Συνεχίζοντας την αναζήτηση για νέες ελπιδοφόρες κυκλοφορίες και έχοντας κατά νου τη βασική παραδοχή ότι μουσικά η Πολωνία μυρίζει κυρίως ιδρωμένη Behemoth-ική μαυρίλα, μας έτυχε να ακούσουμε τη νέα κυκλοφορία των Votum, μια μπάντα της οποίας η καλύτερη στιγμή είναι δίχως άλλο το τώρα.

Ενεργοί από το 2003 με τρία άλμπουμ (Time Must Have  A Stop του 2008, Metafiction του 2009 και Harvest Moon του 2013), αρκετούτσικες μεταβολές στη σύνθεσή τους και την πετριά να κατορθώσουν την απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στη ηχητική επιβολή και τη στιχουργική σύνθεση στο πλαίσιο concept album (δεν τα λέω εγώ, τα παιδιά έχουν οφίσιαλ σάιτ), ετοιμάζονται πλέον για περιοδεία στα μέρη τους με αφορμή το :Ktonik:.

Σε αυτό το σημείο είναι που θα πρέπει να πάψουμε να διαβάζουμε τις απόπειρες της μπάντας να αυτοπροσδιοριστεί μουσικά γράφοντας περιγραφές και να χαρούμε με τη περιστασιακή τραχύτητα του ήχου στα σημεία που ξεχνούν λιγάκι την κατάταξή τους στα progressive metal σχήματα και αναδίδουν καθαρή ψυχική σύγχυση και απόγνωση. Ήδη από το πρώτο κομμάτι του δίσκου, “Satellites”, η αλλαγή είναι αισθητή και ευπρόσδεκτη. Τι κι αν τα φωνητικά θα μπορούσαν να είναι εξίσου ενηλικιωμένα με τη μουσική, το ένα βήμα μπροστά έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Ήδη προσωπικά αγαπημένα τα “Simulacra” και” Prometheus”*.

Στα άτυπα και σίγουρα επιφανειακά πλεονεκτήματα του άλμπουμ το εξώφυλλο αισθητικής Mogwai, το οποίο, αν και δε θα έπρεπε, ομολογουμένως προδιαθέτει θετικά μερικ@ς από εμάς. Ευτυχώς, στην πορεία ανταμειφθήκαμε για τους σωστούς λόγους.

Βικτώρια

*σσ:  Μη νιώσετε άσχημα με τον εαυτό σας για το αίσθημα υπερηφάνειας που σας πιάνει όποτε κάποια μυθική προσωπικότητα κάνει την εμφάνισή για πολλοστή φορά σε τίτλο κομματιού. Στην πραγματικότητα είναι το επαναλαμβανόμενο φάγωμα των σωθικών μας που μας ενώνει όλους.