Έρχεται λοιπόν ο Νεοϋοερκέζος τρομπετίστας με τις εβραϊκές ρίζες Avishai Cohen (προσοχή γιατί υπάρχει πιανίστας με το ίδιο ακριβώς όνομα!) και μας προσφέρει από το πουθενά τον τρίτο του δίσκου ως ίαση για όλες τις παθήσεις. Αντιμετωπίζει αποτελεσματικά κάθε δεινοσαυρική σκέψη ότι όλα έχουν ξαναπαιχτεί, γιατρεύει αμίλητες ονειροπολήσεις, αποσυμπιέζει την όποια αποπνικτική ατμόσφαιρα και σε βάζει ως ακροατή/ακροάτρια στην θέση σου, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε καλοκαίρι κατά την διάρκεια μιας μέρας, όπου το τρίο κατάφερε χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία να βγάλει με μια, το πολύ δύο, και έξω κάθε κομμάτι. Ακόμη και η συνεισφορά των τεσσάρων καλεσμένων διέπεται από την ίδια “πάμε και βλέπουμε” λογική, κάτι το οποίο βοηθά να βγει μια αίσθηση χαλαρότητας στον δίσκο. Το να γράψεις για επικοινωνία στα τυφλά μιας jazz μπάντας, είναι περιττό, αλλά αυτό που συμβαίνει εδώ είναι μια απογύμνωση των μουσικών ιδεών, ώστε να υπάρχει χώρος κίνησης των οργανοπαικτών. Σε γενικές γραμμές και με έναν πατροπαράδοτο τρόπο, αυτό επιτυγχάνεται.

Ίσως κάπου να χάνεται ένα νεύρο όπως στο κλασσικό “I Fall In Love Too Easily” που παραείναι υπνωτικό στην εκτέλεση του, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και συνθέσεις που λειτουργούν με ιδανικό τρόπο ακόμη και αποκομμένες από το album. Δύσκολα να μην νιώσεις την επιβλητική και ήρεμη δύναμη του ομώνυμου και εναρκτήριου κομματιού και ακόμη πιο δύσκολα να μην σε αγγίξει με τα τεράστια του δάχτυλα το φάντασμα του Mingus που πλανιέται πάνω από το κομμάτι του “Goodbye Pork Pie Hat” που ερμηνεύεται αποστομωτικά. Συμπερασματικά…προσοχή στις σκοτεινές νύχτες και στις ακόμη πιο σκοτεινές μέρες.

Μπάμπης Κολτράνης