Μπορεί να ακουστεί τετριμμένο, αλλά όταν σας άκουσα για πρώτη φορά με εξέπληξε η καταγωγή σας από την Καλαμάτα, μια πόλη χωρίς κάποιο ιδιαίτερο μουσικό ιστορικό υπόβαθρο και με ένα αρκετά «παρεξηγημένο» πολιτικό παρελθόν. Τι σας βοήθησε να έρθετε σε ρήξη με τα δύο αυτά στοιχεία;

Η μπάντα προέκυψε σε μια περίοδο κατά την οποία όλοι μας είχαμε ανάγκη για έκφραση, εκτόνωση και εξερεύνηση. Το γεγονός πως προερχόμαστε από την επαρχία μάλλον λειτούργησε θετικά στο να μην επηρεαστούμε από τα εγχώρια δρώμενα και να αφήσουμε τη μουσική να μας κατευθύνει. Δε θέσαμε όρια και στεγανά στους εαυτούς μας θέλοντας να αποτινάξουμε από πάνω μας την επαρχιακή αύρα της μεσοβέζικης, συγκαταβατικής νοοτροπίας και της συντηρητικότητας. Επίσης, δεν μας αρέσει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Μας αρέσει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η ζωή είναι πολιτική και o unsettling χαρακτήρας της μουσικής μας αντικατοπτρίζει τις αντιλήψεις μας για την κοινωνία και την ανθρωπότητα, όπως επίσης χρωστάει πολλά στο γεγονός πως πάντα θέλαμε (πρωτίστως μουσικά) να επικοινωνήσουμε με όποιον έχει έστω και την παραμικρή υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά. Η ρήξη ήταν δεδομένη.

Γνωρίζω ότι από τα πρώτα σας βήματα ρίχνετε πολύ δουλειά ως μπάντα έχοντας το βλέμμα σας έξω από τα στεγανά του ημεδαπού underground. Αξίζει το συγκεκριμένο τρέξιμο; Τι διαφοροποιεί την εδώ σκηνή με τις αντίστοιχες έξω;

Αξίζει εφόσον το κάνεις για την ψυχή σου. Είναι αντιστάθμισμα κ ενέργεια. Η πρώτη περίοδος της μπάντας στην Καλαμάτα ήταν πολύ παραγωγική, κάναμε όσα λάιβ μπορέσαμε εντός συνόρων, είχαμε το χώρο μας, γράψαμε πολλή μουσική, τα 2 πρώτα μας άλμπουμ γεννήθηκαν εκεί. Τα τελευταία χρόνια δουλεύουμε αναγκαστικά με πιο αργούς ρυθμούς αλλά πιο μεθοδικά. Τα 2 τουρ που κάναμε στο εξωτερικό σε αυτό το διάστημα σίγουρα μας έδωσαν εμπειρία και μας γέμισαν ερεθίσματα και όρεξη για τη συνέχεια. Η σκηνή θαρρούμε πως έχει κάνει γενναία βήματα σε σχέση με το παρελθόν και το ίδιο και ο κόσμος, που φαίνεται να είναι πιο πρόθυμος να στηρίξει εγχώριες προσπάθειες, κάτι που στο παρελθόν συνέβαινε ξεκάθαρα λιγότερο. Ίσως βαρέθηκε τα (κατά βάση) ίδια γκρουπ κάθε χρόνο στα γνωστά μεγάλα μαγαζιά/φεστιβάλ. Σίγουρα λόγω τοποθεσίας, αλλά και δυναμικής, πολύ λιγότερα γκρουπ του εξωτερικού συμπεριλαμβάνουν την Ελλάδα στα πλάνα τους σε σχέση με άλλες χώρες και αυτό παίζει το ρόλο του.

