Ένα κομμάτι τους ήταν αρκετό από το πρώτο τους ep το 2009, το “Blaster”, για να αφυπνιστούν οι αισθήσεις ανακαλύπτοντας την ιδανική πρωτοεμφανιζόμενη shoegaze/indie/δεν ξέρω ‘γω τι άλλο, μπάντα. Ορμώμενοι από την Αγία Πετρούπολη, άργησαν κάπως να βγάλουν το πρώτο τους ολοκληρωμένο ονειρικό άλμπουμ για να καταλάβουμε πως δεν είναι το σχήμα αυτό ένα όνειρο. Ακούγοντας το όμως πέρσι ήταν πασιφανές πως τα πιο όμορφα όνειρα είναι αυτά που γίνονται πραγματικότητα και ενίοτε μουσική.

Προς έκπληξη μας και μετά τη σχετική επιτυχία που γνώρισαν στη Βρετανία, βγάζουν νέο δίσκο σε διάστημα περίπου ενός χρόνου από την προηγούμενη τους κυκλοφορία. Λογικό, λοιπόν, αρχικά να υπάρχει ένας ενθουσιασμός απέναντι στην μπάντα που σίγουρα δεν έχει ξεθυμάνει, αλλά και μια ανησυχία αν θα τα καταφέρει να ξαναπιάσει τα ήδη υψηλά επίπεδα της. Λαμβάνοντας το δικαίωμα να φανώ αυστηρός απέναντι σε κάτι που μου γεννά μεγάλες προσδοκίες, η αίσθηση που αφήνει το Grandfeathered είναι πως αρχικά του λείπει το στοιχείο της ροής, της αρχής, της μέσης και του τέλους που υπήρχε στον προκάτοχο του. Σε γενικές γραμμές δεν ακούμε κάτι καινούργιο, συνθετικά και εκτελεστικά. Αν μάλιστα δεν είχαμε ορισμένες ιδιαιτέρως καλοφτιαγμένες συνθέσεις (βλ. “I Catch You Napping”), θα μιλούσαμε για υλικό που ίσως ξέμεινε από τις ηχογραφήσεις του Everything Else Matters, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως το επίπεδο των συνθέσεων υπολείπεται αρκετά από τα γνωστά τους standards.

Λείπει εντελώς το στοιχείο της έκπληξης, το οποίο προσωπικά με ενέπνευσε να περιγράφω με ποιητική διάθεση τις χαρές του ντεμπούτου τους. Αντ΄αυτού υπάρχει ένα αμήχανο pop κομμάτι στην αρχή, πολλές πανομοιότυπες εκκωφαντικές στιγμές που δεν οδηγούν κάπου και μανιέρες οι οποίες ήδη είναι κατατεθειμένες σε προηγούμενες συνθέσεις τους. Ακόμη και το εξώφυλλο του άλμπουμ εδώ παραπέμπει στυλιστικά στην αισθητική του προκάτοχου του.

Οπότε μένει η εξής απόφανση στο τέλος. Είτε η μπάντα ήθελε να βγάλει ένα συγγενικό-δίδυμο δίσκο σε σχέση με το ντεμπούτο της, οπότε οφείλουμε να παραδεχτούμε πως τα πήγε σε γενικές γραμμές περίφημα, είτε σε περίπτωση που ήθελε να βγάλει το κάτι παραπάνω, μας κάνει απλώς να περιμένουμε για το επόμενο βήμα της στο άμεσο μέλλον.

Μπάμπης Κολτράνης