Συνήθως μετά από τόσο αναλυτικά κείμενα, όπως αυτό που αφορούσε το προηγούμενο άλμπουμ των Αθηναίων Chronoboros, όχι μόνο δε χρειάζεται να γράψουμε κάτι εν είδει εισαγωγής, αλλά ούτε και να προσθέσουμε κάτι παραπάνω μπαίνοντας στα ενδότερα της ιδιαίτερης μουσικής τους. Είναι αυτή η μουσική που μας ωθεί να κατρακυλήσουμε κι άλλο εντός της, μιας και η ίδια η μπάντα έχει φροντίσει να μας προσφέρει κάτι ακόμη πιο φρέσκο, ακόμη πιο άρρωστο, ακόμη πιο ορίτζιναλ από αυτό που ίσως θα περιμέναμε.

Κοινώς κάτι πιο αθηναϊκό, γιατί αν δεν είναι αυτό που ακούμε εδώ μια πιστή, ή μάλλον άπιστη, απεικόνιση της ζωής στην πρωτεύουσα, τότε ποιο άλλο θα ήταν; Χτυπήματα με ρυθμό, που χωρίς να το καταλάβεις, γίνονται ένα χτύπημα από πολλούς ρυθμούς, κεραυνοβόλα φωνητικά που ακούγονται σαν τις σκέψεις σου όταν περιδιαβαίνεις τους δρόμους και αυτές σε πάνε αλλού από εκεί που ήθελες να πας και ένα χάος που είναι τόσο σκληρό, όσο και οικείο συνάμα. Οι εκπλήξεις δε λείπουν, με το free φινάλε του “Feod” και τα υποβλητικά φωνητικά, αιφνιδιαστικά στα ελληνικά, του φιλοξενούμενου Πάνου Αγορού στο “Unit 731” να θυμίζουν αυτό που οι γωνίες των περιοχών που ζούμε μας κρύβουν. Μια ευκαιρία για ζωή, έναν κίνδυνο από το τίποτα και ένα άκουσμα που δε θέλει παρέα, αλλά ψυχή!

Μπάμπης Κολτράνης