Όλα γεννήθηκαν στο πρώτο φως της Ανατολής. Παιχνίδισμα αχτίδων, ζωντάνια ντροπαλών χρωμάτων, αρτιμελές και ατημέλητο χαμόγελο. Ο γλυκός ρυθμός κάνει πέρα τη σιωπή. Κινείται αιώνια προς πάσα κατεύθυνση. Ακολουθεί την πορεία του σθεναρού ήλιου. Φτάνει στο Κέντρο, θεωρητικό, ουσιαστικά ανύπαρκτο  και φτιαχτό στο να τηρεί κάθε ήπια ισορροπία. Εδώ χρειάζεται να την υπερκεράσεις για να σωθείς. Να την κατακτήσεις για να προχωρήσεις. Στο πέρας της διαδρομής, η Δύση όλων. Το χωνευτήρι των εμπειριών της ημέρας αποζητά μια διαφυγή. Ένα οποιοδήποτε μέλλον για να αξίζει να επιζήσεις. Άγνωστο τι έχει αυτό να προσδώσει. Μόνο η υπόσχεση μιας νέας αρχής αρκεί.

Μπάμπης Κολτράνης