Harvestman – Music For Megaliths (neurot)

Φθορά στα ερείπια, η κονσέρβα δεν κόβει. Η μοναχικότητα της σκόνης επιβιώνει από το φάντασμα της μνήμης. Κάποτε υπόλειμμα μιας ιεροτελεστίας, η μουσική του Steve von Till (Neurosis) σαν Harvestman, εξερευνά τη δογματική φύση του ιερού. Οι αργοί ρυθμοί σε συνδυασμό με μια drone αισθητική, φαντάζει σαν μια αργή κίνηση σε κινούμενη άμμο. Δεν βουλιάζει ποτέ ως το τέλος. Αέναη κίνηση. Αυτοτιμωρία για την προσβολή των αρχαίων. Music For Megaliths ο τίτλος του τελευταίου του δίσκου. Ο συγκεκριμένος ηχογραφήθηκε μέσα στην πάροδο πολλών χρόνων, κατά τη διάρκεια των πρωινών ωρών. Διόλου τυχαίο και το αποτέλεσμα. Παρόλο που γραφόταν κατά την αυγή του ήλιου, οι αχτίδες σκοταδιού καραδοκούν. Όμορφη αντίθεση. Η συνεχόμενη παραμόρφωση της κιθάρας αναγκάζει τον θεατή να αφουγκραστεί τη μικρή ζωή του. Μικρή σχετικά με την απειρότητα του χρόνου και του χώρου. Να βρει μέσα από τις χίλιες αρνήσεις του την κινητήρια δύναμη για μια συνέχεια. Άκρως σκοτεινό, επιβλητικό και άρρωστο. Η ακόρεστη ενέργεια και εξερεύνηση της μουσικής από το Steve Von Till και την παρέα του είναι από μόνο του τουλάχιστον πηγή έμπνευσης.

Rope Sect – Personae Ingratae (caligari records)

Το ντεμπούτο των Rope Sect δεν αστειεύεται. Κάτι σε post-punk με goth πινελιές, σε κοιτάζει στα μάτια και περιμένει μια αντίδραση. Οι αυτοκτονικές επιρροές πάνε ενάντια στη κανονικότητα του ρυθμού. Έξι κομμάτια τυπωμένα μόνο σε κασέτα, βγάζουν και την cult αισθητική που έρχεται και κουμπώνει αναπαυτικά με το υπόλοιπο. Το κίτρινο υπόβαθρο του εξώφυλλου αποτυπώνει όμορφα και τη μουσική τους. Υποτονικό με ίκτερο, αγωνιώδες, επιβλητικό. Ο αυτό-ακρωτηριασμός της κοινωνικότητας αφήνει ένα σώμα χωρίς άκρα. Χωρίς τα εργαλεία της κίνησης. Ο γρήγορος ρυθμός και το ξεκούρδιστο background θυμίζει το σώμα που θέλει αλλά δεν μπορεί να κινηθεί. Το Personae Ingratae είναι το σαρδόνιο γέλιο των Rope Sect απέναντι στην κοινωνικότητα Είναι το άφαντο αστέρι στον ουρανό. Το αντί- που έχει γίνει νόρμα.

ichie