Δεύτερο άμεσο και ευθύ χτύπημα από την Πολωνία μέσα στην πρώτη μόλις εβδομάδα του Γενάρη. Τρίτο κατά σειρά ολοκληρωμένο album από τους Weedpecker με τίτλο III. Απλά πράγματα. Στο καινούριο αυτό υλικό θα ακούσεις την άλλη πλευρά του ταξιδιού, της απόλαυσης, της αναπόλησης, του φευγιού, της απροσχημάτιστης ακουστικής. Αρκετά μακριά από πολύπλοκες συνθέσεις και φασαριόζικες γραμμές, η τετραμελής μπάντα καταφέρνει μέσα από τη δεξιοτεχνία της, τις κλασικές φόρμες και τις –ίσως– πιο βαθυστόχαστες επιρροές που θα μπορούσε να έχει κάποιος να κάνει το παλιό καινούριο, να παντρέψει τον βαρύ ήχο με τις μελωδίες, να τοποθετήσει dreamy φωνητικά (ναι! Μου έφεραν προς στιγμήν εκείνα των The Charlatans) και χωρίς υπερβολές να τιμήσει την αρχοντιά και την επιβλητικότητα θρύλων όπως οι King Crimson και οι Pink Floyd.

Ιδιαίτερα, όταν ακούσεις το 9λεπτο “Embrace”, θα εκπλαγείς από τη σύνθεση αυτή. Θα μπορούσαν να είναι οι συνεχιστές μιας άγνωστης ψυχεδέλειας. Φωνητικά που καλύπτουν το πρώτο μέρος του κομματιού και από κει και κάτω παίρνουν τη σκυτάλη οι κιθάρες και το μπάσο και σε συνδυασμό με το εκπληκτικό drumming του Falon και περνούν σε άλλη διάσταση.

Ακούραστες μουσικές στιγμές σού υπόσχονται οι άνθρωποι. Οι Weedpecker σίγουρα θα τραβήξουν το ενδιαφέρον πολλών ακροατών. Δεν είναι ανάγκη να είσαι “stoner-άς” ή δηλωμένος κάτι κιόλας στην τελική. Αν θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω κάπως για να καταλάβει κάποι@ τι ακούει θα έλεγα… “πάτα το play και άκου όμορφες, καλοπαιγμένες και φρέσκες μουσικές χωρίς κολλήματα, συγκριτικές διαθέσεις και κόμπλεξ”. Υπάρχουν πέντε μακροσκελείς συνθέσεις που περνούν από το ένα ατμοσφαιρικό πεδίο στο άλλο. Στο “Liquid Sky”, για παράδειγμα, από τη μέση και κάτω έχουμε ένα ρεσιτάλ μπάσου με συνοδεία από τις κιθάρες και ξεκάθαρες γραμμές στα αυτιά σου για το τι ακούς. Απολαμβάνεις την κάθε νότα τόσο σε ποιότητα σύνθεσης όσο και παραγωγής. Οι πιο ψαγμέν@ και μυημέν@ σε ήχους, νότες και όργανα θα απολαύσουν πραγματικά ένα οδοιπορικό σε έναν ψυχεδελικό λαβύρινθο από όμορφες συνθέσεις και μελωδικό παίξιμο που κυμαίνεται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Πολύχρωμοι απαλοί ονειρεμένοι ήχοι με διάσπαρτα βαριά riff και πανέμορφα jam-αρίσματα. Αναφορές τούς θέλουν να βρίσκονται στους ίδιους κύκλους με τους Tame Impala και τους Morgan Delt. Εγώ θα προτιμήσω να μην τους συγκρίνω με κάτι και να αφεθώ σε αυτό και μόνο που προσφέρουν οι Weedpecker.

Αν οι Σουηδοί My Brother The Wind με οδήγησαν για πρώτη φορά –10 χρόνια πριν– στην απόλυτη ομορφιά του ψυχεδελικού rock ταξιδιού, αυτοί εδώ με πάνε ακόμα πάρα πέρα. Το album αυτό βρέθηκε ποσταρισμένο στη σελίδα μου στο facebook από αγαπημένο άνθρωπο (που ξέρει πολλά για τα μουσικά μου γούστα και έχουμε μοιραστεί ατέλειωτη μουσική για πολλά χρόνια) κάτω από το σχόλιο: “Στην Ανατολή του 2018 από την Ευλογημένη Γη της Πολωνίας”. Μόνο αυτό αρκεί πιστεύω για να κλείσω κάπου εδώ. Να αφεθώ στο rock ναρκωτικό που μου προσφέρουν οι Πολωνοί για να ταξιδέψω στην ευχάριστη και ευάερη ατμόσφαιρα που μου δωρίζουν, συνοδευόμενη από mellotron ηχητικά κύματα.

Το άλμπουμ κυκλοφορεί από την Stickman Records σε LP/CD αλλά θα επιμείνω στην αγορά βινυλίου για αυτό το υπέροχο ακουστικό κομμάτι. Το εξώφυλλο έχει επιμεληθεί ο Maciej Kamuda (όπως και τα 2 πρώτα τους) και, αν δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό, αναζήτησε το όνομά του και απόλαυσε τα έργα του.

Ελένη Λιβεράκου Eriksson