HTRK – Drama (ghostly international)
Είναι κάτι απογεύματα που δεν έχεις όρεξη για τίποτα. Πηγαινοέρχεσαι σε σιωπηλά δωμάτια και κάθε σκέψη μένει ανολοκλήρωτη, μέχρι να σου συμβεί κάτι, ακούγοντας αυτό που συνέβη κάπου πολύ μακριά και μεταφράστηκε σε λίγα λεπτά μουσικής μαγείας. Κάπως έτσι μπορεί να οριστεί η δισκογραφική επιστροφή των HTRK, με ένα επτάιντσο που περιέχει δύο νέα κομμάτια και αποτελεί τον προπομπό του επερχόμενου άλμπουμ τους. Μια σιωπή τεσσάρων χρόνων για μια μπάντα στην εποχή μας φαντάζει αιώνια, αλλά φαίνεται ότι λειτούργησε αποτελεσματικά για το αυστραλιανό αυτό ντουέτο. Πατώντας στο υπνωτικό τους στιλ που τόσο αγαπήθηκε, προσθέτουν μια πιο ζεστή, θα έλεγα, αίσθηση που απορρέει από τη φωνή της τραγουδίστριας, που ακούγεται ακόμη πιο εθιστική και ακόμη πιο εύθραυστη από ό,τι ήταν παλιά, συν τα γλυκά κιθαρίσματα που θυμίζουν παραδόξως Jakob! Δύο τέλεια, λοιπόν, κομμάτια που επαναφέρουν το νόημα στα πάντα.
Μπάμπης Κολτράνης
Them Are Us Too – Amends (Dais Records)
Στη ζωή δεν έρχονται όλα όπως τα θες ή όπως τα φαντάζεσαι. Για το μόνο που μπορείς να είσαι σίγουρ@ είναι πως δεν ξέρεις τι θα συμβεί σε σένα ή σε κάποιο δικό σου πρόσωπο. Κι αυτό χωρίς καμία δόση μοιρολατρίας, αλλά με πλήρη συνειδητοποίηση του απροσδόκητου και του ξαφνικού που εμπεριέχεται σε κάθε τι που ζεις καθημερινά. Όσο κι αν θεωρείς τον εαυτό σου αλώβητο και άτρωτο, ένα ξαφνικό και απόλυτο γεγονός έρχεται να κάμψει την πορεία σου. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση των Them Are Us Too, με τον απροσδόκητο θάνατο σε πυρκαγιά του Cash Askew. Η Kennedy Ashlyn, με τη βοήθεια φίλων του Cash, δούλεψαν τις ημιτελείς ηχογραφήσεις που είχε κάνει πριν το θάνατό του, παρουσιάζοντάς μας το αποχαιρετιστήριο άλμπουμ τους Amends. Μια γλυκόπικρη αίσθηση, με κυρίαρχο το αίσθημα του πόνου και της θλίψης, μέσα από μελωδίες και στίχους για κάτι που δεν ολοκληρώθηκε με τον τρόπο που, αρχικά, επιθυμούσαν. Η υπέροχη φωνή της Kennedy, τροποποιεί και λειαίνει τα συναισθήματα αυτά, τιμώντας τον καλλιτέχνη που έφυγε κλείνοντας έναν κύκλο δημιουργίας τόσο σύντομο και συνάμα, τόσο μελωδικό.
Sylvia Ioannou