Η καινούργια κυκλοφορία των M.O.B. (όνομα που πήραν από μία πινακίδα που είδαν στην Νέα Υόρκη και αναφερόταν σε μία χώρα της Ασίας που υπό σκληρό απολυταρχικό καθεστώς δέχτηκε αποστολές βοήθειας για την ανθρωπιστική κρίση) από τη Βοστώνη, αναδεικνύει την παράδοση της post punk ανησυχίας, ως σταθερή αξία μουσικής εξερεύνησης που συναντάει την αισθητική διαμόρφωση μέσα και από την ανάπτυξη των τεχνικών δυνατοτήτων και μέσων. Με την ιστορία τους (από το 1979 έως το 1983 και επανένωση από το 2002) μας δείχνουν τους τρόπους συνάντησης των punk επιρροών, τόσο με την art/progressive rock φόρμα, όσο και με τους πρόδρομους ήχους του punk (π.χ. The Stooges).

Ο πειραματισμός τους διαμορφώνεται κάτω από την ξεκάθαρη έμπνευση του John Cage και του Glenn Branca. Σε αυτό το σχήμα συναντήθηκε η κλασική αυτοσχεδιαστική μορφή με την ειρωνική ιδιοτροπία του καυστικού στίχου και την παραξενιά της μουσικής των Gang of Four, Pere Ubu και P.I.L..

Η «αρτίστικη ματιά» τους επηρέασε πολύ κόσμο, από τον Steve Albini ( Big Black, Rapeman, Shellac), μέχρι τους Sonic Youth, Nirvana, Pegboy κ.α. Χαρακτηριστικά έχουμε ακούσει τις διασκευές του “That’s When I Reach For My Revolver” από τους Moby και Graham Coxon (μεταξύ άλλων), καθώς και το ”Academy Fight Song” από τους R.E.M. και πιστεύουμε πως ο ιδιαίτερος κακόφωνος ήχος των M.O.B. ξεχωρίζει και στην τωρινή τους δουλειά.

Το Unsound μέσα στην αυθεντικότητα του οδηγεί το αντισυμβατικό ύφος, με ωριμότητα σε ένα αποτέλεσμα – αν μη τι άλλο – αξιοπρεπές για ένα γκρουπ της ηλικίας του.

Κομμάτια όπως τα ”Dust Devil”, ”Semi-Pseudo-Sort-of Plan” και ”Sectionals In Mourning” ακούγονται σαν κάλεσμα από υπόγεια που κρύβονται κάτω από την καταιγιστική ρουτίνα.

Άλλα τραγούδια όπως τα ”This Is Hi-fi”, ”Second Television” και ”Add In Unison”, ακούγονται σαν να απαριθμούν τον ρυθμό, την ένταση και την έκρηξη του ήχου της παράδοσης που ξεκίνησε από τους MC5 μέχρι και τους Bad Religion.

Τα ”Part the Sea”, ”7’s”, ”What they tell me” και το ”Opener” αποτυπώνονται στο μυαλό, αλλάζοντας την διαίσθηση και ανακινώντας την διάθεση…

Ακούγοντας τους σε αυτήν τη χρονική συγκυρία και μετά από πολύ καιρό, αποκτούμε μία ακαθόριστη εμπιστοσύνη σε επιλογές που «έχτισαν τις βάσεις» (ηχητικά, στιχουργικά, στάσης ζωής…) του indie μουσικού ιδιώματος.

Αποδεικνύεται λοιπόν πως μπορούν ακόμη να επηρεάσουν βάζοντας τις κατευθύνσεις που οδηγούν στην ανανέωση της μουσικής εμπειρίας.

NIKOPOL