Dozen Draft – Elasticity (numb capsule)

Ο Dozen Draft αντιμετωπίζει τη μουσική δημιουργία ως παιχνίδι. Τοποθετώντας λούπες, μελωδικές γραμμές και διάφορους ήχους σε μια σειρά, φτιάχνει ένα τρενάκι πολύχρωμων συνθέσεων. Δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο βάθος εδώ, καμία κορύφωση και επίσης ο ήχος ακούγεται σε γενικές γραμμές ακατέργαστος. Σίγουρα αυτό ταιριάζει με την ξένοιαστη φύση των παιγνίων, αλλά ίσως να μη βοηθά τόσο κάποιες μελωδικές ιδέες να ανθίσουν τη στιγμή μάλιστα που ούτε καθαρό μπάσο υπάρχει σε αρκετά σημεία ώστε να υποστηριχτεί ο στρωτός ρυθμός. Υπάρχει βεβαίως σε όλο το δίσκο αυτή η pop ανεμελιά που προσδίδει μια ελαφρότητα και αν αυτό όντως ήθελε να πετύχει ο δημιουργός, τότε σίγουρα το αποτέλεσμα τον δικαιώνει.

The Hydra – Morals (nutty wombat)

Μουσική αποκλειστικά για αρχιτέκτονες; Σεξ με στρουθοκάμηλο; Υπάρχουν πολλές παρομοιώσεις που χαρακτηρίζουν την ψαγμένη electronica που ονομάζεται IDM. Ο Δημήτρης Παπαδάτος στα χνάρια της αθηναϊκής Nutty Wombat ακολουθεί τις συνταγές αυτού του είδους που θα μπορούσε να περιγραφεί ως χορευτική μουσική για αυτούς που ντρέπονται να χορεύουν. Τουτέστιν έχουμε κολλήματα με κόντρα ρυθμούς, ατμόσφαιρες που γυρνούν γύρω από τον εαυτό τους και επίμονες ασκήσεις μη-μελωδικότητας. Γενικά υπάρχει μια προσπάθεια να ξεφύγουν οι συνθέσεις από τα στερεότυπα του είδους και το όλο αποτέλεσμα δείχνει πως όντως οδεύουμε προς κάτι το νέο. Η δομή όμως των κομματιών, η παρόμοια αισθητική τους και η lo-fi όψη τους, αφήνει μια γεύση σαν κάτι να λείπει στο τέλος. Το μέλλον θα είναι όπως πάντα περισσότερο διαφωτιστικό με το παρόν να παραμένει ελπιδοφόρο.

Sawf – Sonic EP (modal analysis)

Αν θέλετε να πάρετε μια ιδέα του τι μουσική παίζει ο ημεδαπός Sawf, απλά μην πάρετε αυτήν την κυκλοφορία ως ενδεικτική. Το techno το οποίο τυπολατρικά υπηρετεί τα τελευταία χρόνια παίρνει εδώ μια επικίνδυνη τροπή. Noise κύματα περιφέρονται κυκλικά σε σκοτεινά μπουντρούμια στα οποία οι έγκλειστοι έχουν παραιτηθεί από κάθε ικμάδα αισιοδοξίας. Η ρυθμολογία παραπέμπει σε βραδυκίνητη industrial και η αναζήτηση ξεφεύγει από την λογική της upbeat μουσικής. Αυτά συμβαίνουν στην πρώτη πλευρά του EP με την δεύτερη να ανοίγει με ένα καθαρόαιμο μουντό techno άσμα, στο οποίο ξεχάστηκε να μπει η βασική μπότα! Στο επόμενο και τελευταίο κομμάτι της κυκλοφορίας έχουμε μια ολομέτωπη ηχητική επίθεση που ηχεί σε σημεία σαν μια μπότα να βαράει μόνη της! Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως η Modal Analysis δεν σκοπεύει να βγάλει ποτέ κάτι κοινότυπο και πως ο πειραματισμός της ανά στιγμές παραμένει ενδιαφέρον.

Μπάμπης Κολτράνης