Laura Marling – Once I Was An Eagle (virgin)

Δεν ξέρω τι μπορείς να περιμένεις ακούγοντας έναν απλό ακουστικό folk δίσκο το 2013 αλλά μόνο ότι ακούγοντας τον νιώθεις την ανάγκη να πιάσεις και εσύ κανένα ακόρντο συνοδεύοντας την Λονδρέζα αυτή, έχει την δική του σημασία. Όταν όλα στέκουν γυμνά και μια καθάρια γυναικεία φωνή αναλαμβάνει τον ρόλο να ντύσει σκέψεις και σιωπές, δεν μένουν και πολλά να γραφτούν. Σπανίζουν οι ακουστικοί δίσκοι που εκφέρουν μια τέτοιας ποιότητας συναισθηματική ένταση, όπως είναι το τέταρτο album της Laura.

 

 

Olafur Arnalds – For Now I Am Winter (mercury classics)

Εκεί που λες πως η neo-classical δεν έχει κάτι καινούργιο να προσφέρει, ακούς τον δίσκο αυτό και αναφωνείς “Ναι, το κλειδί τελικά είναι η απλοποίηση”. Στα όρια του μελό, με αρκετές προσθήκες φωνητικών και ηλεκτρονικών, όχι όμως σε βαθμό να καταλύουν την όλη ατμόσφαιρα, τα κομμάτια κυλάνε όμορφα προς μια συγκρατημένη μελαγχολία. Ένας δίσκος που λόγω φύσης είναι πιθανό να αρέσει σε κάθε φίλ@ της ήπιας μουσικής.

 

 

Svarte Greiner – Black Tie (miasmah)

Όντως το εξώφυλλο θυμίζει το οπισθόφυλλο του Regatta De Blanc των Police, αλλά η μουσική δεν φέρνει στο νου κάτι από αυτόν τον κόσμο που γνωρίζουμε. Συναντάμε ένα ρεύμα ήχων που στοιχειώνει την ατμόσφαιρα, χωρίς να είναι κατ’ ανάγκη θορυβώδες ή σκοτεινό, και ένα βάθος που βυθίζεσαι μέσα του. Ο δίσκος αυτός του Erik K. Skodvin είναι κάτι σαν μουσικό αίνιγμα και χρειαζόταν μια δεύτερη ακρόαση για να γίνει αντιληπτός στο σύνολο του.

 

 

Μπάμπης Κολτράνης