Ακούγοντας το νέο σας άλμπουμ ομολογώ ότι, όπως και οι προκάτοχοι του μεταξύ τους, διαφοροποιείται κι αυτός αρκετά από αυτούς. Εντούτοις, έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μια βασική ιδέα του τι θέλετε να παίξετε σε κάθε δίσκο σας από την οποία δεν παρεκκλίνετε καθόλου, βγάζοντας πάντα ένα αρκετά συνεκτικό ηχητικό αποτέλεσμα. Τι πιστεύετε ότι συμβαίνει και γιατί;

Αν κάτι μας συναρπάζει σε αυτό το γκρουπ και μας κάνει να συνεχίζουμε είναι η ανάγκη να εκφραζόμαστε διατυπώνοντας τα συναισθήματά μας με νότες και λέξεις. Αυτό που προσπαθούμε είναι να παίξουμε μουσική με έντονο και ανθρώπινο τρόπο. Δεν είναι μουσική που την ακούς και λες «χαμογέλασε. πάει, πέρασε». Οπότε θα έλεγα ότι η βασική ιδέα είναι το έντονο συναίσθημα και η ειλικρίνεια σε αυτό που κάνουμε. Μουσικά η μπάντα λειτουργεί κάπως διπολικά. Σκληρά μέρη εναλλάσσονται με μελωδικά, αργά περάσματα με πιο γρήγορα. Η πρόκληση να εξισορροπήσουμε την άναρχη δομή των κομματιών μας χωρίς αυτό να ακούγεται μια ανέμπνευστη τσόντα ιδεών ή επιτηδευμένα δύσκολο ήταν και είναι βασικό μας μέλημα. Ο συνδυασμός αντιθέσεων και διαθέσεων είναι κάτι που κάποιος μπορεί να διακρίνει ακούγοντας τα άλμπουμ μας. Στο In Public τα πράγματα κύλησαν πολύ πιο ομαλά σε σχέση με τα δυο προηγούμενα. Ίσως έχουμε βρει μετά από τόσο καιρό μαζί τον τρόπο που μπορούμε να μοιραζόμαστε μια κοινή γλώσσα έκφρασης.

Μιας και μονιμοποιήθηκε η θέση των στίχων στη μουσική σας, ποια εν τέλει είναι η διαφορά του να παίζεις ορχηστρικά από το να παίζεις με φωνή;

Η ιδέα για φωνή υπήρχε πάντα στην άκρη του μυαλού μας, αλλά άργησε να υλοποιηθεί πλήρως. Μουσικά θα λέγαμε πως δεν υπάρχει απτή διαφορά, μπορείς να είσαι εξίσου πολύπλοκος και άμεσος με ή χωρίς φωνή. Στη δική μας περίπτωση τουλάχιστον, η μουσική είναι διάθεση και η φωνή έχει αρκετά ρυθμικό υπόβαθρο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν επηρεάζει σε σημεία τη δομή της. Η ουσιαστική διαφορά είναι πως η instrumental μουσική μάλλον απευθύνεται σε μικρότερο κοινό, μιας και η φωνή (και κατ’ επέκταση οι στίχοι) είναι το πιο γνώριμο στοιχείο κι αυτό με το οποίο συνδέεται τυπικά ο ακροατής. 

Έχετε σκεφτεί ποτέ να δοκιμάζατε κάτι μουσικά εντελώς διαφορετικό από ο,τιδήποτε μας έχετε ήδη καταθέσει; Έχετε πειραματιστεί με κάτι ως μπάντα και ακούγοντας το αποφασίσατε να το αφήσετε για το μέλλον;

