This Will Destroy You

 

Υπάρχουν εκείνα τα κλασσικά πλέον συγκροτήματα που έχτισαν τον συγκεκριμένο ήχο, πολύ πριν καθιερωθεί αυτός σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Στην πορεία προστέθηκαν δίπλα τους σχήματα του ίδιου περίπου αναστήματος. Ένα από αυτά είναι οι Αμερικάνοι TWDY οι οποίοι με τεράστια άλματα στην πορεία τους εξελίχθηκαν από ένα τυπικό post rock group σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της σύγχρονης μουσικής.

Στο τελευταίο τους δίσκο Tunnel Blanket ξεπέρασαν κατά μια έννοια τους εαυτούς τους με την τολμηρή τους μουσική γραφή. Ίσως για αυτόν τον λόγο παραμένει δύσκολο να ξεπεραστεί από το νέο υλικό που ηχογραφούν αυτόν τον καιρό. Οι προβλέψεις είναι προτιμότερο να αποφεύγονται, αν και σίγουρα πρόκειται για την κυκλοφορία που οι περισσότεροι λάτρεις του ήχου περίμενουν για φέτος υπομονετικά.

 

 

Yndi Halda

 

Ήταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 2009 στο οποίο οι συγεκριμένοι Βρετανοί παίζοντας μαζί με τους δυστυχώς πρόωρα διαλυμένους Shora, μας προετοίμαζαν για τον νέο τους δίσκο, συνέχεια του αξιολογότατου ντεμπούτου τους του 2006, Enjoy Eternal Bliss. Τα χρόνια κύλησαν αργά εκεί στο Canterbury, μιας και ακόμη και η ύπαρξη του σχήματος είχε ξεχαστεί εντελώς. Θέλει προσπάθεια να είσαι ένα σχήμα από το 2001 και να έχεις μόνο στο δυναμικό σου ένα ντέμο και έναν δίσκο. Πάντως δεν χρειάζεται να σημειωθεί πως το νέο τους πόνημα αναμένεται να επαναφέρει το είδος στην πατροπαράδοτη βάση, με συνθέσεις άνω των δέκα λεπτων, βιολιά, πουλιά, δάση κοκ.

 

 

Rumour Cubes

 

Ας μείνουμε όμως στο νησί μιας και έχουμε συνέχεια. Οι RC αποτελούν ένα από τα νεότερα και ίσως πιο πολιτικοποιημένα σχήματα του χώρου, το οποίο μετά το ενδιαφέρον ντεμπούτο του πέρυσι, μπαίνει τον Ιούνη για ηχογράφηση νέου υλικού. Το πλάνο κάνει λόγο για κυκλοφορία τέλη του έτους, αν και αυτά τα σχέδια πολύ εύκολα πέφτουν έξω. Πάντως αν και οι συγκεκριμένοι δεν έχουν επιδείξει καμία όρεξη να εξελίξουν τον συγκεκριμένο ήχο, σίγουρα στέκονται πάνω από τον μέσο όρο του επιπέδου των σχημάτων σήμερα. Προσωπικά έχω την αίσθηση πως φέτος για αυτούς ο πήχης θα ανέβει ψηλότερα με ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον νέο δίσκο και με περισσότερες από το παρελθόν συναυλίες.

 

 

52 Commercial Road

 

Τρίτη κατά σειρά μπάντα από το νησί;! Μάλλον οι νεολαίοι έχουν σιχαθεί ότι βγήκε από την brit pop και έπειτα, οπότε  έχουν στραφεί σε άλλα πιο underground μονοπάτια. Οι τύποι αυτοί με το περίεργο όνομα έχοντας στα μπαγκάζια τους έναν δυνατό δίσκο προ τριείας δίσκο, συν ένα αδιάφορο ντεμπούτο ετοιμάζονται για δυο νέες φετινές κυκλοφορίες. Η πρώτη θα περιλαμβάνει τέσσερα remix άλλων σε υλικό τους, στον δρόμο που χάραξε το περσινό άνισο remix album τους. Η δεύτερη και σαφώς πιο σημαντική θα είναι η κυκλοφορία του soundtrack της ταινίας Communion με την υπογραφή της μπάντας.

Το πρόσφατο τους album ήταν από αυτά που έθεσε τις αλλαγές που επήλθαν τα τελευταία χρόνια στο είδος αυτό (βλ. ηλεκτρονικά, πλήθος τεχνοτροπιών κλπ), οπότε σίγουρα υπάρχει μια περιέργεια για το που θα κινηθούν στο επόμενο τους βήμα. Αν προσθέσουμε και το γεγονός πως αυτή η μουσική είναι ιδανική για το ντύσιμο κινηματογραφικών σεκάνς, τότε δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε κι εδώ για κάτι άκρως μουσικά θελκτικό.

 

 

Thisquietarmy

 

Περιοδείες, επανακυκλοφορίες, δισκογραφικές συνεργασίες κλπ. Αν το σκηνικό για τον Erich Quach περιλάμβανε τα παραπάνω για το 2012, δεν φαίνεται να αλλάζει τίποτα για αυτόν και φέτος. Βέβαια όσο να ‘ναι, η προσθήκη της Αθήνας στο ημερολόγιο των εμφανίσεων του, στις 11 του Απρίλη, αποτελεί κάτι το πρωτόγνωρο για τον ίδιο αλλά και για αυτούς που θα προστρέξουν να τον δουν. Θα φέρει λοιπόν την κιθάρα του και τα άπειρα πετάλια του για να μεταδώσει αυτόν τον λυρικό-βιομηχανικό ήχο που κινείται μεταξύ post, gothic και drone ambient.

Δισκογραφικά ετοιμάζεται προς το τέλος της άνοιξης να βγάλει έναν split album με τους Βραζιλιάνους Labirinto, τους οποίους μπορεί κανείς με ασφάλεια να τους αποκαλέσει post rock. Βέβαια η αχρηστία των μουσικών όρων και η κατά περίπτωση προσεκτική τους χρήση είναι ένα θέμα που κατά καιρούς έχουμε θίξει και ο συγκεκριμένος Καναδός αποτελεί ένα καλό παράδειγμα που αποδεικνύει το άτοπο της θεσμοθέτισης ορίων μεταξύ των μουσικών ειδών.

 

 

Μπάμπης Κολτράνης