Loess – Pocosin (n5MD)

Ένα πρώτο χαρακτηριστικό της περιήγησης στα γοητευτικά μονοπάτια της ηλεκτρονικής μουσικής είναι η ανακάλυψη αμέτρητων άγνωστων σχημάτων χαμηλού βεληνεκούς, αλλά υψηλής καλλιτεχνικής πιστότητας. Συνήθως τα ονόματα τους όπως και οι τίτλοι των συνθέσεων τους δεν είναι άμεσα μεταφράσιμα, οι στίχοι και οι φωνές λείπουν, οπότε μένει η ίδια η μουσική να έχει τον κύριο λόγο. Αυτό συμβαίνει κατά κόρον στο τρίτο άλμπουμ των Αμερικάνων Loess. Μυστηριώδη μοτίβα ακίνητων τοπίων τα οποία χτενίζονται από αργόσυρτες ματιές τροφοδοτούν μια θάλασσα συναισθημάτων. Σε αυτή δεν έχει χώρο κάποιος ιδιαίτερος χρωματισμός, αλλά μένει η ίδια η φαντασία για να δώσει τον τόνο κάθε προεξοχής του υλικού. Η υπνωτική υφή του άλμπουμ το κάνει άκρως εθιστικό και η συνεχή ροή των ακροάσεων του θα πρέπει να θεωρείται κάτι το δεδομένο.

Roel Funcken – Balaklavskiy Prospex (Funcken Industry)

Το γεγονός να ακούγεται ένας νέος δίσκος όπως ακριβώς τον περίμενες έχει δυο όψεις. Από την μια δεν θα σε εκπλήξει κάτι, αλλά από την άλλη ούτε θα σε απογοητεύσει κιόλας. Ο λόγος για το νέο άλμπουμ του Roel Funcken με τον οποίο έχουμε ασχοληθεί και παλαιότερα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει στον τρόπο που αναδιπλώνει τη μουσική του, τουτέστιν κυριαρχεί ένας idm φορμαλισμός, οι μελωδίες εμφανίζονται και εξαφανίζονται στο λεπτό και όλα φαντάζουν συνεπτυγμένα όσο πρέπει. Ουσιαστικά δεν υπάρχει κανένα αδιάφορο σημείο στο άλμπουμ, αλλά ούτε και καμιά βαθιά τομή, οπότε είναι σαν να ατενίζεις τις πολεμικές κινήσεις φανταστικών όντων καταμεσής περίεργα χρωματισμένων λιβαδιών. Για καμία ξώφαλτση στους μη αδαείς στον ηλεκτρονικό ήχο δεν υπάρχει κίνδυνος. Για πρόκληση αλλεργίας στ@ς υπόλοιπ@ς, ίσως και λόγω εποχής, πιθανόν να υπάρχει μια βάσιμη πιθανότητα υποτροπής.

Tendts – 3431 Years (nutty wombat records)

Τα τελευταία χρόνια ο όγκος των ονομάτων στο χώρο της ντόπιας ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής είναι τέτοιος που μας επιτρέπει να μιλάμε για μια καλοδεχούμενη άνθηση της. Σημασία έχει, όμως, η ποιότητα των δουλειών που φέρουν το στίγμα της. Σίγουρα αυτό το ζήτημα δεν θα εξαντληθεί με μια συγκεκριμένη κριτική, αλλά έχω την εντύπωση ότι το νέο EP των εκ Θεσσαλονίκης Tendts φέρει τα χαρακτηριστικά αρκετών παραπλήσιων κυκλοφοριών του συγκεκριμένου χώρου, καλώς ή κακώς.

Αρχικά δεν ακούμε κάτι καινούργιο στα δυο νέα τους κομμάτια, αλλά αντιθέτως μόνο ρετρό θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν με ήχο, κιόλας, επιτηδευμένα παλαιομοδίτικο. Η αλήθεια είναι ότι μοιάζουν ελαφρώς μεταξύ τους, οπότε και αναδεικνύεται ξεκάθαρα η χορευτική τους υφή η οποία μεταλαμπαδεύεται και στα δύο remix που ακολουθούν. Σε αυτά υπάρχει μια πιο παιχνιδιάρικη διάθεση, αλλά και πάλι η παραγωγή τα κάνει να ακούγονται κάπως μονοδιάστατα. Οπότε στο τέλος μένει να επιστρέψουμε στην πρώτη πλευρά της κασέτας, για να πάρουμε μια καλή δόση νοσταλγίας των χορευτικών 1990’s.

Μπάμπης Κολτράνης