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε σκεφτεί πως θέλουμε να παίξουμε και να πειραματιστούμε με πολλά πράγματα όπως drum machines, samples, πλήκτρα etc. Η σκέψη όμως από την υλοποίηση απέχει αρκετά. Έχουμε καταλήξει ότι ο βασικός πυρήνας μας είναι μπάσο- κιθάρες- ντραμς. Αυτό κατά βάση δεν αλλάζει, αυτό νιώθουμε ότι κάνουμε καλά σε αυτό το σχήμα. Όσον αφορά το μουσικό προσανατολισμό θέλουμε να διαφοροποιούμαστε σε κάθε δίσκο, αλλά αυτό έχει να κάνει με το αν σου βγαίνει κιόλας. Αν δεν υπάρχει έμπνευση για κάτι καινούριο, δεν θα προσποιηθούμε ότι εξελισσόμαστε παίζοντας πράγματα που δεν πιστεύουμε, που δεν νιώθουμε. Γενικά πάντως βαριόμαστε να παίζουμε τα ίδια και η ιδέα της αλλαγής τριγυρίζει πάντα στο κεφάλι μας. Ο ευρύτερος χώρος του hardcore έχει μουσικά τουλάχιστον κορεστεί τα τελευταία χρόνια. Βρισκόμαστε σε σημείο καμπής και το τι θα γίνει και πως θα εξελιχθεί ο ήχος αυτός έχει πολύ ενδιαφέρον.

Πάντα είχα την αντίληψη ότι ενώ υπήρχαν πολλές Punk/hc μπάντες στον ελλαδικό χώρο, εντούτοις δεν όριζαν όλες μαζί μια συγκεκριμένη σκηνή, όπως συναντάμε αντίστοιχα σε διάφορα μέρη του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά, παρατηρώ τα τελευταία χρόνια ότι υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός μπαντών που και παρόμοια χαρακτηριστικά διέπουν τη μουσική τους και κυρίως συνεργάζονται άψογα σε διάφορα επίπεδα.  Αν συμφωνείτε με το συμπέρασμα αυτό, πιστεύετε ότι έχει να οδηγήσει κάπου όλο αυτό που συμβαίνει;

Το hc/punk στον ελλαδικό χώρο πέρασε στο παρασκήνιο μετά την ακμή του καθώς επικρατούσαν (και επικρατούν) άλλα ιδιώματα. Εμείς είχαμε την τύχη να παίξουμε κατά πλειοψηφία με μπάντες που έχουν κάβλα και μεράκι γι’ αυτό που κάνουν και δεν ασχολούνται με την κατσίκα του γείτονα. Είναι ευχάριστο να βλέπουμε τέτοια παραδείγματα μπαντών αλλά και ανθρώπων που σκέφτονται συλλογικά αλλά και out of the box, ακόμα και πέραν του DIY χώρου. Η συνεργασία είναι η λέξη κλειδί στο να προχωρήσει το οτιδήποτε. Θα θέλαμε να βοηθήσει στο να γίνουμε όλοι καλύτεροι και ελπίζουμε να οδηγήσει σε περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ μουσικών και απομόνωση των όποιων παράσιτων.

Μπάντα χωρίς σχέδια δεν υπάρχει, ειδικά όταν έχει κυκλοφορήσει κιόλας νέο υλικό, αλλά όλη αυτή η νέα πραγματικότητα με την πανδημία τείνει να τα αλλάξει όλα. Πόσο σας έχει επηρεάσει όλο αυτό ως μπάντα και ως άτομα;

Όλη αυτή η κατάσταση με τον COVID σαφώς και μας έχει επηρεάσει όλους και ως ένα βαθμό έχει αλλάξει και τις ζωές μας. Εμείς ήδη είμαστε σπασμένοι σε Αθήνα, Καλαμάτα και Βρυξέλλες αρκετά πριν τη πανδημία. Όταν ξέσπασε όλο αυτό, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα. Παρ΄όλα αυτά διατηρούμε την ψυχραιμία μας και συνεχίζουμε χρησιμοποιώντας ό,τι μέσα έχουμε διαθέσιμα. Σε πρώτη φάση ετοιμάζουμε καινούρια τραγούδια και ίσως μια κυκλοφορία μέσα στην επόμενη χρονιά. Η μπάντα αποτελεί την απόλυτη ψυχοθεραπεία για μας.

https://www.instagram.com/minervasuperduty/, https://www.instagram.com/minervasuperduty/