συναντάμε και στον τελευταίο δίσκο των Autechre, π.χ. στο εισαγωγικό “Kopf Ambient”, αλλά από την άλλη μεταδίδεται και μια ανθούσα αίσθηση μελωδιών θυμίζοντας τους Phonem, π.χ. στο “Elaztic Jupiter”. Σίγουρα θέλει μια συγκεκριμένη ένταση, ώστε να μην ακούγεται το album ως ένα υποτονικό συνονθύλευμα ατμοσφαιρικών ήχων. Κατά τα λοιπά, το μικρό αυτό μουσικό δείγμα δεν ζητά άλλα προαπαιτούμενα παρά μόνο μια υποτυπώδη προσήλωση για να μπορέσει να μεταδώσει αυτούσιο το χαλαρωτικό του πνεύμα.

Μπάμπης Κόλτρανης